Η Πεντάμορφη και τα Τέρατα

Κεφάλαιο 19

"Την είδες;" ρώτησε ο Λούσιους. "Δεν μπορώ να την δω" ένιωθε λίγο απογοητευμένη με τον εαυτό της. "Τι εννοείς;". "Είναι πάντα στην άκρη του ματιού μου. Δεν μπορώ όμως να δω ποιος από όλους είναι ακριβώς" κατέβασε το κεφάλη της χάνοντας την αυτοπεποίθηση της για λίγο. "Κι άλλος μηχανισμός ασφάλειας" ξεφύσηξε κουρασμένα ο Τζούλιους, ο οποίος όλη την ώρα απέφευγε να κοιτάξει την Κάθριν. "Τι κάνουμε τώρα;" ρώτησε η Κάθριν.

Ένα συναίσθημα όμως απλωνόταν από την κοιλιά της σε όλο το κορμί της. Ένιωθε ότι την κοίταζαν, ότι την έβλεπαν. Ένιωθε ότι κάποιος την ξεγύμνωνε από ρούχα και δέρμα και έβλεπε καθαρά την ψυχή της. Κοίταξε τριγύρω ανύσηχη. Μόνο να μπορούσε να βρει ποιο είναι αυτός. Μπορεί να είναι και το ίδιο πρόσωπο που ψάχνουν. Έλιωσε πάλι στις σκιές. Δεν έβλεπε όμως τίποτα καινούργιο. Τότε άκουσε μια φωνή από πίσω της.

"Τζούλιους θα μας αφήσεις να σε περιμένουμε;" η φωνή ήταν συρτή και κράταγε λίγο περισσότερο το σίγμα. Γύρισε απότομα η Κάθριν προς την φωνή και είδε την πράσινη αύρα για λίγο πριν διαλυθεί και ξαναχαθεί. Βγήκε απότομα από τον κόσμο των σκιών και την κοίταζε. Κοίταζε την Σκύλλα. Τα μάτια της γούρλωσαν μόλις το οπτικό της πεδίο καθάρισε και είδε ξεκάθαρα ποια στέκεται μπροστά της. "Σκάρλετ έρχομαι σε λίγο, δουλειές είναι αυτές" απάντησε ο Τζούλιους πριν παρατηρήσει το σοκ στο πρόσωπο της Κάθριν. Η Σκάρλετ της χαμογέλασε και έκανε μεταβολή να φύγει. 

Η Κάθριν ψέλλισε "αυτή" όσο πιο σιγά μπορούσε. Τα αγόρια την κοίταξαν απορρημένα καθώς ακολουθούσαν το δάχτυλο που έδειχνε την ξανθιά καλλονή μπροστά τους. Εκείνη γύρισε και τους κοίταξε υποτιμητικά. "Παμπάλαιο τρικ και όμως δεν πείρατε χαμπάρι" άρχισε να γελάει μανιωδώς. Τα μαλλιά της άρχισαν να αλλάζουν χρώμα. Τα ξανθό ξέβαφε και άφηνε ένα πράσινο από πίσω. Το δέρμα της χλώμιαζε όλο και περισσότερο μέχρι που έμεινε στο λευκό των νεκρών. Οι κόρες των ματιών της μίκρυναν μέχρι που ήταν μια λεπτή γραμμή αλλά παρέμειναν σε αυτό το χρυσό χρώμα του κεχριμπαριού. "Τι κάνετε αγόρια; Καιρό έχω να σας δώ" η συρτή φωνή της αντίχησε στο διάδρομο. "Σκύλλα" ψέλλισε ο Λούσιους και με μία κίνηση μπήκε μπροστά στην Κάθριν. Ο Τζούλιους ήρθε πιο κοντά στον αδερφό του ώστε να μην υπάρχει ούτε καν οπτική επαφή μεταξύ Σκύλλας και Κάθριν. "Η αδερφή μου καλά είναι;" συνέχισε σαν να ήταν μια παλιά φίλη που είχαν καιρό να δούνε.

Η ατμόσφαρα βάρυνε. Η Κάθριν ένιωσε την θερμοκρασία να πέφτει. Τα δύο αγόρια είχαν μπει μπροστά της. Ένα χέρι την άρπαξε και άρχισε να την τραβάει, περνώντας ανάμεσα από το τοίχος που είχαν δημιουργήσει με τα σώματα της. Βρέθηκε μπροστά στην κοπέλα. Η Σκύλλα σήκωσε το κατάλευκο δάχτυλο της και το πέρασε από το πρόσωπο της Κάθριν χαϊδεύονται το μάγουλο της. "Ενδιαφέρουσα η μικρή" είπε στα αγόρια χωρίς να τα κοιτάει καν. "Μην την ακουμπήσεις" φώναξε ο Λούσιους. Ένα διαστροφικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλια της. "Μόλις το έκανα" άρχισε να γελάει άηχα. Η Κάθριν είχε ανατριχιάσει σύγκορμη και κρύωνε τόσο πολύ. Προσπαθούσε να ξεφύγει από το αόρατο χέρι χωρίς να καταφέρνει τίποτα.