Awakening Of The Vampire Prince (OMIAVP BOOK 2)

Chapter 1 His Awakening

*3 months later*

Stacey POV

Yakap-yakap ako ng lolo ko ng mahigpit.Masaya ang lahat dahil sa 3rd Anniversary ng kompanya namin.Hanggang sa...May lumusob na mga masasamang bampira.Lumusob sila para atakihin kami kaya ganun din ang ginawa nila kasama ang aking lolo.Maya-maya pa...Nasaksak siya ng isang anti-vampire weapon ng lalaki na nasa likod ng lolo ko.Pakiramdam ko ay parang tumigil ang mundo ko.Ang sumunod na nangyari...Kinuha nila ang puso at pinugutan ng ulo ang lolo ko.I screamed.Hindi ko na alam kung anong nangyayari pero...Naramdaman ko na may dumadaloy na enerhiya sa akin.At...Naging abo ang mga kalaban namin.Maliban sa isa.Sa kasamaang palad,nakatakas ang lalaking pumatay sa lolo ko.At...Hindi ko namalayan na nasaksak na pala ako ng aking Ama't Ina.

******

Nagising at bumangon ako dahil sa bangungot.I hugged my knees.Bakit lagi kong napapanaginipan 'yon?Nakakainis!Maya-maya,biglang bumukas ang pinto at pumasok silang lahat.Ang Super Junior.Lumapit sila at umupo sa kama.

"Stacey,are you okay?" Kangin-oppa said.I'm shaking because of fear to the nightmare.I shook my head.Do I look okay?

"Can you tell us your dream all about?" Heechul-oppa said.Sinabi ko sa kanila ng dahan-dahan ang lagi kong napapanaginipan simula bata pa ako.They gasped because of shock.Hinila ako ni Kyuhyun at niyakap ng mahigpit.He patted my back while I'm crying.

"Lagi mo bang napapanaginipan kung paano pinatay ang lolo mo simula noong bata ka pa?" Yesung-oppa said.I nodded.

"Gusto mo ba na dito muna ako matulog,Stacey?" I nodded again.

"Love,are you alright now?" I shook my head.

"Magigising pa kaya si Donghae-hyung?Biruin mo,mga tatlong buwan na siyang walang malay.Antagal naman niya yata na maging bampira." I giggled.I looked at him.

"Ganun talaga." 

*smack*

He smiled.Habang ako...Nakatulala dahil sa pagnakaw ng halik niya sa akin.I can't move my body because of romantic excitement.I smiled at him.

"Ilang taon ka na noong paggising mo ay bampira ka na?Atsaka,ilang taon kang natulog bago ka nagising,Stacey?" Hmmm...

"Nagsimula akong maging bampira noong seven years old.Apat na taong gulang pa lang ako noong pinatay nila ang lolo ko.Kaya...Tatlong taon akong natulog." I looked at them.Nakanganga sila.Including Kyuhyun.I laughed.

"Aish!Matulog na nga lang tayo." Humiga kami sa kama na ikinabigla ko.Nakaharap kami sa isa't isa habang nakahiga.

"Ayiiiiiiiiiieeeee...Kyuhyun is so in love with you,Stacey.Kailan ang kasal?" pang-aasar ni Kangin-oppa.Kasal?Ano 'yun?

"Ah...Eh...Anong...kasal?" confused kong tanong.Tinignan nila ako ng 'di-mo-alam? look'.Umiiling ako.Napanganga sila ulit.

"Hyung,mabuti pang ako na ang magpapaliwanag sa kanya kung anong ibig sabihin ng kasal.Matulog na kayo." Tumango sila.Lumabas na sila at sinarado ang pinto.He looked at me and smiled.

"Anong kasal?Mahalaga ba sa inyong mga mortal ang kasal?Kinakain ba 'yon?" He laughed.

"Ani.(No.) Pero mahalaga sa amin ang kasal lalo na sa mga magkasintahan.Hindi pa sila kasal pero pinag-uusapan na nila 'yon.Gaya ni Sungmin-hyung.May asawa na siya." Asawa?

"'Yung babae,nagsusuot ng napakagandang wedding gown habang naglalakad patungo sa kanyang groom o ang kanyang magiging asawa habangbuhay.Tapos ang lalaki,nakasuot ng suit.Ang tawag sa mga babae na nakasuot ng wedding gown ay bride.Sasabihin nila sa isa't isa ang kanilang mga wedding vows,magpapalitan ng I do,magsusuot ng mga singsing at ang pinaka-memorable sa lahat ay ang...Wedding kiss.Kung saan,hahalikan ng groom ang kanyang bride bilang simbolo ng pagmamahal na walang hanggan." I smiled.Ginawa kong unan ang kanyang dibdib.