the girl ✔ (5sos And Niall Horan)

[30]

p.o.v Lottie

*2 dagen later*

Ik weet het zeker, dit is de moeilijkste dag van mijn leven. Vandaag gaan de jongens op tour en ik kan er dus echt niet mee leven. Ik kan het gewoon niet aan dat ik ze ongeveer 9 maanden niet zie. Op dit moment sta ik huilend tegen Ashton aan. We staan op het vliegveld. Alle ouders zijn er en zelfs 1d is er. Mama heeft het er ook erg moeilijk mee maar probeert zich groot te houden voor ons. 'ik kan niet zonder jullie Ashton' snik ik.

'je kan dit wel liefje. Je gaat gewoon heel erg veel leuke dingen doen met mama en natuurlijk met Fenna. We zullen elke dag bellen ofzo' verzekerd Ashton me. Niall komt aangelopen en neemt me over van Ashton. 'ik hou van je liefje' is het eerste wat Niall zegt. 'ik ook van jou. We kunnen de tour toch wel samen overwinnen' vraag ik hem. 'natuurlijk. Niks houd mijn liefde voor jou tegen, ook een langeafstandsrelatie niet' zegt Niall.

Deze woorden zijn een van de mooiste woorden die ik ooit heb gehoord.

'jongens, jullie moeten gaan' roept Matt, hun manager. Ashton neemt me samen met Niall in zijn armen en zo staan we voor de laatste keer te knuffelen. Ik laat de tranen zonder enig probleem over mijn wangen stromen. 'we moeten gaan liefje, maar je kan dit' zegt Ashton. Hij geeft me nog een kusje op mijn voorhoofd en loopt dan naar mama toe. Niall houd me nog steeds stevig vast. 'je moet gaan Niall' zucht ik. 'ik wil niet. Ik wil bij jou blijven' zegt Niall. 'nee Niall, je moet gaan. Ik red me wel samen met mama' zeg ik. 'oke' zucht Niall.

Hij kijkt me diep in mijn ogen aan en drukt dan zijn lippen op die van mij. Gelijk plaats ik mijn handen in zijn nek en Niall zijn handen op mijn heupen. Helaas kunnen we niet lang van het moment genieten. Niall geeft me nog een knuffel en laat me dan los. Ik ga bij mama staan en kijk hoe de jongens het vliegtuig in verdwijnen. Als ze dan echt weg zijn stromen de tranen als watervallen over mijn wangen.

De jongens betekenen alles voor me. Mama neemt me in haar armen waar ik alles uithuil. 'ze komen terug liefje, dat weet je toch' zegt ze. 'maar het is gewoon dat ik niet zonder de jongens kan. En ze kunnen ook al niet bij mijn diploma uitreiking zijn' snik ik. 'het komt wel goed, je hebt Fenna. Nu kun je nog wat plezier maken op school' zegt mama. 'je hebt gelijk' antwoord ik.

Samen met mama loop ik naar de auto die ons naar huis rijd. Thuis aangekomen ga ik gelijk door naar mijn kamer. Ik heb geen behoefte aan mensen, hoe rot ik het ook voor mama vindt. Het valt me nu eigenlijk pas op dat ik echt niet op mijn moeder lijk. Waarschijnlijk lijk ik dan wat meer op mijn vader.

Rond half 6 wordt er geroepen voor het eten. Ik loop naar beneden en zie daar mama staan die het er ook moeilijk mee heeft. Ik ga samen met mama aan tafel zitten en begin zo te eten. 'ik heb besloten morgen weer naar school te gaan' zeg ik na een ongemakkelijke stilte. 'is goed liefje. Hopelijk helpt dat wat voor afleiding' antwoord mama.

Na het eten help ik haar met opruimen en ga dan samen met haar op de bank zitten. 'heb je veel foto's van toen Ashton en ik nog klein waren, samen' vraag ik. 'ja, die heb ik echt duizenden gemaakt' antwoord mama. 'mag ik ze zien' vraag ik. 'natuurlijk' antwoord mama.

Mama maakt een kast open en pakt er 2 boeken uit. 'in de tijd toen je vermist was keek ik bijna elke dag in deze boeken. Ik hoopte dat je zo snel mogelijk terug zou komen omdat ik die broer en zus momenten van jullie zo miste. Ashton was zo down terwijl hij super vrolijk was toen jij er nog was' verteld mama.

