the girl ✔ (5sos And Niall Horan)

{10}

p.o.v Lottie

Rond half 8 word ik gebeld. Snel neem ik op. 'wat is er' vraagt ik aan Niall die me belt. 'waar ben je? We hadden half 8 afgesproken op de hoek van je straat' zegt Niall. 'oo, ik kom eraan' zeg ik waarna ik op hang.

Snel pak ik de backstagepasjes en vlucht dan uit huis via het raam. Papa en mama zullen er niet aan gedacht hebben dat ik met gemak naar beneden kan klimmen. Op hoog tempo ren ik naar Niall toe.

Zodra ik bij hem ben spring ik in zijn armen. 'hee, waarom was je zo laat' vraagt Niall. 'ik heb erge huisarrest. Mijn deur zit op slot, mijn telefoon is afgepakt maar gelukkig wel mijn oude. En mijn ouders brengen en halen me van school' zucht ik. 'dan moet je maar niet de bad girl uithangen he' lacht Niall.

Samen stappen we in de auto en al snel zijn we bij het gebouw. Het concert begint nog lang niet maar zo kunnen we nog wat met de jongens praten. Niall en ik stappen beide uit de auto en gaan dan naar binnen.

Niall neemt me mee naar hun kleedkamer en ook daar zijn we gauw genoeg. Ik open de deur en stort me in Ashton zijn armen. Ik kan het goed met hem vinden, ik denk door het gesprek. 'hee Ashie' fluister ik.

'Lottie, ik heb je steun even nodig' fluistert hij terug. 'wil je even met mij in de bus zitten, daar heb ik spullen van haar. Ik wil er even met iemand over praten' zegt hij zuchtend. 'natuurlijk' antwoord ik.

Samen met Ashton loop ik naar hun bus toe. In de bus is het mooi opgeruimd, wat ik echt niet had verwacht. Ashton trekt me voort naar een tas die hij op een bed zet. Hij gaat op het bed zitten en trekt mij er dan ook op. Met een zucht opent hij de tas.

Er liggen veel spullen in die hij er een voor een voorzichtig uit haalt. Bij elk dingetje wat hij pakt loopt er wel een traan over zijn wangen. Vol bewondering kijk ik naar de spullen die hij eruit haalt. Tekeningen, knuffels en foto's. 'deze dingen herinneren me altijd aan haar, of aan momenten' zucht Ashton als hij een klein konijntje in zijn handen pakt.

'dit was haar lievelingsknuffel die ze altijd bij had. Die ochtend dat ze weg was lag deze voor de deur' huilt Ashton. Hij heeft het zo moeilijk als hij het over dit onderwerp heeft. Ik kijk naar de foto's die er liggen en zie vooral Ashton en nog een meisje. Op alle foto's zijn ze gelukkig. Voorzichtig pak ik een foto op waar je Ashton en Lottie samen ziet slapen. 'dat was gewoon 1 avond voor dat ze verdween' zegt Ashton.

'ik heb zo veel medelijden met jou' zucht ik. 'dat hoeft niet. Het is gebeurt' antwoord Ashton. 'ik slaap altijd met haar lievelingsknuffel, gewoon omdat ik dan het gevoel heb dat ik bij haar ben' zegt Ashton. 'het is zo mooi om deze spullen te zien' zeg ik. 'het zijn allemaal dingen die ik zal koesteren' zegt Ashton.

'die tekeningen, ik vind dat ik dat moet bewaren. En haar knuffels ook' zegt Ashton. 'ik vind het goed dat je je gevoelens kwijt kan ik haar spullen' zeg ik. 'kom we moeten gaan' zegt Ashton die alles weer terug doet, behalve het knuffeltje. Hij zet de tas weer terug en pakt dan het knuffeltje op.

'ik neem haar knuffeltje altijd mee op het podium. Ik doe altijd alsof zij dat knuffeltje is. Dus als ik de knuffel mee op het podium neem kan ze meekijken naar wat de jongens en ik hebben bereikt' zegt Ashton. Ik vind het zo indrukwekkend wat het met iemand kan doen, een verdwijning van een persoon.

'ik weet zeker dat ze trots is op jullie en misschien is ze zelfs wel fan van jullie' zeg ik. 'ik hoop het. Vroeger leek ze echt heel erg veel op mij dus misschien is dat nu ook nog. Dan komt ze erachter dat ze mijn zusje is en gaat ze naar mij op zoek' zegt Ashton. 'ik hoop het echt voor je' antwoord ik.

'Ashton, mag ik dadelijk een van je bandana's om? Ik vind ze zo leuk bij je staan' zeg ik, kijkend naar zijn rode bandana in zijn haar. Ze staan hem zo goed, misschien staan ze mij ook wel leuk. Van mijn ouders mocht ik nooit bandana 's kopen, al weet ik niet waarom.

'natuurlijk mag je dat' zegt Ashton met een glimlach. 'ik weet zeker dat jij de leukste uit 5sos bent' zeg ik met een glimlach. Ook bij Ashton ontstaat een grote glimlach op zijn gezicht. 'ik vind het echt heel erg lief van je dat je dat zegt' antwoord Ashton. Samen lopen we de kleedkamer in waar alle jongens onderuitgezakt op de stoel zitten.

'luilakken' fluister ik. Ashton hoort het en kan er wel om lachen gelijk gaan alle ogen onze kant op. 'hee' zeggen ze bijna in koor. Ashton en ik lopen samen naar zijn kleedkamer waar gewoon een rek vol met Bandana's staat. 'pak er maar een. Je mag hem houden' zegt Ashton met een glimlach. 'maar dadelijk pak ik je lievelings bandana' zeg ik. 'die heb ik om dus maak je daar maar niet zo druk om' zegt Ashton met een glimlach.

Ik kijk tussen alle bandana 's en pak uiteindelijk een rode. Ook Ashton heeft een rode bandana om dus dat vind ik wel leuk. En rood vind ik best wel mooi staan bij mijn haar. 'zal ik je helpen met hem om doen' vraagt Ashton. Ik knik en geef Ashton de bandana. Hij gaat achter me staan en doet dan de bandana om. 'klaar' zegt hij na een paar seconden. Ik kijk in de spiegel, en zie dat het best wel goed staat. Ik heb hem niet zoals Ashton om maar met de knoop bovenop. 'heel erg bedankt Ashton' zeg ik tegen hem.

Samen met Ashton loop ik weer terug naar de andere die allemaal op hun telefoon zitten. Wat is het hier toch gezellig. Het duurt nog anderhalf uur voordat de show begint en als het goed is hebben de jongens zo een soundcheck.