Abandoned Wife

Chapter 1

Chelsea Margareth's POV

"You may now kiss the bride." sabi ni father sa amin. At pagkatapos ay nagtake ng picture ang photographer kasama ang mga entourage at magulang niya at mga kaibigan ko.

Katatapos lang ng church wedding namin ni Jovanni at kasalukuyan kaming papunta sa reception ng kasal namin. Masaya ako kahit alam kong napilitan lang siya na pakasalan ako dahil sa parents niya.

Masakit man para sa akin na galit siya at di buo ang loob ang pagpapakasal sa akin ay tinanggap ko pa rin dahil pareho kaming lasing ng may mangyari sa amin at dahil na rin sa maikling panahon na nakasama ko siya ay natutunan ko na siyang mahalin.

Pagkarating namin sa reception ay nagsabi siya na mag-ccr siya. Kaya nag abang ako sa upuan namin habang kausap ko ang mga bisita ng lu.mapit sa akin si Tita Vernice.

"Congrats hija to your wedding and welcome to our family" sabi sa akin ng mommy ni Jovanni.

"Thank you po Tita Vernice"

"why are you still calling me Tita. I told you already to call me mommy"

"Opo Ti-- .. Ang ibig ko po sabihin opo  mommy at salamat po sa pagtanggap sa akin sa pamilya niyo."

"Good. Pero nasaan si Jovanni? Parang simula ng dumating kayo ay hindi ko pa siya nakikita?"

"Ang sabi niya po ay mag-ccr lang daw po siya"

"Hija welcome to the family and don't even call me Tito Ivan. It's daddy Ivan. Okay?" pagbati sa akin ng daddy ni Jovanni na inunahan na agad ako.

"Opo daddy Ivan at thank you din po sa inyo" nginitian ko sila.

"Where's Jovanni nga pala? I haven't seen him ever since you've got here." tanong ni daddy ivan habang tumitingin tingin sa paligid at hinahanap si Jovanni.

"Yun nga rin ang itinatanong ko kay Chelsea honey eh. Kanina ko pa din hinahanap si Jovanni." sabi naman ni mommy Vernice.

Sana mali ang hinala ko dahil bigla na lang ako kinabahan. Sana hindi umalis si Jovanni dahil hindi ko alam ang maaaring mangyari kung magkataon man.

"We'll ask around muna hija, baka sakali ay nakita nila si Jovanni. So put your worries aside for now and smile, okay?" tumango naman ako.

Pagkaalis nina mommy Vernice at daddy Ivan ay lumapit sa akin ulit ang mga bisita at binati ako. Hinahanap nila ang groom kaya sinabi ko na lang na may inasikaso saglit kahit sa kaloob-looban ko ay natatakot na ako.

Lumipas ang isang oras ay wala pa rin si Jovanni. Maya maya ay lumapit ang mga magulang ni Jovanni.

"Sorry Chelsea hija but we still can't contact Jovanni right now. Don't worry hija "  malungkot na sabi ni mommy Vernice

"But we are trying to look for him." sabi naman ni daddy Ivan.

Nag-uumpisa na rin magkaroon ng bulong-bulungan sa reception. Maya-maya ay may humahangos na staff ni daddy Ivan ang dumating.

"I'm sorry Sir but Sir Jovanni left the country already."

Pagrinig ko sa balitang iyon ay tumakbo ako palabas ng reception at parang biglang huminto ang mundo ko sa bilis ng pangyayari sapagkat namanhid bigla ang aking buong katawan at ang huli kong nakita bago ako mawalan ng malay ay ang kamukha ng aking asawa

Jovanne's POV

Tsk, nasaan na kaya si Jovanni ? Simula ng dumating kami sa reception ay di ko pa nakikita ang gag*ng yun samantalang nandito naman ang asawa niya na si Chelsea kaya nasaan ang ugok na iyon?

"Jovanne, nakita mo ba ang kapatid mo? Kanina pa namin siya hinahanap pero hindi namin ma-contact." sabi ni mommy

"I don't know mom. Why? Did you ask her wife already? " sabi ko habang nakatingin sa asawa ng aking kapatid na kausap ang mga bisita.

"We already did son. Pero ang sabi niya nagpaalam daw na mag-ccr ito pero kanina pa hindi nabalik. " sabi ni dad habang nakakunot ang noo.

"I'll try asking around dad" sinabi ko na lang. Hahanapin ko naman talaga si Jovanni.

Well me and Jovanni are brothers. We're triplets to be exact yet me and Jovanni are really NOT close. Yes, we do have the same face but we are far too different from each other. We don't even have the same friends.

All i could say about Jovanni is he's an a*sh*le cause for the whole duration of the preparation for their wedding ay ako ang kasama ni Chelsea at never niya ito sinamahan. Yes, we are close but as  friends and I think of her as a little sister.

I have a feeling of what's happening but I still don't want to conclude yet cause I know for sure that if I am right masasaktan ng husto si Chelsea.

I looked around hoping to see that brother of mine but to my disappointment I did not see him. I even ask his friends but even them do not know where he is. So I went to  my parents.

"Mom any news about Jovanni?"

"Not yet son. But we are still trying. And I'm doing everything that i can to find out." si dad na ang sumagot and I'm a hundred percent sure that he is really mad right now.

"Dad what if...." sabi ko ng pinutol ni dad ang sasabihin ko.

"No! I will disown him kung talagang ginawa niya. Not even a cent will be given to him even if I'm dead and I will never forgive Jovanne." galit na sabi ni Dad and i know for a fact na tototohanin nito and banta. Samantalang si mom ay di na alam ang gagawin.

I was about to answer when mom and dad decided to go to Chelsea's place.  So i followed them silently. When we got to her i just listen to their conversation.

"Sorry Chelsea hija but we still can't contact Jovanni right now. Don't worry hija "  malungkot na sabi ni mom kay Chelsea

"But we are trying to look for him." sabi naman ni dad

Nag-uumpisa na rin magkaroon ng bulong-bulungan sa reception. Maya-maya ay may humahangos na staff ni Dad ang dumating. Isa marahil ito sa mga nautusan ni dad at alam na kung nasaan si Jovanni.

"I'm sorry Sir but Sir Jovanni left the country already."

F*ck him! He just left her wife right after the wedding!

Pagrinig ni Chelsea sa balitang iyon ay tumakbo ito palabas ng reception at parang biglang huminto ang mundo naming lahat sa bilis ng pangyayari.

Duguan ang Dating puting bridal gown ni Chelsea at walang malay na nakahandusay  sa kalsada.

⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶⏩▶

So guys what do you think about chapter 1? Sorry if its short and i just had an idea .. And kindly read my other story..

Support my stories.. I'll try to upload as soon as i can...

Arigato Gozaimasu!

Vote

Comment

Share