Ik blader door het boek en zie echt heel erg veel foto's waar een lachende Ashton en een mini ik op staan. Het valt me gelijk op dat we overal zo gelukkig zijn. Ashton en ik hadden beide nog geen benul van wat er zou komen of van wat voor een stress mama wel niet had.

Al de foto waar mama met ons op staat ziet ze er ook al zo gelukkig uit. 'we waren zo gelukkig' zucht ik. 'dat zijn we nog steeds Lottie. We hebben wat jaren gemist maar dat haalt het geluk niet weg. Het is jammer dat Ashton nu vaker weg is en we met jou vele jaren hebben gemist maar dat betekend niet dat we niet gelukkig zijn' zegt mama. Mama is echt heel erg goed met woorden vind ik.

'is het goed als ik naar bed ga' vraag ik. 'natuurlijk liefje' zegt mama. Ik geef haar nog een kus op haar wang en ga dan naar boven. Ik kleed me om, poets mijn tanden en ga dan in bed liggen. Na nog wat denken en draaien val ik dan toch in slaap.

De volgende dag wordt ik wakker van mijn wekker. School. Ik stap uit mijn bed en doe dan mijn gewoonlijke ochtendroutine. Rond kwart over 8 sta ik helemaal klaar voor school. 'het belangrijkste is dat je plezier hebt liefje. Zorg dat je even afleiding hebt van alles' zegt mama. Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd waarna ik naar school vertrek.

Op school aangekomen zie ik gelijk Fenna al staan. 'Fenna' zeg ik. Ik zet mijn fiets weg en loop dan naar haar toe. 'hee Lottie. Heb je gemist' zegt Fenna. Ze geeft me een knuffel, waarna we in een gesprek raken.

'Lottie, ik heb een probleem' zucht Fenna. Ik kijk haar verward aan. 'oke, Michael heeft me zijn nummer gegeven en nu appen we echt heel erg veel. Ik begin gevoelens voor hem te krijgen maar ik weet dat het niet wederzijds is. Ik weet niet wat ik moet doen. ik heb een jongen nog nooit zo leuk gevonden als dat ik Michael vind' ratelt ze achter elkaar door.

'hij heeft er nooit echt iets over gezegd. Ik wist niet eens dat je zijn nummer had' zeg ik verbaast. 'hij is in de avond nog een keer naar me toe gekomen en heeft toen mijn nummer gevraagd' zegt Fenna. 'ik denk dat je het een beetje moet aankijken. Hij komt niet voor niks in de avond je nummer vragen' antwoord ik. De bel gaat dus lopen we samen de klas in.

Ik ga vooraan naast Fenna zitten en voel me echt ongemakkelijk. Overal hoor ik mensen dingen fluisteren over me. Ze fluisteren vooral dingen over Niall en Ashton. Dan komt de leraar binnen en ze gaan gewoon door. 'oke, jongens. We gaan beginnen dus stop met het smiespelen over Lottie. Als ze wil kan ze zo haar verhaal doen zodat het gefluister ook over is' zegt de meester. Ik knik als teken dat ik het wil vertellen en zo begint de les.

Aan het eind van de dag mag ik mijn verhaal doen. Ik ga voor de klas staan, en vertel mijn verhaal aan de klas. 'ik hoop dat het gefluister over mij nu ook over is. Ik ben nog steeds gewoon Lottie, maar ik ben er gewoon niet altijd helemaal bij omdat ik dingen aan mijn hoofd heb' eindig ik mijn verhaal. Veel kinderen stellen nog vragen waarna de les af is gelopen. De rest van de schooldag gaat goed voorbij.

Thuis aangekomen, zie ik een briefje waarop staat dat mama boodschappen doen is. Ik ben uitgeput en besluit te gaan douche. Ik gooi mijn spullen neer en loop dan naar de badkamer. Ik kleed me helemaal uit en ga dan onder de douche staan. Wat fijn, al die warme stralen die op je lichaam vallen.

Na 10 minuten stap ik onder de douche uit en kleed me aan in comfortabele kleren. Dan hoor ik de deur open en dicht gaan. 'ik ben thuis liefje' wordt er geroepen. 'heey mam' zeg ik terwijl ik van de trap af loop. Ik help mama mee met het uitruimen van de boodschappen en ga dan op de bank zitten. Dit gaan lange maanden worden zonder het gestuntel van de jongens.