NYIG Book 2: Ain't Your Girl Anymore (Completed)

29

-Irah Pov-

*Flashback*

I already woke up an early as 4 in the morning, hindi ko alam kung bakit ako nagising nang ganyang oras siguro god have a reason why he woke up this early. Pababa na sana ako nang hagdan nang may narinig akong umiiyak? Who is that? Agad ko naman hinahanap ang pinagmulan nang paghikbi.

It's Selene room. She's crying now, suffering the pain that cost of Drew to her. Hindi na muna ako bumaba bagkos pumasok ako sa kwarto, she didn't noticed me. So nagpatuloy lang ako nanglakad hanggang sa makarating ako sa likod niya at niyakap siya.

"He's not worth for you tears Selene, grow up. He's just giving a motive just to proof that he likes you back but is not. Don't waste your precious tears for that asshole." Napatigil naman siya nang iyak at hinarap ako. Ang lalim nang eyebugs niya, did she cry all along?

"Ate Selene, ang sakit nang puso ko. Ang sakit sakit!" She called me "ate" in this time i want to be serious just for her situation. I hugged me with pleasure and a sincere one.

"Just let your tears, falls. And tomorrow start your day without him. It'll be hard, but i know you can." Well im pretty sure na masakit talaga pag nahulog kana nang tuloyan.

"Thankyou Ate Selene, can you sleep with me? Just this night?"

"Of course, i'll gave you a water first. Baka magka sorethroat ka kanina kapa umiiyak and you didn't bother to eat." Tumango nalang siya, agad naman akong lumabas nang kwarto niya at dumitretso sa kusina. Agad akong kumuha nang petsel at dalawang baso at umakyat pabalik sa taas at pumasok sa kwarto niya.

"Drink first, then sleep well. 4am na pero you'rs still up. 1day of suffering the pain that he cost is enough." Uminom namam agad siya nang tubig, at pagkatapos humiga. Tumabi naman ako sa kanya, niyayakap niya ako while i soothing her hair with my fingers.

"Sleep, and rest well. Goodmorning." Nginitian niya lang ako at pinikit na niya ang kanyang mga mata.

*End of Flashback*

Its already 10 in the morning and she's still sleeping. Hindi ko naman siya magising kasi 4am siya natulog. Nandito ako sa sala, hinihintay siyang magising.

"Bhe matutulog lang ako ha?" Galing si bhe sa kusina, kakatapos lang niya kumain at kakaalis lang din nila mama at papa.

"Sure." Ngumiti nalang siya at umakyat. I have most importanting to  do right now, may ime-meet akong gago. I must talk to him personally, why he did that to her.

Aakyatin ko nalang si Selene para makakain, para kung matapos siyang kumain pwede na siyang matulog ulet. Umakyat na ako sa taas at pumask sa kwarto niya.

Tulog na tulog parin siya, gigisingin ko nalang muna. Hmm nahagip nang mata ko ang cellphone niya, kukunin ko lang ang number ni Drew.

Gotcha. Agad kong binalik sa dating lalagyan ang cellphone niya at pumunta na ako kay Selene para gisingin siya.

"Selene?"

"Selene, wake up. Kumain kana!"

"Hmmm"

"Kumain kana, tapos matulog ka nalang ulet."

"Hmm later."

"Eat first and back to sleep."

Agad naman siyang tumayo at dumiretso sa cr niya kaya lumabas na ako at pumunta na ako sa kwarto ko.

I will text Drew. Kailangan ko siyang makausap nang personal, ano bang purpose niya bakit niya sinaktan nang ganon si Selene? Walang siyang karapatang saktan si Selene.

To: 09897645231

Meet me @starbucks by 11. Its me Irah.

Sent.

Agad naman akong nagbihis, nakaligo at nakakakain na ako kanina. Ako ang nagluto ngayon kase hindi ako dinalaw nang antok nung pinatulog ko si Selene.

Simple black croptop and short will and flat sandals will do. Sa starbucks lang naman ako besides si Drew lang ang kikitain ko.

Nagretouch ako nang kaunti, balak ko kasing magvisit kina Nathan at Stella eh to inform her about Bhe's pruposing. Pagkatapos kong matapos lahat, bumaba na ako at lumabas nang  bahay. I will use my car today

Agad akong umalis sa bahay, coz its already 11 baka mainis pa sa kakahintay saken ang gagong yun.

Pagkarating ko sa starbucks, agad akong nagpark at bumaba nang kotse. Hindi ito part sa mall ang starbucks, nasa highway ito nakabuild. Kaya walang maingay dito.

Pumasok na ako sa loob, kaunti palang ang tao. Hinanap ko si Drew, parang wala pa siya, don ako pumwesto sa pinakalikod alam kong magsasagutan kami mamaya ni Drew.

10,15,20,25,30 minutes na akong naghihintay dito at wala paring Drew na nagpapakita. I almost done drinking my order, mygod ngayon lang ako naging patient to wait someone. I must leave now, tsk. Patayo sana ako nang may nagsalita.

"Why did you texted me to come here?"