Yᴏᴜ Aʀᴇ Mʏ Hᴏᴘᴇ • JHS ✔

⚜Tanıtım⚜

"Hey y/ n uyandın mı?"duyduğum sesle yattığım yerden gülümsedim

"Gelmişsin Ha Na " dediğimde bir kıkırdama duydum.

"Tabiki de,sana söz verdim.Unuttun mu?"güldüm ve yataktan doğruldum.

"Tabiki de unutmadım"elimi kavrayan el ile iyice gülümsedim.

"Hadi o zaman seni hazırlamam için ilk önce kahvaltı yapmamız gerekiyor."

Beni yatağımdan dikkatlice kaldırdı ve banyo olduğunu sandığım odaya doğru ilerledik.Açılan su sesi ile banyoda olduğumuzu anladım.Yüzüme su çarpınca korkudan irkildim.

" Ha Na yüzümü kendim yıkayabilirim.Beni sana alıştırma,biliyorsun bugün gideceksin."derin bir iç çektiğini duydum.

"Üzgünüm"yüzünün düştüğünü bilmeme rağmen gülümsedim ve elini sallayıp suyu bulduğumda yüzümü yıkamaya başladım.

Yüzümü yıkamayı bırakıp her zaman yerinde olan havluya uzandım.Elimi attığım yerde hemen elimde hissetmemle gülümsedim.Yüzümü kuruladım ve yanımda olduğunu bildiğim Ha Na'ya seslendim.

"Gördün mü? Kendi işimi görebiliyorum.O yüzden için rahat olsun"güldüğünü duydum ve birde burun çekme sesini.Ağlıyor muydu?

"O zaman kahvaltı vakti!"diye bağırarak beni sürüklemeye başladı.Bense sadece beni sürüklediği yere adımımı attım.

   Ha Na benim en iyi dostum.Yaklaşık 5 yıl önce okumak için Seoul'e gelmişti.Komşu olduğumuz için tanışmış bulunduk.5 yıldır okuldan dönüşte evime mutlaka gelirdi.Ona güvendiğim için evin anahtarını vermiştim.Bu sayede hafta içi oku sebebi ile gelemese de hafta sonu mutlaka kahvaltı yapmak için evime gelirdi.Sadece kahvaltı için değil.,beni evimden çıkartır adım attığımız her yerin ismini bana söyler ve gezdirirdi.

Ve ben...10 yıl önce  ailemi kaybettiğim büyük bir kazada görebilme yeteneğimi kaybetmiştim.İlk zamanlarda ölmeyi diledim ama beni bundan vazgeçiren tek şey yavru köpeğim Lucy oldu.Annemin ve babamın bana doğum günü hediyesi olarak en çok istediğim yavru köpeği almışlardı.O günden sonra odağımı kulaklarıma verdiğimde baharın geldiğini kuşların ötmesinden anlıyordum.Bazen kötü, bazen güzel sesler duyuyordum elbet.Ama bu beni dinlemekten vazgeçirmemişti.

Kuşların sesini seviyordum ve sürekli onları duymak için pencereyi açıp kenarına oturur arkama yaslanırdım.Ama zaman zaman bana zor gelen anlarımda beni huzura kavuşturacak yeni sesler keşfetmiştim.Ha Na sayesinde beni huzura kavuşturan 7 adamın sesi ile tanışmıştım.Her birinin sesi ayrı güzel,ayrı huzurdu.Yazdıkları şarkılarıyla bazen ağladım bazen yerimden kalkıp oynadım.Kuşlardan sonra dinlemenin güzel olduğunu öğreten bu 7 adam benim hayatım olmuştu.

Ve yine Ha Na sayesinde bugün 7 eşsiz sese sahip olan adamlarla tanışmaya gidecektim.Bugün olan fan meetingten sonra kendimi boşlukta hissedecek olmamın sebebi ; varlığına alıştığım Ha Na'nın taşınacak olmasıydı.Onunla bugün son gülüşümüz olacaktı.Özleyeceğim tek insan olacaktı...

İşte benim hayatim...Gözler olmadan hayata dokunup duymakla yaşayan bir kızdım.Tabi fan meetingten sonra ne olur?...onu bilmem...