NYIG Book 2: Ain't Your Girl Anymore (Completed)

22

-Irah Pov-

"Nurse, may ipinasok ba dito na kabago-bago lang?"

"Opo mam, lalaki nabanggan kanina. Kilala ko nga po yun eh kasi model siya sa SK." Sht what the hell is going on.

"Alexander Serrano po name niya mam, nasa or napo siya ngayon." W-what the hell, napaupo nalang ako sa narinig ko. Sana panaginip lang ang lahat sana, sana.

Bhe please hold on, wag mo'kong iwan. Hindi ko pa kaya na ikaw na mismo ang iiwan saken, im so sorry for my mistake i didn't mean that all. Please hold on, i love you.

Napansin ko nalang na nasa tapat na ako nang pintuan sa or. Sana god okay lang siya, please god. Im begging you!

"Zein, where is kuya?" S-selene, agad akong tumayo at niyakap siya. I need a comfort right now.

"Ssh tahan na, everything will be fine. Don't lose hope, cheer up!" Alam kong pinapangiti niya lang ako but i can't sa sitwasyon ni Bhe hindi ko alam kung magagawa ko pang ngumiti. Its my fault after all.

"S-selene s-sorry, hindi ko gustong maranasan to nang k-kuya mo. Hindi ko sinadya Selene. Selene mahal na mahal ko ang kuya mo." Kulang pa ang luhang tumulo galing sa mata ko sa ginawa ko sakanya. 

"Hindi ko alam na ganito pala ang mangyayari, sana sana napigilan ko na mangyari pa ito. Sana panaginip lang lahat 'to. And became my worst nightmare."

"Walang may alam sa mangyayari Zein."

"Pero kawawa si Xander, Selene. Sana ako nalang nasa pwesto niya, sana." Sana panaginip lang ang lahat nang ito.

"Zeinneth!" Nakaramdam ako nang yakap galing sa likod at alam kong si Stella yun. Nagpapasalamat ako kasi may mga kaibigan akong katulad nila, salamat god.

"Stella, sana maging okay lang siya." Sana sana.

"Who's the guardian of the patient?" Napalingon ako sa doctor. Napatayo agad ako.

"Boyfriend ko po siya/Kuya ko po siya!"

"As of now, stable na ang condition niya. Pero possibility na hindi siya magigising within a weeks or months. Kaya pansamantala dito muna siya, nasa Room 431 siya." Stable na siya pero hindi siguradong magigising s-siya. Anong magagawa ko diba? Diba wala? Napahikbi nalang ako sa narinig ko. Gusto kong mapag-isa.

"Saan ka pupunta Zein?" Hindi ko sila nilingon, gusto kong mapag-isa. Gusto ko nang sariwang hangin. Gusto ko nang tahimik na lugar.

Naramadaman ko nalang na nasa Garden na pala ako nang hospital. Mabuti at walang tao dito, dahil gusto kong maglabas nang sama nang loob.

"May problema kaba?" Hindi ko nilingon ang nagsalita, boses lalaki. Kahit hindi ko siya kilala, magpapalabas lang ako nang nararamdaman.

"Ang sakit pala sa feeling no na yung taong ayaw mong iwanan at masaktan, ikaw mismo ang iiwan. Akala ko okay na, akala ko wala nang trahedyang magaganap pa pero akala ko lang pala lahat. Sana kahit ngayon lang dinggin nang panginoon ang panalangin ko nasa gumaling na siya. Miss ko na siya, miss na miss. Dahil sa gagong lalaking 'yun, nangyari ang hindi magandang mangyayari. Sana mapatawad niya ako, at hindi niya ako iwan. Dahil hindi ko kaya" Pinunasan ko ang mga luha ko.

"Mahal na mahal ko siya, mahal na mahal. Marami man kaming hindi pagkakaintindihan, hindi pinag-aayunan. Still, mahal ko parin siya. He's my everything, siya ang ilaw ko sa madilim kong mundo, siya ang inspirasyom ko sa pag-aaral ko." Bakit ba hindi tumitigil nang pag-agos ang luha naten pag nasasaktan tayo?

"Lumaban ka para sa kanya, ipagdadasal ko na sana gumaling na siya. Ito ang panyo oh, mauuna na ako." Naramdaman kong umalis na siya, tinignan ko ang gilid ko nandon nga ang panyo niya. Kahit papaano nabawasan ang hinanakit sa puso ko.

Bhe magpagaling kana, miss na kita. Miss na miss.