I love you, goodbye.

Chapter 33: Stupid Russel

 

Reign’s POV

 

Time check: 6:37 am

 

Papalabas na ko ng gate nang may tumigil na pulang kotse sa gate namin.

Nakita kong lumabas sa kotse si Russel at sinabing,

“Reign. I’ll take you to school” Sabi nya with matching ngiti.

 

“No thanks. Magc’commute na lang ako” sabi ko at dire-diretsong naglakad

 

“Ayaw mo man o hindi, sasama ka saken” –Russel

 “Excuse me? Ang lakas naman ng loob mo. Porke pumayag lang nanay ko sa second chance thingy mo ganyan ka na umasta” sabi ko at tinarayan siya.

 

“Reign please? I’m just doing this para bumawi sayo.” Nag-rolled eyes lang ako at umupo na sa passenger’s seat.

After 10 minutes nasa school na ko. Pinark nya yung kotse nya sa parking lot, at ako naman ay lumabas na din. Nakita kong nakatitig si Kevin saken.

Papunta na ko ngayon sa ground para umattend ng flag ceremony nang maramdaman kong may sumusunod saken. Si Russel! Leche naman to. Parang buntot.

 

“Ano ba! Pati ba naman dito kukulitin mo ako?!” sabi ko. Pasigaw.

 

“Babantayan lang kita. :)” sabi nya

 

“Leche kahit wag na! Di kita kailangan!!” sabi ko at tinakasan sya. Napatingin naman ako sa direksyon ni Kevin. He smirked. Siguro dahil sinigawan ko si Russel kaya ayan natuwa ang loko.

After flag ceremony, dumiretso na ko sa room kaso walang tao? Eh? Nasan yung mga yun?

Tiningnan ko phone ko kung may message. Meron nga. From Frances.

Message:

Nandito kami ngayon sa rooftop. Wala adviser naten, may meeting. We’ll wait you!

After I received that text dumiretso na ko sa rooftop kaso nakita ako ni Russel kaya ngayon ay naghahabulan kami. Patuloy lang ako sa pag takbo nang bigla akong nadulas sa hagdan kaya natumba ako at.. Nasugatan. Ugh!

 

“Reign. Okay  ka lang?”-Russel

Tinuro ko yung left knee ko na may sugat at patuloy na dumudugo. Ang sama ng pagkakabagsak ko.

“Ito ba ang okay? Psh. Don’t touch me!” sabi ko nang sinubukan niya kong buhatin.