Κεφάλαιο 26

1K 171 28
                                    

 Μόλις τα άνοιξε είδε τον Τζούλιους να την κοιτάζει με δύο κατάμαυρα μάτια, γεμάτος αίματα. Πρόφερε το όνομα της αλλά δεν μπόρεσε να τον ακούσει. Του χαμογέλασε. Το σκοτάδι ξανά ήρθε και την κατάπιε.

Το επόμενο πράγμα που θυμόταν ήταν να ξυπνάει στο δωμάτιο της. Για λίγο όλα ήταν θολά, αμέσως όμως όλες οι αναμνήσεις ήρθαν καταπάνω της σαν κοπάδι από ελέφαντες. Ένα βάρος βρισκόταν πάνω στα πόδια της. Είδε το μαυρομάλλικο αγόρι να κοιμάται ακουμπησμένο πάνω στο πόδια της. Προσπάθησε να ανασηκωθεί αλλά όλο το κορμί της πόναγε. Η ξαφνική κίνηση έκανε το αγόρι να πεταχτεί. "Κάθριν" ψέλλισε. Τα μάτια του έλαμπαν από την έκπληξη και την χαρά. Μπορούσε να ακούσει την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή. Ενθουσιάστηκε που τον είδε αλλά ακόμα είχε την πικρή γεύση όσων έμαθε. Το βλέμμα της έπεσε ψυχρό πάνω του. Εκείνος μαζεύτηκε. "Εδώ κοιμήθηκες" ήταν το μόνο που τον ρώτησε. Εκείνος ένιωσε άβολα. Κοίταξε τα χέρια του. "Ναι" ψυθήρισε "ήθελα να βεβαιωθώ ότι ήσουν καλά".

"Τζούλιους" ξεφύσηξε. Σήκωσε το κεφάλι του στο ξαφνικό άκουσμα του ονόματος του. "Τζούλιους" το είπε ξανά με μεγαλύτερη απογοήτευση "γιατί;". Κατάλαβε για ποιο πράγμα την ρώταγε. "Δεν έχω δικαιολογία... δεν υπήρχε δικαιολογία". Πρώτη φορά ένιωθε τόσο γυμνός μπροστά σε κάποιον. Τα καταγάλανα μάτια της έβλεπαν ακριβώς μέσα στην ψυχή του. "Μάλιστα" απάντησε "οκ δεν πειράζει". Σηκώθηκε και άρχισε να προχωράει προς το μικρό παραβάν στην άκρη του δωματίου της. "Τι.. τι κάνεις;" τραύλισε ο Τζούλιους. "Τι με βλέπεις να κάνω; Αλλάζω" του έριξε ένα σαγινευτικό βλέμμα. Ο Τζούλιους ξαφνιάστηκε. Δεν περίμενε κάτι τέτοιο από την Κάθριν. "Είσαι καλά;" την ρώτησε. "Είμαι τέλεια" απάντησε. "Εντάξει σε αφήνω να ντυθείς" είπε γρήγορα και πήγε να φύγει από το δωμάτιο. "Μπορείς να με βοηθήσεις" η φωνή της τον έκανε να παγώσει στην θέση του. "Τι;" ρώτησε χωρίς να γυρίσει να την κοιτάξει. "Λέω ότι δεν χρειάζεται να φύγεις". Μπορούσε να δει με την άκρη των ματιών του από τον καθρέφτη το νυχτικό που γλύστραγε από το κορμί της. Ήθελε τόσο πολύ να γυρίσει, να την δει με αυτόν τον τρόπο. Ήθελε να την αρπάξει και να την φιλήσει. Να την ρίξει στο κρεβάτι και να την κάνει δική της. Κάτι όμως δεν του κόλαγε. Κάτι τον ξένιζε στην συμπεριφορά της.

Χωρίς να μιλήσει άνοιξε την πόρτα και έφυγε σαν σίφουνας από το δωμάτιο. Η πόρτα έκλεισε πίσω του. Γλύστρησε πάνω της μέχρι που έφτασε στο πάτωμα. Η καρδιά του χτύπαγε σαν τρελή. Η ανάσα του είχει απορρυθμιστεί. Προσπαθούσε να ξεθολώσει το μυαλό του. Κάτι δεν πήγαινε καλά.  Το ένιωθε μέχρι τα κόκαλα του. Κάτι είχε γίνει στην Κάθριν. Κατέβηκε τρέχωντας κάτω. Παραλίγο να πέσει πάνω στην Μπεθ. 

Η Πεντάμορφη και τα ΤέραταWhere stories live. Discover now