Η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού!

Part 11

Μαρκ: σσσ άκουμε γρήγορα! συνέλαβαν τη Μαμά της Λίντας, η Λίντα με βρήκε το πρωί έξω απο το σπίτι μου.. δεν ξέρω αν απλά υποψιάζεται αλλά κατηγόρησε εσένα! νομίζω ότι με ακολουθούσε.. πάντως απείλησε πως θα σε βρεί!

οι εφιάλτες μου το βράδυ όλοι οι φόβοι μου λαμβάναν χώρα αυτή τη στιγμή!

Μελ: τι λες.. αυτή είναι τρελή..

Μαρκ: Μελίνα έπρεπε να σε προειδοποιήσω..

μου είπε με στοργή στο βλέμμα του, πιο πολύ απο υποχρέωση βέβαια..

Μελ: πρέπει να πάρω τον Ντέιβιντ..

είπα και έψαχνα το κινητό μου στο σακάκι μου 

Μαρκ: αμαν αυτός ο Ντέιβιντ αμάν τι στο καλό θα κάνει;
Μελ: Μάρκο δεν είναι ώρα για τέτοια!!
Μαρκ: δηλαδή εγώ δεν μπορώ να σε προστατέψω και μπορεί ο Ντέιβιντ;

είπε και ήρθε κοντά μου, ίσως και να είχα λυγίσει αν δεν ήμουν τόσο αγχωμένη!! 

Μελ: δεν ζητώ προστασία κανενός, αυτό όμως παίρνει μπάλα και τον Ντέιβιντ δεν το καταλαβαίνεις;
Μαρκ: με σένα τα έχει όμως όχι με τον Ντέιβιντ!
Μελ: σταμάτα!! έλεος με τα κολλήματα σου δεν καταλαβαίνεις!!

του φώναξα έτοιμη να βάλω τα κλάματα, ακόμα και τώρα η κόντρα του με τον Ντέιβιντ πάνω απο όλα!! 

πληκτρολόγησα το κινητο του Ντειβιντ και περίμενα ενώ ο Μάρκος καπάναγε τον πάγκο.. 

ντειβιντ: καλημέρα όμορφη, υπάρχει κάποιο πρόβλημα;;
Μελ: ναι που είσαι;
ντειβ: σπίτι είμαι, με λίγη παρέα τι έγινε;
Μελ: ελέος ρε Ντέιβιντ βρίσκεις κάτι ώρες! η Λίντα με θεωρεί υπεύθυνη και προειδοποίησε τον Μάρκο... 
ντειβ: και άργησε.. δεν σου έχουν πει ότι η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού;
Μελ: εγώ το έχω πει αυτό πρώτη βλάκα!

ντειβ: άσε τα έχω υπο έλεγχο
Μελ: τι εννοείς; 
ντειβ: όταν σου στείλω μνμ πήγαινε σπίτι σου! θα στα πω εκεί
Μελ: εντάξει..

έκλεισα το τηλέφωνο και είδα το θυμό ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του Μάρκου..

Μαρκ: και τι κατάλαβες;
Μελ: Μάρκο εκτιμώ και σε ευχαριστώ που με προειδοποίησες αλλά ειλικρινά δεν καταλαβαίνεις;
Μαρκ: δεν θα άφηνα ποτέ να πάθεις κακό δεν καταλαβαίνεις; ποτε!!

οι παλάμες του εφάπτονταν τέλεια στο πρόσωπο μου, το κράταγε σταθερό για να τον κοιτάω στα μάτια.. δάγκωσα τα χείλη μου προσπαθώντας να μην βάλω τα κλάματα..

Μελ: δεν σε εμπιστεύομαι! 
Μαρκ: ότι και να έχει γίνει μεταξύ μας όσο και να μην με εμπιστεύεσαι να είσαι σίγουρη ότι δεν θα άφηνα ποτέ μα ποτέ να πάθεις κακό!! πίστεψε με γαμώτο σου!!

ένιωθα την αναπνοή του στο πρόσωπο μου όμως αρνιόμουν να τον κοιτάξω, προσπαθούσα να κοιτάξω στα δεξιά μου να μην βλέπω το πρόσωπο του.

