Mardin Dikeni ( Turan 1) ✓

§ 42 §

KARA GÖZLERDE SAKLI TÜM SUSUŞLAR.

________________

2 AY SONRA

________________

Tarihler, hasrete karışıyor oradan da amansızca derilerine kazınıyordu. Kaç gündür bu cehennem çukurunda yaşam mücadelesi veriyorlardı? Ah doğru ya onlar buraya yaşatmak için gelmişlerdi. Fakat yaşamları günden güne soluyordu. Murat' ın ekibinde Allah' a binlerce kez şükür şehit yoktu. Ama diğer ekipler gün geçtikçe eksiliyor, yarım kalıp tükeniyordu. Özgür Suriye ordusunun destekleri bile artık yetmiyordu. Destek ekip gelmeden Şiran itinin gırtlağını kesmek istiyordu.

"2 ay oldu bugün."

Yekta, ekip arkadaşlarının aklını okumuşçasına yorgun sesi ile mırıldandı. 32 saattir uykusuz ve açtı. Bir Bordo berelinin bile dayanamayacağı şeyler vardır ki söz konusu Yekta ise başta ki o üç çok fazla ve gereksiz bir sayıydı. Çisem' in içeri girme sebeplerinden biri olan Şiran' ı yok etmek için geldikleri sınır ötesi operasyonun atmışıncı günündelerdi ve tam anlamıyla hepsi pert durumdaydı. Oğuz hariç. Herifin saçları hala düzgündü delirmemek elde değildi. Toza, çamura ve kana bulanan Bordo Bereliler, lacivert üniformasından zerre kir olmayan Oğuz' a kırmızı bir pelerin gibi bakıyorlardı. Eh elbette hepsinin birer boğa olduğunu söylemeye gerek yoktu. Özellikle de Uraz' ın. Adam delirdi delirecekti. Karısını özlemiş, sesini bile duyamadığı için kafasını duvarlara vurmaya başlamıştı.

Neyse ki Yarbay' ları, Çisem' in özgürlüğüne kavuştuğunu bildirmişte hem o hem de Ali gerçek anlamda bir nefes alabilmişlerdi.

"Az daha dayanın. Oğuz köye ne kadar var tahminen."

Oğuz yorgun argın gözlerini birkaç kez açıp kapadıktan sonra aklında araziyi ve hatırladığı kadarıyla yolu tarttı.

"Bir saat sonra orada oluruz."

Samet inildememek için derin bir nefes aldı değil bir saat bir dakika bile yürüyecek hali yoktu ama çok saygı değer Binbaşı' na bunu söylemektense kafasına sıkmayı tercih ederdi. Adam potansiyel bir Mustafa Yarbay' dı. Hatta Allah biliyor ya bu gidişle onu da geçecekti. Murat' ın sinirini çıkarmak için kullandığı stres topu olmaya hiç niyeti yoktu ki Yekta bu iş için en ideal kılıfken kendisini ortalara atmanın da bir mantığı yoktu.

Ali geri geri yürüyen Can' ın omzuna dokunup devri daim yapmak için silahını kuşanırken Can omuzlarını silkti.

"Biraz daha idare ederim. Sen devam et."

Can' ın kör inadına dair bir his uyandı içinde. Açıkçası en iyi durumda olan tek kişi vardı o da Ali' idi. Elbette bu fiziksel anlamda değildi. Yekta dışında tüm ekipte küçük büyük yaralar vardı elbette Yekta yine yara almadan tek bir vatan haininin kalleş kurşununa denk gelmeden olayı kapamıştı. Fakat ruhsal açıdan hepsi çöküktü.

Uraz karısını ve kardeşini özlemiş, Samet kaçırdığı kız hakkında düşünmekten kafayı yemiş, Yekta iki ay göremeyince kalbine sancılar giren kızdan iki yıl boyunca nasıl ayrı kalacağını hesap etmiş, Murat terör üyesi olma ihtimali olan bir kıza hafiften yanık olduğunu sindirmeye çalışmış, Oğuz ise na'şını bile kabul etmeyecek olan karısının nefretini düşünerek kendi kendinin ağzına sıçmış, Can ise aklını kurcalayan tonla sorun arasında kıvırcık saçlı bir kızı sığdırmayı denemiş en sonunda da kapasitesini aşmıştı.

İçlerinden en iyisi Ali' idi. Çünkü Ali, özlemi avuç içlerinden daha iyi bilir, sahip çıkardı. Çisem dışarıda ve iyiydi. Bu da ona yeterdi, daha fazlasını ömrü boyunca arzulamadığından şimdide tüm bu eksiklikler onu gocundurmuyordu. Her şeye rağmen Ali mutluydu. Biliyordu sevdiği kadın onu evinde güvenli bir şekilde bekliyordu ve Ali' de er ya da geç onun bahar kokusuna kavuşacak, o minik kollarda ölümü unutup yaşama sarılacaktı. Hasret ile derin bir nefes aldı.