Di niya alam pinagmamasdan ko siya nung araw na yon.
Natural lang sa mga lalake na tumingin sa mga babae lalo na kung maganda at sexy. Pero hindi yun ang dahilan kung bakit ko siya tinitingnan. Ang cute niya lalo na yung mahabang pilikmata niya. Simple at walang make-up. Di siya natatakot na ipakita ang maliliit na pimples sa kanyang mukha. Nakakatuwa lang na sa sobrang dami nang babae ang mahilig magmake-up, meron pa palang natira na hindi takot malait para lang sa kasimplihan nila.
Malapit na akong bumaba pero sinulit ko ang dalawang minuto na natitira para lang tingnan siya. Kapag titingin siya sa direksyon ko. Dali-dali kong nililihis ang aking mukha na parang walang nagyare.
"Para!" wala na kong magawa kundi sabihin yon. Malelate na kasi ako.
How I wish to see that simple girl again.
I never knew it was Fate that brought us together.
She never know that I still remember that day when I first met her. She has no idea, but still she accepted me as who I am. I love her now and I will never let her go.
Ang sarap alalahanin ng lahat.
We're 9 years now and still counting.
May away at tampuhan pero para samin, parang minor accidents lang yon sa kalsada. Agad agad ding nareremedyohan.
Mahal ko siya at mahal niya rin ako.
Ang sarap ma-INLOVE araw-araw.
That day was our Fated Boundary.
-Kyle Ross Ramos
(salamat sa mga readers and future readers. Kahit konti lang kayo, nakakatuwa dahil may nagbasa pa rin ng story. :D )
BINABASA MO ANG
Fated
Novela JuvenilSa buhay natin, di natin alam kung kailan darating ang pag-ibig. Minsan magugulat ka nalang nandyan na pala sa tabi mo. It is very unpredictable. You'll never know when its time, although sometimes, it acts on the right moment. The happiest part? Yo...
