Η Πεντάμορφη και τα Τέρατα

Κεφάλαιο 17

Το μεγάλο ρολόι στην τραπεζαρία άρχισε να χτυπάει δυνατά. Οι χτύποι του έφτασαν έως το δωμάτιο της Κάθριν, η οποία πετάχτηκε από την θέση της τρομαγμένη. "Το ρολόι της τραπεζαρίας είναι" την καθυσήχασε η Μπεθ, καθώς έβγαζε τις τελευταίες καρφίτσες από τα μαλλιά της Κάθριν, με την σειρά που είχε υποδείξη ο σερ Τζόιν, ένας από τους μεγαλύτερους στυλίστες-κομμωτές-μακιγιέρ του μαγικού κόσμου, όχι ότι υπήρχε τρελός ανταγωνισμός στο έπαγγελμα. "Το ρολόι της τραπεζαρίας;" αναρωτήθηκε η Κάθριν "έχει ρολόι η τραπεζαρία;". Δεν το είχε προσέξει πριν. Ένα γέλιο ξέφυγε από την Μπεθ. "Είναι το ρολόι των εκδηλώσεων. Εμφανίζεται και χτυπάει μόνο όταν υπάρχει κάποια εκδήλωση ή κάποιο ραντεβού". Άφησε την τελευταία καρφίτσα στο μεταλλικό κουτάκι που τους είχε αφήσει ο Σερ Τζόιν, το οποίο είχε το σχήμα του ανθισμένου ηλιοτρόπιου. "Έτοιμη".

Η Κάθριν σηκώθηκε και κοίταξε τον εαυτό της στον ολόσωμο καθρέφτη. Το φόρεμα τόνιζε καταπληκτικά τις καμπύλες της, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί τον τελευταίο καιρό εξαιτίας του καλού φαγητού. Παρατήρησε το πρόσωπο της. Οι έντονες γωνίες είχαν αντικατασταθεί με στρογγυλά κόκκινα μάγουλα. Οι μαύροι κύκλοι και οι σακούλες είχαν εξαφανιστεί. Φαινόταν σαν να μην είχε περάσει ποτέ τίποτα άσχημο. Αστείο πως μια βδομάδα μπορεί να εξαφανίσει οποιαδήποτε κακιά ανάμνηση από το πρόσωπο ενός κοριτσιού. Δεν την είχε βάψει έντονα. "Έχεις πορύ ωλαία μάτια και πλέπει να τα τονίδουμε όδο πελιδδότελο γίνεται" είπε με την περίεργη προφορά του. Είχε βάλει λίγο μαύρο στις βλεφαρίδες της και ένα κατακόκκινο κραγιόν. Όντως τα μάτια της ξεχώριζαν σαν δύο διαμάντια.

Μετά το βλέμμα της έπεσε στο στήθος της και ένιωσε να κοκκινίζει. Ποτέ δεν είχε θέμα με το στήθος της αλλά αυτήν την στιγμή ένιωθε ότι θα έσκαγε μέσα από το φόρεμα. "Πλέπει να τονίδουμε και αυτά τα δύο" της είχε κλείσει το μάτι ο σερ Τζόιν. Όντως τα είχε τονίσει αρκετά, αλλά δεν ένιωθε άβολα με αυτό που φόραγε. Ο κορσές δεν την έσφιγγε, όπως θα περίμενε. Αντιθέτως ήταν όλα τόσο απαλά, σαν να φόραγε σύννεφο. "Είναι 12 η ώρα. Πρέπει να κατέβεις" την έβγαλε από τις σκέψεις της η Μπεθ. Κούνησε θετικά το κεφάλι της.

Τα δύο αδέρφια την περίμεναν στο τέλος της σκάλας ντυμένα στην τρίχα. Φόραγαν δύο πανομοιότυπα σμόκιν αλλά σε διαφορετικά χρώματα. Ο Λούσιους είχε επιλέξει ένα κατάμαυρο, με ίδια γραβάτα και τα μαλλιά του τα είχε χτενίσει προς τα πίσω. Ο Τζούλιους είχε επιλέξει ένα στο χρώμα της στάχτης, το οποίο θα μποτούσε να πει ότι θύμιζε μπλε στο φως. Δεν είχε βάλει γραβάτα. Στην θέση της ήταν ανοιχτό το πουκάμισο του. Περίμεναν την Κάθριν να κατέβει, αλλά αυτό που είδαν να κατεβαίνει από τις σκάλες δεν το περίμεναν. Τα στόματα τους έχασκαν ανοιχτά κοιτάζοντας την να κατεβαίνει με τον βηματισμό που της έδειξε η Μπεθ. Εκείνη βλέποντας την έκπληξη στα πρόσωπα τους χαμογέλασε.