The GLIMPSE Contest Hub

One Shot Challenger #6

Title: My Only MVP

As I was writing this, I was watching him from afar.  

Isang MVP. Maraming beses naglaro at napanalo lahat iyon. Sikat at tinitingala lahat lalo na ng mga babaeng halos mawalan ng boses tuwing nag ba-basketball na siya. 

Habang ako ay tahimik lang na nanonoud sa malayong parte ng bench. Training,  Practice o Championship man yan ay naroon ako. Nakikita ko ang unti-unti niyang pag-angat sa larangan ngbasketball. Hanggang sa malayo na ang narating niya. 

I was junior highschool back then, while him is senior. Grade 11 siya. Infatuation siguro kung tawagin ng iba dahil na-attract agad ako sakanya. But for me, its not. Alam kong may ibang tawag doon at yun na ang nararamdaman ko ngayon. 

I was now a graduating college student. An accountant to be exact when I graduated. At mapasa hanggang ngayon ay siya parin, siya parin ang nag iisang MVP player para sakin. 

Its been 8 years since I saw him near with me, pero ngayon hanggang t.v ko nalang napapanoud ang minahal ko ng mahabang panahon. Mas marami ang humahanga sakanya at siyempre nagmamahal. Pero ako hanggang tingin nalang at imposibleng mapansin niya pa. 

Isang araw nag aya ang kaibigan kong manoud daw ng basketball sa Araneta. Yeah, I know its Heather vs. Lions game today. Halos 1 year ata itong pinaghandaan na event.  

Nakabili  na siya ng ticket kaya wala ng paraan para tumanggi pa ako. Sumama ako sakanya papunta sa Araneta. Traffic ang sumalubong saamin sa daanan at nang makarating naman sa mismong lugar ayhalos mapuno ang loob ng Araneta Coliseum ng tao.  

Malalakas na sigaw, mga pinaghandaan na cheer at maiingay na pagtawag  ng pangalan ng taong matagal ko nang gustong makita ng kahit ganito ulit kalapit. Kahit natatabunan kami ng mga nakatayong tao ay nakikita ko pa naman ang paglabas niya. Mas lalong umingay ang boung lugar halos magwala ang mga tao nang tumunong na ring, hudyat na magsisismula na ang laban. 

Dribble, Free throw, Head Pass, Lay-up at Jumpshot. Lahat na siguro ng mga nakaka bilib na moves ay nagawa niya.  

Hindi parin siya nagbabago. 

Siya parin ang lalaking minahal ko.  

Napangiti ako bigla ng maala ko kung paano siya nag umpisa hanggang marating niya na ang pinapangarap niya ngayon. 

One last shot. And they won. 

Tumulo ang luha ko at napasigaw napatayo pa ako at napapalakpak. Its my first time to do this. Maingay ang boung Arena kaya hindi ako agaw atensyon.  

Nanatili muna kami doon ng aking kaibigan hanggang sa unti-unting lumalabas na ang mga tao. Magpapa picture daw si Julia sa mga Heather's bago man lang kami umuwi. Kaya mahigit isang oras kaming Naghintay.  

Hinila nalang ako bigla ni Julia sa baba at nakikita ko doon ang mga Heathers. Agad bumilis ng pintig ng puso ko. This is my first time to come near them.. him. 

Nang makalapit kami ay naagaw namin ang atensyon ng mga players isa na siya doon. 

"Pwede po bang mag pa picture?" Nahihiya pa si Julia ng nagtanong siya. Ngumiti sila at lumapit saamin. 

Ako ang kumuha ng picture. Masayang masaya si Julia ng tinitignan ang litrato pagkalabas namin ng Arena. Hindi parin siya maka move on sa nangyari kanina. Habang ako naman ay napangiti nalang, okay na yun. Atleast I see him so near to me. 

"Wait lang bes, mag c-cr lang ako. Pwede dito ka nalang muna? Promise sandali lang ako."  

Tumango ako sakanya at naghintay nalang sa parking lot kung nasaan ang sasakyan ko. Pero halos matigil ako sa paglalakad ng makita siya na nag aayos sa likod ng kanyang Fortuner ng mga gamit sabasketball.