Η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού!

Part 12

  Λιντα: δεν με περίμενες;

είπε χτυπώντας το όπλο της στη παλάμη της...

σηκώθηκε και ύψωσε το πιστόλι προς το μέρος μου..

ένιωσα έναν οξύ πόνο στο κεφάλι μου, μετά φωνές μια φωνή μου μίλαγε επίμονα ήμουν όμως σοκαρισμένη. γνώριμη μυρωδιά και η μυρωδιά γρασιδιού..

ντειβ: Μελίνα είσαι εντάξει; Μελίνα με ακούς;; Μελίνα!!!

μελ: πέθανα;
ντειβ: μην είσαι χαζούλα θα σε άφηνα εγώ να πεθάνεις; σήκω έλα γρήγορα..!!

ο Ντέιβιντ με τράβαγε να τρέξω όμως τα πόδια μου δεν δίναν εντολή, με σήκωσε στα χέρια του και άρχισε να τρέχει πίσω απο το σπίτι σε κάτι στενά μέχρι να κάνει τον κύκλο και να φτάσει απο τη πίσω μεριά του σπιτιού μου..

μελ: Ντέιβιντ κινδυνεύουμε Ντέιβιντ!!
ντειβ: ηρέμησε μικρή τελείωσαν όλα τελείωσαν!!
μελ: μα δεν είδες κράταγε όπλο!!
ντειβ: Μελίνα την είδα να μπαίνει στο σπίτι σου όταν ήμουν με την άλλη γειτόνισσα σου, κάλεσα αμέσως την αστυνομία, εξήγησα όσο ήρεμα μπορούσα την κατάσταση και περικύκλωσαν τον χώρο χωρίς να τραβήξουν προσοχή, είχα σκοπό να σου πώ απλά να πας σπίτι δεν γινόταν να ξέρεις θα φοβόσουν και δεν θα μπορούσε η αστυνομία να έχει αποδείξεις, έτσι με το που τράβηξε όπλο επάνω σου εγώ έλαβα σήμα και σε τράβηξα πίσω απο τον θάμνο και η αστυνομία την έπιασε!! έτσι οι κατηγορίες είναι αρκετές αυτή τη φορά!!
μελ: ντέιβιντ τι λες;;;

είπα ξέπνοα καθώς με έβαζε να κάτσω στον καναπέ

ντειβ: τέλος καλό όλα καλά μελ μελ θα κοιμάσαι πάλι ήρεμη..
μελ: τουλάχιστον γυρνάνε οι γονείς μου σήμερα και οι δικοί σου προφανώς..
ντειβ: ναι εμ σχετικά με αυτό.. θα έρθουν μεθαύριο πετάνε για αγγλία

μελ: τι;; και γιατί δεν μου το είπαν;
ντειβ: μου είπαν να στο πώ εγώ!
μελ: καταπληκτικά εγω κόντεψα να πεθάνω και ούτε να με πάρουν ένα τηλέφωνο!
ντειβ: Μελίνα δεν είναι έτσι σε λατρεύουν, εγώ τους είπα να μην σε πάρουν γιατί είσαι δήθεν στο μπάνιο και ότι είμαστε μαζί και θα το πώ εγώ , αν σε παίρναν θα καταλάβαιναν ότι κάτι γίνεται και πίστεψε με κανείς μας δεν θα το ήθελε.. 

μελ: ντέιβιντ ειλικρινά χαίρομαι τόσο πολύ που σε έχω γνωρίσει! 
ντειβ: ειι μοιραζόμασταν τα ίδια νεύρα με την παραμέληση των γονιών μας!
μελ: ναι αλλά εγώ είχα και την περιφρόνηση σου στο σχολείο.. 
ντειβ: συγνώμη ήμουν βλάκας
μελ: δεκτή! πότε μπορώ να πάω σπίτι μου; 

ντειβ: νομίζω ότι όλα είναι εντάξει μισό να το επιβεβαιώσω! 

παρατηρούσα τον χώρο, όχι ότι δεν είχα ξανά έρθει εδώ, αλλά μου φαινόταν αιώνας και όλα μου φαινόταν αιώνας μετά την σημερινή μέρα.. 

ντειβ: όλα εντάξει περιμένεις να κάνω δυο λεπτά μπάνιο και πάμε μαζί!!