alone,sick,lover | yoonmin

kisseu | 6

başlık hoşikime ithafen💜

6 nisan 2005

Jimin'in vücudundaki yaralar artık ilk gün ki gibi acıtmıyordu. Canını acıtan, günlerdir hastanede olan Yoongi'yi göremiyor oluşuydu. Yoongi aldığı darbeler yüzünden çok güçsüz düşmüştü. Sürekli uyuyordu, uyandığında ise huysuzlanıyor, yemek yemiyor ve geri gözlerini kapatıyordu. Jimin annesinden öğrenebiliyordu tüm bunları. Bayan Min, Yoongi tam olarak iyi oluncaya dek yanına birinin girmesini istemiyordu. Fakat bilmiyordu ki oğlunun bütün huysuzlanışları Park Jimin veledini bir türlü yattığı odada göremediği içindi. Kendi yüzünden oda dayak yemişti ve nasıl olduğunu merak etmişti.

Gerçi gelip gelmeyeceğini bile bilmiyordu. Belki de Jimin onu görmek istemiyordu, sonuçta onun yüzünden dayak yemişti. Öyle olmaması için dua etti Yoongi, artık yalnız kalmak istemiyordu. Küçük kalbine fazla geliyordu çünkü.

"Anne," dedi Jimin sızlanarak. "Ne zaman göreceğim Yoongi hyungu?"

Annesi üzgünce omuzlarını indirdi. "Bebeğim, bilmiyorum.  Yoongi'nin annesi istemiyor."

"Lütfen, bir konuş. Belki izin verir bu sefer." diye ısrar ettiğinde annesi oğlunun inadına dayanamadı ve başını sallayarak Bayan Min'i aramaya koyuldu.

Jimin de ev telefonuna yönelip Taehyung'un evinin numarasını tuşladı. Bir kaç çalıştan sonra telefonu yakın arkadaşı açtı.

"Jimin?" dedi yorgunca. Taehyung da Jimin gibi dayak yemişti, kollarında ve bacaklarında morluklar vardı. Canını acıtan şey yaraları değildi ama; en yakın arkadaşının, Jeon Jeongguk'un ona hiç acımadan vurmasıydı.

"Nasıl oldun, Tae-Tae?" diye sordu Jimin ses tonunu neşeli tutmaya çalışırken. Fakat beceremediğinin çokça farkındaydı.

"İyiyim." dedi Taehyung. "Sen nasıl oldun?"

"Gözümde ki morluk kaldı sadece, bacağımda ki yara da kabuk bağladı. İğrenç ama soyasım geliyor."

Taehyung güçsüzce kıkırdadı. "Benimde. Ama annem canımın acıyabileceğini söyledi, bu yüzden cesaret edemiyorum."

Jimin sıkıntılı bir şekilde nefes alıp verdi. "Bayan Min, Jeongguk'un ailesiyle görüşmüş ve diğer çocuklarında. Başları çok büyük belada."

"Haketti." dedi Taehyung, boğazına oturan yumruyu umursamadan.

"Eğer Yoongi hyungu görmeye gidebilirsen, onu sevdiğimi ve hakkında deli dediğim için üzgün olduğumu söyle." dedi Taehyung. "Belki üçümüz...İyi arkadaşlar olabiliriz."

"Söylerim. Kendine iyi bak Taehyung."

"Sende. Hoşçakal."

Ve telefon kapandı. Jimin telefonu yerine koyarken annesi odaya girdi.

"Tatlım," dedi gülümseyerek. "Sanırım onu görmeye artık gidebilirsin."

Jimin günlerdir ilk defa ağzı kulaklarına varana kadar güldü.

***

Taehyung mutfaktan gelen seslerle yavaşça oraya doğru adımladı ve kapıda durdu.

"Chung, seni anlayabiliyorum ama Jeongguk'un yaptıkları normal değil."

Annesi telefonda Jeongguk'un annesiyle konuşuyordu. Merakla dinlemeye başladı, Chung teyzesinin konuşmasını duyamıyordu ama annesini dinleyecekti.