Η Πεντάμορφη και τα Τέρατα

Κεφάλαιο 11

Οι υπόλοιπες μέρες πέρασαν σαν νεράκι. Ο Λούσιους και ο Τζούλιους δεν άφηναν την Κάθριν μόνη της ούτε λεπτό. Το μυαλό της συνεχώς πήγαινε πίσω στην στιγμή που οι σταγόνες χόρευαν μόνο για εκείνη και προσπαθούσε να αποκλέψει λίγες στιγμές για να κάτσει στον κήπο. Κανένας δεν την άφηνε.

Η πόρτα της έπαυλης άνοιξε με έναν γδούπο. Κρύος αέρας εισχώρησε στο σπίτι. Η Κάθριν έτριψε τους ώμους της. Για λίγο τα μάτια της έμειναν πάνω στα δύο αγόρια, που κατέβαιναν από την σκάλα. Πάντα καλοντυμένα ακόμα και στο ίδιο τους το σπίτι. Σχεδόν μια βδομάδα πέρασε από τότε που ήρθε σε αυτήν την έπαυλη αλλά ακόμα νιώθει σαν να είναι η πρώτη φορά που τους βλέπει. Την είχαν βοηθήσει να ελέγχει την δυνατότητα της, αν και είχε ακόμα δρόμο μπροστά της. Σε μία μέρα ήταν το σουαρέ και ήξερε ότι θα είναι έτοιμη. Πίστευε ότι ήταν έτοιμη. Έπρεπε να ήταν έτοιμη. Ήθελε να ήταν έτοιμη. 

 Μετά πρόσεξε την καινούργια φιγούρα που μπήκε μέσα στο σπίτι. Ήταν μια ψιλή γυναίκα, τουλάχιστον δύο κεφάλια πιο ψιλή από την Κάθριν. Φορούσε ένα περίτεχνο καπέλο από το οποίο έβγαιναν ίσια κατακόκκινα μαλλιά. Το χλωμό της πρόσωπο έκανε πιο έντονα τα μάτια της στο χρώμα της λεβάντας. Προσπέρασε την Κάθριν σαν να είναι ένα απλό σκουπιδάκι και πλησίασε τα δύο αγόρια. Ένα ψυχρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της. "Λούσιους! Τζούλιους! Τι κάνουν τα δύο πιο αγαπημένα μου αδέρφια;" ρώτησε δυνατά και καθαρά. Εξέπεμπε αυτοπεποίθηση. Η Κάθριν ζάρωσε στην θέση της. Ήθελε να φύγει, να εξαφανιστεί στο δωμάτιο της. "Χαρ! Τι κάνεις εδώ;" παραξενεμένος μίλησε πρώτος ο Τζούλιους. "Δεν μπορώ να έρθω να σας δω αυτοπροσώπως;" απάντησε γεμάτη αυτοπεποίθηση. "Να.. ΣΕ.. δω αυτοπροσώπως;" χάιδεψε το μάγουλο του Τζούλιους. 

Ένιωσε ένα τσίμπημα ζήλιας στο στήθος της. Προσπάθησε να μην το δείξει. Ποιον κορόιδευε όμως! Ο Λούσιους όλο της έλεγε ότι το πρόσωπο της μπορεί να το διαβάσει σαν ένα ανοιχτό βιβλίο. Είχαν έρθει πιο κοντά τις τελευταίες μέρες, και με τους δύο. Ο Τζούλιους την εκπαίδευε και την βοηθούσε να ελέγχει την ιδιότητα της. Ενώ ο Λούσιους την πήγαινε βόλτες στους κήπους και της μιλούσε με τις ώρες για τα τριαντάφυλλα και τις ιδιότητες τους. Ήταν και οι δύο καλοί μαζί της και δεν την πίεζαν πλέον να κάνει κάτι που δεν ήθελε. Τώρα κοίταζε αυτήν την γυναίκα και πόσο εύκολα μπορούσε να τους γοητεύσει. "Με μια ιδιαίτερη ικανότητα.. να γοητεύεις" ακούστηκαν στο μυαλό της τα λόγια του Λούσιους την πρώτη μέρα που τους είδε σε αυτήν ακριβώς την σκάλα. Ένιωσε ένα κοκκίνισμα να απλώνεται στα μάγουλα της, αλλά δεν το πρόσεξε κανείς.

