'Teach me baby'

- Πάρτ 27 -

Ήμουνα κλεισμένη στο δωμάτιο μου για παραπάνω από 3 μέρες, είχα βγάλει ρίζες στο κρεβατι, νερό και φαγητό έτρωγα όταν έφευγε ο άλλος από το σπίτι. Έχουμε να μιλήσουμε 3 μέρα, 4 ωρες και 38 λεπτά. Ο θυμός μου είναι στα ύψη και ο δικός τους επίσης. Ο καθένας είναι θυμωμενος και με τον εαυτό του αλλά και με τον άλλον. Τρώει, πίνει, γυρνάει στο σπίτι μεθυσμένος..δεν κοιμάμαι τον ακούω όταν γυρνάει να τραγουδάει ότι τραγούδια μπορεί κανείς να φανταστεί παραφωνα και λάθος, κρατάω την ώρα που κλείνει η πόρτα και την ώρα που ξανά ανοίγει. Χθες έψαξα το κινητό του. Μην ρωτήσετε τι, πως και γιατί απλά το έκανα. Μιλάει με μια, λογικά η κοπέλα με την πιπιλια, πραγματικά είναι ότι χειρότερο, ευτυχώς της μιλάει απότομα και την κατηγορεί για τον τσακωμο μας υπάρχει ελπίδα ακόμα.
Ο ίδιος έχει κατασκηνωσει στο σαλονι, έχει πάρει μερικά ρούχα του και τα έχει αφήσει στην πολυθρόνα ενώ έχει ανοίξει τον καναπέ κάνοντας τον κρεβάτι. Η ώρα είναι 4, η κοιλιά μου γουργουριζει σήμα ότι πειναω πολύ, ξεκλείδωσα την πόρτα και κατέβηκα στην κουζίνα. Όχι ρε πουστη. Σκεφτηκα, είναι ακόμη στο σπίτι. Καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας τρώγοντας μακαρόνια. Δεν του μίλησα, ούτε αυτός μου μίλησε. Άνοιξα το ψυγείο και πήρα το παγωτό, ένα μεγάλο κουτάλι και έκατσα στην πιο μακρινή καρέκλα.

" Βάλε το παγωτό μέσα, θα παχύνεις. " μου είπε με βαριά φωνή και σήκωσα το βλέμμα μου από το παγωτό σε εκείνον.

" Δεν με νοιάζει, καλύτερα να παχύνω, να μην με θες και να με παρατήσεις " του αντιμιλησα και σταμάτησε να τρώει. Κοπανησε το πιρούνι στο τραπέζι και σηκώθηκε όρθιος. Με πλησίασε και με τράβηξε από τον ώμο ώστε να σηκωθώ ορθια.

" Τι κανεις ρε μαλακα; " του είπα με θράσος. Με κοιταξε με γουρλωμένα ματια και απλά ευχομουν να μην με χτυπήσει. Ικανό τον είχα.

" Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να μου μιλάς εμένα ετσι; Τι είμαστε φιλαράκια;" μου φωναξε και απλά ήθελα να τον πλακώσω.

" Ούτε είμαστε ούτε θα γίνουμε ηλιθιε." Είπα και άρχισα να περπαταω γρήγορα προς το δωμάτιο, ανέβηκα δύο συο τις σκάλες και την ώρα που πήγα να κλείσω την πόρτα έβαλε το πόδι του και άνοιξε την πόρτα με μανία.

" Πας καλά ρε; Βγες έξω τώρα " του είπα αλλά δεν έδειξε να με ακούει.
Έλεγχε το χώρο και τον είδα να κλείνει τα παράθυρα και έπειτα να κατεβάζει το ρόλο ελάχιστα. Τρομοκρατηθηκα αλλά εννοείται πως δεν το έδειξα. Σιγά μην το έδειχνα, θα τον αντιμετωπιζα ότι και να έκανε.