The Ace Player

Ninth Quarter

C  H  A  P  T  E  R      N  I  N  E

Tri's POV

"Where are you going, Tri?"

Nilingon ko ang mama ko. It's a beautiful Saturday and during weekends, nagtatrabaho ang mga magulang ko kaya nakapagtatakang nandito ang Mama ko.

Itinaas ko ang bolang hawak ko.

"Obviously, Im playing."

"We have our own basketball court here."

I smiled. "I want to play with other people. I want to breathe fresh air. Pati ba yun hindi okay?"

"Tri. You should always be careful. There are a lot of people that wanted to kidnap either one of us just to get some of our money. You might get hurt and it's really not okay for me and for your father." paliwanag ni Mama.

Yeah. Im Tri Sandoval. Anak ng mayayamang tao sa bansa. Pero imbes na matakot ako, parang mas gusto ko pang hindi sumunod sa mga magulang ko.

Tumalikod na ako. "Im going to be fine. Do you remember how I am capable of saving myself and beating people? Kaya dont worry ma. I can take care of myself. Wag ka nang magabalang kumuha ng mga bodyguard. They are giving me headaches anyway."

Palabas na ako ng gate nang magsimula muli ang Mama ko.

"We just want to protect you. And by the way, your sister will be home tomorrow. You should talk to her for your transfer in America."

"Ayt."

---

Wala ako masyadong makitang tao sa lugar kung nasaan ako. Napangiti ako. Siguro natatakot sila. Madalas kasing tumambay ang isang Tri Sandoval sa basketball park na ito.

I smiled bitterly. Kailan ba ako magkakaroon ng isang kaibigang hindi ako makikita bilang isang Tri Sandoval?

Obviously, Hero is not actually my friend. And Im still happy for having him as a foe. He's not respecting me. He see me as Tri. Without my damn surname. Pati na rin ang mga ka teammates ko. Thats why Im starting to love playing basketball especially with all of them.

Papasok na ako sa court nang may mamataan ako.

Akala ko walang tao. Pero may nakauna pa pala sa akin.

(O____________________O???)

A girl? 

               A freaking girl?!

Nakatayo lang ako at pinapanood lang siya sa paglalaro ng baketball all by herself.

She was wearing a color black jersey with # 17. Nakaponytail siya. Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakatalikod siya mula sa kinatatayuan ko.

Hmmm. She has a nice figure.

Ngayon lang ako nakakita sa personal ng babaeng naglalaro ng basketball.

Turn on...

Bigla syang napaupo at kitang kita ang pagkapagod niya.

Biglang gumulong ang bola sa harap ko. Kinuha ko ito at nagshoot.

*Poooooooshhh*

Biglang napatayo ang babae at napaharap sa akin.

(@_____________@)

Inayos ko ang salamin ko. Aba. Ang ganda. Tomboyish ang dating pero angat pa rin ang ganda. Her cheeks are pinkish. Gulo gulo na ang buhok niya. Bat ang lakas pa rin ng dating ng babaeng ito sa akin?