My, wiedźmy, córki Ziemi i Wody,
jesteśmy jak Ogień i Wichura,
Księżyc oświetla ścieżki, którymi stąpamy,
a gwiazdy wskażą nam kierunek.
Trwałyśmy przez wieki na straży porządku,
nie ludzkich systemów,
hierarchii i prawa,
lecz praw natury,
Dobroci i Ładu.
Przetrwałyśmy królów ,
co w swojej pysze
prawo swe stawiali ponad sprawiedliwość,
dręcząc lud swój,
a sami byli ponad własnym prawem.
Sprawiedliwi władcy mieli naszą przychylność i dobrą radę.
Przetrwałyśmy inkwizycję
podczas "ciemnych wieków"
niosąc pomoc i kaganek wiedzy,
bo słowo wiedźma pochodzi od wiedzieć.
Palono nas na stosach
- lecz ogień nie trawi ognia,
gdy ciało płonęło - dusza leciała z wiatrem.
Nieliczne przeżyły, nauczały dalej.
Tajemna wiedza, jak feniks z popiołów,
znowu rozkwitła,
tam, gdzie płonęły stosy.
Dziś żyjemy wśród was,
mijacie nas codziennie,
magia ukryta przed ludzkim spojrzeniem
płynie w naszych żyłach,
wypełnia nasze kości.
Nic nas nie zniszczy,
przyjaźń nas zjednoczy,
Chcesz nas rozpoznać?
Spójrz mi w oczy.
YOU ARE READING
Własną drogą.
Poesia"... I opowiadać będą najwyżej legendy o podboju dziewięciu światów i zerwanych więziach świętych..." Serdecznie zapraszam do przeczytania wierszy i opowiadań mojego autorstwa.
