- Πάρτ 11 -

5.5K 324 10
                                    

Τι να ψάξω ακριβώς, μόνο που σκέφτομαι ότι μπορεί να έχει ήδη οικογένεια και έμπλεξε μαζί μου αγχωθηκα. Με έχει πιάσει τρέμουλο και είμαι κατασπρη σαν τον ασβέστη. Δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά και τα μάτια μου θολώνουν. Η Εύα έχει ήδη επικοινωνησει με την Φαιη και κάπου πήγαν. Είμαι μόνη μου στο σπίτι και πραγματικά δεν κάνω τίποτα, είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ εδώ και 2 ώρες και το μόνο που κάνω είναι να σκέφτομαι.

Το κεφάλι μου είναι το λιγότερο καζάνι και με έχει καταβάλει η κούραση. Θεέ μου είναι 22 και έχει οικογενεια; Βασικά αν είναι και 22...Όσο σκέφτομαι ότι μου έχει πει τόσο σημαντικά ψέματα και μου χει κρύψει το παρελθόν του. Του έχω πει τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή μου και αυτός σχεδόν με πρόδωσε.

Δεν πάει άλλο,  αυτό ήταν. Εκεί που πήγα να σηκωθώ χτύπησε το κουδούνι.

Έχε γούστο σκέφτηκα.

Σηκώθηκα και κατευθυνθηκα προς την πόρτα.  Μόλις της άνοιξα είδα αυτά τα μέλι μάτια να με κοιτάνε κατάματα.

" Μωρό μου ήρθα " είπε και ένα χαμόγελο στόλισε το πρόσωπο του.

Έκανε κίνηση να με φιλήσει και αυτόματα το χέρι μου χτύπησε με δύναμη το μάγουλο του. Το κεφάλι του γύρισε στα πλάγια και ένα δάκρυ έφυγε από τα μάτια μου. Θα ξεσπουσα από στιγμή σε στιγμή το ένιωθα. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και το μυαλό μου είχε πάρει στροφές.

" Νίκη τι στο κ- " πήγε να πει να τον διέκοψα.

" Πάψε. Δεν θέλω να μιλάς. Μόνο θα ακούς, εμείς τέλος Στέφανε. Τέλος. " επανελαβα και ενώ έπιασα το γράμμα από το τραπεζάκι του το χτύπησα με δύναμη στο στερνο.

Το πήρε στα χέρια του και το κοιταξε στα γρήγορα. Στραβοκαταπιε και με κοίταξα. 

" Θα στα πω όλα " είπε μα δεν ήθελα να ακούσω λέξη.

" Φύγε " είπα και έδειξα την πόρτα ενώ μετά βίας κρατούσα τα δάκρυα μου από το να βγουν στην επιφάνεια.

" Νίκη σε παρακαλώ ακουμε " είπε με δυσκολία.

" Όχι Στέφανε, όχι αυτή την φορά. Φύγε και μην με ξανά ενοχλήσεις " είπα και άρχισα να τον σπρώχνω μέχρι που βγήκε έξω και του έκλεισα την πόρτα ενώ κύλισα πάνω της.

Τα δάκρυα που κρατούσα τόση ώρα έκαναν τη εμφάνιση τους σαν ποτάμι. Πόσο καιρό είχα να κλαψω ετσι;

" Νίκη άνοιξε την πόρτα, άνοιξε την πόρτα τώρα " τον άκουσα να φωνάζει. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

" ΆΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΌΡΤΑ ΝΊΚΗ, ΆΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΠΌΡΤΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΣΠΑΣΩ " είπε και πραγματικά το άγχος που έδιωξα πριν με τα δάκρυα ξανά γύρισε.

" Άνοιξε την πόρτα να σου εξηγήσω " είπε ήρεμα 10' λεπτά μετά.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και άνοιξα την πόρτα.

" Δόξα το θεό " είπε και μπήκε μέσα έκατσε στον καναπέ και πριν μιλήσει πήρα το λόγο.

" Πόσο χρονών είσαι ρε. " ρώτησα και τον κοίταξα στα μάτια. Είχε σκυψει το κεφάλι και κοιτούσε το πάτωμα. Έπιασα το πρόσωπο του και πραγματικά νόμιζα ότι η καρδιά μου θα σπάσει.

" Πόσο χρονών είσαι Στέφανε " επανελαβα αργά και καθαρά.

" 30 " είπε και κοκκαλωσα.

" Τ-τι; " είπα και τα χέρια μου έτρεμαν. Έτρεμα ολόκληρη. " Μου είχες πει 22...γιατί ; "

" Νόμιζα θα απομακρυνθείς, δεν εξρω γιατί απλά ήταν λάθος μου συγγνωμη " είπε και νομίζω πως αγχωθηκα για την συνέχεια.



Αυτό ήταν για σήμερα, επόμενο πάρτ αύριο ακόμη περισσότερη αγωνία και πολλά πολλά νεύρα 🙅

Σας αγαπωωωω❤

'Teach me baby'Where stories live. Discover now