"Χαίρομαι γι αυτό" ο Τζούλιους έκλεισε το μάτι προς την κοπέλα. Η Κάθριν αποφάσισε ότι δεν χρειαζόταν. "Να σου γνωρίσουμε το μυστικό μας όπλο" είπε δυνατά ο Τζούλιους "την Κάθριν". Η Κάθριν πάγωσε στο άκουσμα του ονόματός της. Γύρισε αργά αργά προς το μέρος τους. "Κάθριν;" αναρωτήθηκε η Χαρ "τι είναι αυτό;". "ΑΥΤΗ" τόνισε ο Λούσιους" είναι ο τρόπος για να βρούμε την αδερφή σου". "Αυτή;" η λέξη έσταξε δηλητήριο καθώς έδειχνε με το μυτερό μαύρο νύχι της την Κάθριν. Ο Λούσιος γέλασε με τα λόγια της. Αυτό πλήγωσε λίγο την Κάθριν. "Ναι αυτή" είπε θυμωμένα ο Τζούλιους "Κάθριν δείξε της τι μπορείς να κάνεις". Αρχικά, τον κοίταξε με απορία αλλά μετά κατάλαβε τι εννοούσε.

Συγκεντρώθηκε στο πρόσωπο της γυναίκας. Προσπάθησε να δει πίσω από τις στρώσεις μέικ απ. Πίσω από το δέρμα. Πίσω από τον σκελετό. Πίσω από όλα. Άκουσε τις λέξεις, που σιχαινόταν, σαν ψίθυρο στο μυαλό της. Τότε άρχισε να αναδύεται. Άρχισε να αναδύεται η αύρα της. Ένας μωβ καπνός άρχισε να αναβλύζει στη θέση που θα έπρεπε να ήταν το κεφάλι της. "Μωβ αύρα... σχεδόν στο χρώμα της λεβάντας" είπε η Κάθριν κλείνοντας τα μάτια της. Τώρα ερχόταν το δύσκολο. Έπρεπε να το σβήσει. Να πατήσει τον διακόπτη και να γίνουν όλα κανονικά. Πήρε δύο τρεις μικρές ανάσες. Προσπάθησε να κάνει την καρδιά της να σταματήσει να χτυπάει τόσο γρήγορα. Για λίγο χάθηκε στο δικό της κόσμο. Εκεί τον είδε. Της χαμογέλασε. Της είπε να ηρεμήσει και εκείνη το έκανε. Μια παράξενη αίσθηση απλώθηκε στο σώμα της. Η κοιλιά της δέθηκε κόμπο. Τις έλεγαν στην εκπαίδευση ότι για να βγει από την κατάσταση της αύρας έπρεπε να αγκιστρωθεί σε ένα άτομο, σε ένα και μόνο άτομο. Αυτό έκανε και τώρα τον έβλεπε. Η παλμοί της καρδιάς της άρχισαν να μειώνονται. Η ανάσα της επέστρεψε στο κανονικό. Άνοιξε τα μάτια της και χαμογέλασε. "Πολύ καλά Κάθριν" είπε ο Τζούλιους. "Χάρυβδη" συνέχισε εκείνη. "Χαρ" είπε η γυναίκα κλείνοντας το στόμα της τόσο έντονα ώστε να φαίνεται σαν μια κόκκινη γραμμή.

Αν η Χαρ είχε ενθουσιαστεί ή όχι δεν φάνηκε. Το πρόσωπο της είχε κολλήσει σε αυτήν την ψυχρή φάτσα. "Ενδιαφέρον" είπε "μακάρι να βοηθήσει". Κοίταξε τον Τζούλιους. Τα χείλια της κουνήθηκαν αλλά δεν βγήκε φωνή. Ο Τζούλιους όμως κατάλαβε και της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει στο γραφείο του. Ο Λούσιους πλησίασε την Κάθριν μόλις οι άλλοι έφυγαν. "Τελικά ποιον βλέπεις;". Η ερώτηση την έπιασε εξαπίνης. "Τι;" τον κοίταξε έκπληκτη. "Σε ποιον έχεις αγκιστρώσει;". Του χαμογέλασε και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο της. Ο Λούσιους την κοίταζε που έφευγε.

-----

Ποιον βλέπει άραγε;;;;;;;;;

Εσείς τι λέτε;;;