Η Πεντάμορφη και τα Τέρατα

Κεφάλαιο 5

"Τι θέλετε με εμένα;" γύρισε το κεφάλι της στο πλάι, κίνηση που του θύμισε πουλί.

"Γιατί τρόμαξες όταν μας είδες στο σουαρέ;" ρώτησε ο Τζούλιους χωρίς να την κοιτάζει. "Τι... τι εννοείς;" ψέλλισε η Κάθριν. "Είναι απλό αυτό που σε ρωτάω. Γιατί ήσουν τόσο τρομαγμένη;" τα μάτια του είχαν κολλήσει στα χέρια της που ήταν ακουμπισμένα πάνω στα πόδια της. Ένιωθε άβολα και φαινόταν από το πως έπαιζε με τα χέρια της. Εκείνη δεν απάντησε. Γύρισε και την κοίταξε. "Κανόνας νούμερο ένα: όταν σε ρωτάνε κάτι απαντάς" την τρύπησε με τα μάτια του. "Ήμουν τρομαγμένη γιατί θα με αγοράζατε" ψέλλισε εκείνη. "Ψέματα. Κανόνας νούμερο δύο: όχι ψέματα". Σήκωσε το βλέμμα της στο δικό του. "Είμαι τρελή" αναφώνησε. "Τρελή;". "Ναι τρελή" του απάντησε. "Γιατί;". "Βλέπω πράγματα που δεν είναι αληθινά" έριξε το βλέμμα της στο πάτωμα. "Όπως" την ρώτησε ξανά. "Βλέπω δαίμονες" ένιωσε ένα βάρος να φεύγει από πάνω της. "Σε εμένα το βλέπεις αυτό;" την ρώτησε απαλά, όμως στην φωνή του διέκρινε μια σοβαρότητα. Κούνησε απλά το κεφάλι της. "Πιστεύεις ότι είμαι δαίμονας;". Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Σήκωσε το ένα φρύδι του, κίνηση που δεν πέρασε απαρατήρητη από την κοπέλα. "Το κεφάλι σου συνεχώς τρεμοπαίζει. Φαίνεται μια μαύρη σκιά από κάτω" η φωνή της τρεμούλιασε. "Είναι στο μυαλό μου... παντού το έβλεπα όταν ήμουν μικρή". Ο Τζούλιους σηκώθηκε και γονάτισε μπροστά της. Έβαλε τον αντίχειρα του στο πηγούνι της και σήκωσε το κεφάλι της απαλά ώστε να τον κοιτάει. 

"Έχεις την ικανότητα να βλέπεις πράγματα που το απλό μάτι δεν μπορεί να διακρίνει. Αυτό δεν δε κάνει τρελή" της χαμογέλασε. "Δεν είμαι τρελή;" τα μάτια της φωτίστηκαν. "Μπορείς να διακρίνεις την αύρα των αθάνατων πλασμάτων" της είπε. "Μάλλον εσύ είσαι τρελός". "Όχι, είμαι μάγος. Είμαστε μάγοι. Είμαστε αθάνατα πλάσματα". Τα μάτια της γούρλωσαν. Σηκώθηκε από το παγκάκι και απομακρύνθηκε από τον Τζούλιους. "Τι είναι αυτά που λες;" φώναξε. "Ηρέμησε, θα πάθεις τίποτα" κάθισε στο παγκάκι και την κοίταζε που πανικοβαλλόταν. "Μάγοι; Δεν υπάρχουν μάγοι... Υπάρχουν;" τον κοίταξε σαν να ήθελε όντως να της απαντήσει. Εκείνος της έκλεισε το μάτι. "Πρέπει να καθίσω". "Κάθισε τότε" χτύπησε την άδεια θέση δίπλα του. Δεν κάθισε. "Προσπαθείς να με τρελάνεις" φώναξε.

"Δεν με πιστεύεις; Ωραία κοίτα" ξεφύσηξε χάνοντας την υπομονή του. Σήκωσε τα χέρια του στο ύψος του στήθους του και τα στριφογύρισε σαν να ήθελε να ζωγραφίσει έναν κύκλο. Τότε τα χαλίκια στο έδαφος σηκώθηκαν στον αέρα. Κατέβασε το ένα χέρι του, ενώ με το άλλο έκανε κύκλους. Τα χαλίκια χόρευαν γύρω από την Κάθριν. Εκείνη τα κοίταζε με έκπληξη. Ένα χαμόγελο της ξέφυγε. Έφτασε από πίσω της. "Σου αρέσει;" της ψιθύρισε. "Πολύ" ψιθύρισε πίσω, χωρίς να παίρνει τα μάτια της από τα χαλίκια. Ένα γέλιο ξέφυγε από τον Τζούλιους. 

