Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
04.07.2018'de yayınlanmıştır. XV. Bölüm
Benim bedenimdeki Irmak'ın eve gelmesi bir saati buldu. Onu beklerken bir uyku çizelgesi hazırlamaya karar verdim. Bu çizelgeye göre gece on ikiden sabah dörde kadar birimiz, sabah dörtten sekize kadar diğerimiz uyuyacaktı. Böylece aynı anda uyumayıp beden değiştirmeyecektik. Tam da evime gidip duş alacaktım. Ah Gülsüm, sende bu şans olduğu sürece daha çok beklersin kızım! Üstelik Fatih yarın beni evine çağırdı. Ne yapacağım ben?! Onu da geçtim yarın büro açılışımız var, hepsine nasıl yetişeceğim? Mitoz bölünüyor gibi mi duruyorum?!
Irmak, yani benim bedenim, eve telaşla girdi. Tabi ki bende telaşlı ve mutsuzum. Ama sakin olmaya çalışıyorum. Ona bakarken bu oldukça zor. "Bir çizelge yaptım," dedim hemen ve uyku çizelgesini anlattım.
"Çok güzel olmuş. Peki on ikide uyuyacak olan kim?"
"Ben, sabahları işe gitmem gerek. Yarın büromuz açılıyor."
"Öyle mi? Açılış töreni olacak mı, bende geleyim," diyen ses biraz tizdi. Yani benim sesim.
"Ve bir de... Bugün Fatih ile öğle yemeği yedik biliyorsun. Beni yarın evine çağırdı. Neden bilmiyorum."
Irmak hemen güldü ve elini omzuma attı. Kendi bedenim bana dokunuyor... "Güzel! Plan işe yarıyor o zaman," dediğinde gözlerimi kırpıştırdım. Plan mı? İçimde başka bir his var ama neyse...
Beden değiştirme olayını bir nebze de olsa durdurmuştuk. Bunun rahatlığıyla olduğumuz bedenlerde uyuduk ve sabah kendi bedenimde uyandım. Bu günden sonra uyku çizelgesine uymam gerekecekti. Yatağımdan kalkar kalkmaz, kahvaltı için mutfağa geçtim. Hızlı bir gün olacaktı.
✴✴✴
Tabi ki evde büro açılışı ile ilgili bir kutlama yapacağımızı düşünmemiştim. Ablam ve ağabeylerim bana ayrı ayrı hediye bile almış. Resmen avukat olduğum için şımartılıyorum biraz. Benim için en ilginç şey kutlamaya Irmak'ın da gelmesiydi. Hakan ağabeyim onu da mı çağırdı yoksa o kendi mi gelmek istedi? Hangisi olduğu fark etmez ama çok yakıştıklarına bir kez daha emin oldum.
Pasta kesilmesi ve hediye töreninin bitmesi gece dokuzu buldu. Benim taksiye binip Fatih'in lüks evine gitmem ise saat onu. Yağmur deli gibi yağıyor. Yaz ayında böyle yağması normal mi? Taksiden eve yürüyene kadar sırılsıklam oldum. Öyle ki elbisem ıslaklıktan tenime yapıştı. Geri mi gitsem diye düşünürken kendimi kapıya vururken buldum. Ellerim düşünmemi istemiyor sanırım.
İşin garip tarafı kapı hemen açıldı. Fatih tuhaf bir tebessüm ile bana bakıyordu. Ne diyeceğimi bilemedim. Aslında o an istediğim şey kaçıp gitmekti. Ama boğazımı temizleyerek işe başladım. "Girebilir miyim?"
Kenara çekildi ve içeri girmem için yol açtı. Sessizce yanından geçip içeri girdim. Saniyeler sonra omzuma büyük bir havlu bırakıldı. Hemen havluya sarındım, çünkü donuyorum. "Bugün büro açılışımız vardı. Bu yüzden benimkiler kutlama yapmak istedi, geç kaldım biraz."