Μελ: ναι φυσικά θες μόνο εσύ να μου προξενείς κακό!! απλά άσε με!! 
Μαρκ: δεν θέλω!
μελ: να σου υπενθυμίσω ότι έχεις μια κοπέλα να σε περιμένει έξω;
Μαρκ: σωστό και αυτό αλλά δεν πειράζει αξίζει τον κόπο!
μελ: Μάρκο σε παρακαλώ..

Μαρκο: φίλα με!
μελ: δεν θέλω!
Μαρκο: φίλα με!

μελ: δεν θέλω!!
μαρκο : καλά θέλω εγώ!

είπε και με φίλησε! ήταν το νέο του χόμπυ η κάτι;;

μελ: ιου! απλά ίου δεν θα με ξαναφιλήσεις κατάλαβες; δεν μπορείς να φιλάς όποια θες και μετά εμένα απλά είναι αηδία!! 

είπα και επιτέλους με άφησε

Μαρκ: δεν το κάνω επίτηδες και σε αυτό έχεις δίκιο
μελ: τι δεν κάνεις επίτηδες, να παίζεις μαζί μου;
μαρκ: δεν παίζω δεν το καταλαβαίνεις;
μελ: τι στοίχημα είναι αυτή τη φορά;
μαρκ: Μελίνα είσαι ταραγμένη και δεν ξέρεις τι λες!!

είπε και βγήκε απο τις τουαλέτες.
στάθηκα λίγο στον καθρεύτη να ηρεμίσω, δεν ήξερα τι να πρωτοσκεφτώ..
  Έφυγα γρήγορα και πήγα στην Άρια.
 της τα είπα όλα χωρίς να ξεχάσω ούτε κόμμα.  ένα καφέ με την ηρεμία μου δεν μπορώ να πιω πια!! 

αρ: φιλενάδα νομίζω την έχει πατήσει μαζί σου!
μελ: με δουλεύεις; εγώ σου λέω ότι κινδυνεύω και εσύ μου λες για τον Μάρκο; 
αρ: εμπιστεύομαι τον Ντέιβιντ!
μελ: και αν έρθει εδώ η τρελή κι με σκοτώσει εν ψυχρώ;; 
αρ: ξέρεις ότι δεν μου αρέσουν τα μαύρα!! σιγά μην σε άφηνα να πεθάνεις και μετά να φόραγα όλο μαύρα!! 

μελ: ωχ θεε μου.. δεν μας βλέπω για σχολείο σήμερα..

αρ: δεν ξέρω για σένα εγώ έχω καιρό να πάω!! 


"όμορφη πήγαινε σπίτι σου έρχομαι, μην αργήσεις"
πάνω στην ώρα και άργησε Ντέιβιντ!! 


μελ: Άρια... με τους έρωτές σου ήρθε ο δικός σου, την κάνω!
αρ: περίμενε ρε πως θα πας;
μελ: θα πάρω ταξί φιλιά 

είδα τον Μάρκο να φιλιέται πάλι με αυτή τη κοπέλα. περισσότερη αηδία δεν θα μπορούσα να νιώσω.. 

μαρκ: Μελίνα; πας; 

μελ: ναι γεια!

μαρκ: θες να έρθω;

μελ: οχι
μαρκ: καλααα

είπε ειρωνικά αλλά κατευθύνθηκα γρήγορα προς την έξοδο της καφετέριας

είχε λίγη κίνηση στο δρόμο αλλά επιτέλους μπήκα σπίτι, άνοιξα τη πόρτα και είδα την Λίντα να κάθετε στον καναπέ μου.
ήμουν ακόμα στεκούμένη στη πόρτα, η καρδιά μου χτύπαγε απίστευτα δυνατά δεν ήξερα αν μπορούσα να ουρλιάξω, αν προλάβαινα να φύγω. Γιατί ο Ντέιβιντ μου είπε να πάω σπίτι μου; και αν πρώτα σκότωσε τον Ντέιβιντ; το οξυγόνο ήταν ανεπαρκές και τα μάτια μου άρχισαν να θολώνουν..

Λιντα: δεν με περίμενες;

είπε χτυπώντας το όπλο της στη παλάμη της... 

σηκώθηκε και ύψωσε το πιστόλι προς το μέρος μου..