"Τζούλιους" ακούστηκε η φωνή του Λούσιους. Αμέσως τα χαλίκια έπεσαν στο έδαφος και ο Τζούλιους απομακρύνθηκε από την Κάθριν. "Αδερφέ μου τι θες;" αναρωτήθηκε ο Τζούλιους κοιτάζοντας τον αδερφό του με περιέργεια. "Σε θέλει η μητέρα" ο Λούσιους κοίταξε πιο ψυχρά την Κάθριν. Εκείνη μαζεύτηκε μακριά του. "Πφφ καλά! Πάω" γύρισε στην Κάθριν "τα λέμε πιο μετά Κατ". Τον κοίταξε σαστισμένη να φεύγει μακριά. "Κατ; Τι είμαι γάτα;" αναρωτήθηκε φωναχτά. "Εγώ προτιμώ το Κάθι" της απάντησε ο Λούσιους. Τον περιεργάστηκε με το βλέμμα της. Ήταν όσο ψιλός όσο ο αδερφός του, με τα ίδια αμυγδαλωτά μάτια το ίδιο μαύρο χρώμα. Το μόνο που άλλαζε ήταν τα μαλλιά, του άντρα που καθόταν μπροστά της αυτήν την στιγμή ήταν καστανά μακριά ως τους ώμους, και η έκφραση. Του Λούσιους η έκφραση ήταν σαν να είχε συνεχώς μόλις φάει λεμόνι. "Ας συνεχίσουμε την βόλτα" της είπε και άρχισε να περπατάει μπροστά.

Έφτασαν σε ένα τεράστιο παρτέρι με τριαντάφυλλα, το οποίο εκτεινόταν πολλά οικόπεδα, όσο έφτανε το μάτι της. "Αυτό είναι το καμάρι μας. Η οικογενειακή επιχείρηση" ακουγόταν περήφανος. "Τριαντάφυλλα;" ρώτησε κάπως απογοητευμένη. "Ναι τριαντάφυλλα" την πλησίασε. Έσκυψε μέχρι που το κεφάλι του ήταν στο ίδιο ύψος με το δικό της "ξέρεις για τι χρησιμεύουν τα τριαντάφυλλα;". "Για διακόσμηση;". Σηκώθηκε ξανά και πλατάγισε την γλώσσα του. "Όχι". Μύρισε ένα μπλε τριαντάφυλλο. "Ναρκωτικά δεσποινίς Γουίλιαμς" ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του. "Ναρκωτικά;". "Ναι, ναρκωτικά. Τα τριαντάφυλλα έχουν την ικανότητα να μουδιάζουν τον νου και να προσφέρουν ικανοποίηση και στον πιο αυστηρό πελάτη" έδειξε το οικόπεδο "διάφορες ποικιλίες για διάφορα ναρκωτικά. Για να χαθείς από την πραγματικότητα κίτρινα τριαντάφυλλα. Για ευφορία τα μπλε. Για να ξεχάσεις τα προβλήματα σου τα μοβ. Για τα τσιτωμένα νεύρα τα πράσινα. Μπλα μπλα μπλα και ούτω κάθε εξής. Τα καλύτερα είναι τα κόκκινα. Πιο δυνατά από οποιοδήποτε ναρκωτικό. Σου μουδιάζουν το μυαλό, σου ελαφραίνουν την διάθεση. Όλα γίνονται καλύτερα ακόμα και με μια μόνο σταγόνα".

Το κεφάλι του είχε φτάσει εκατοστά μακριά από της Κάθριν. Ένιωθε την ανάσα του στα χείλη της. Τα μαύρα του μάτια της καταβρόχθιζαν σαν δύο κατάμαυρες τρύπες. Κράταγε την ανάσα της χωρίς να το παρατηρήσει. Χρειαζόταν οξυγόνο. Ήταν μια παράξενη αίσθηση. Δεν ήξερε γιατί αυτός ο άγνωστος την έκανε να νιώθει έτσι. Χάιδεψε το λαιμός της. Οι τρίχες σε όλο το κορμί της σηκώθηκαν. Το χέρι του έφτασε στο μάγουλο της. 

....
Ουουου spicy!
Αγάπες μου μεγάλες! Σας ευχαριστώ που τι διαβάζετε, αλλά κανένα σχόλιο δεν έκλαψε ποτέ κανέναν.
Ναι ναι ναι ξέρω, πρέπει να ανεβάζω πιο συχνά ή έστω με ένα πρόγραμμα! Προσπαθώ εντάξει? Είμαι ολίγον τι ανικανη να ακολουθώ ένα πρόγραμμα αλλά ξέρετε κάτι, θα προσπαθήσω. Κυρίως γιατί πρέπει.

Μέχρι την επόμενη φορά σας φιλώ!