Η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού!

Part 14

μελ: εσύ εδώ;;;

είπα ξαφνιασμένη βλέποντας τον Δημήτρη να στέκεται κοντά μου και να μου χαμογελάει. Τα χέρια του Μάρκου βρίσκονταν στα μπράτσα μου, άρχισε να τα σφύγγει!

μελ: αουτσ

αναφώνησα αυθόρμητα

Μαρκ: συγνωμη

είπε και άφησε τα χέρια του απο πάνω μου.

μελ: λοιπόν Δημήτρη; είσαι στην ανταλλαγή;

τον ρώτησα κάνοντας ένα βήμα κοντά του

Μαρκ: θα μπορούσατε να μιλάτε αγγλικά;;

είπε αλλά δεν του έδωσα σημασία, παρατηρούσα τον Δημήτρη που με κοίταζε με το ζεστό του χαμόγελο.

Δημ: Μελίνα έχεις ομορφύνει τόσο πολύ, έχω να σε δω ούτε μήνα και ειλικρινά είχα ξεχάσει πόσο μα πόσο όμορφη είσαι απο κοντά!!

είπε ο Δημήτρης αγνοώντας το γεγονός ότι ο Μάρκος δεν καταλάβαινε.

μελ: ευχαριστώ, υποθέτω

είπα χαμογελώντας, πάντα ένιωθα τόσο άβολα σε τέτοια περιστατικά.
Ο Δημήτρης είναι πανέμορφος έλληνας. τον γνώρισα το καλοκαίρι απο τον ξάδερφο μου. Είχε δείξει κάποιο ενδιαφέρον για μένα αλλά ήξερε ότι μένω εξωτερικό οπότε απλά μου έστελνε μνμτα καμιά φορά..

μελ: δημήτρη απο εδω ο Μάρκος, Μάρκο ο Δημήτρης!!

είπα για να μην φανεί η αμηχανία μου και να εντάξω κάπως στη συζήτηση τον Μάρκο.

δημη: χάρηκα, είσαι το αγόρι της;

ρώτησε τον Μάρκο ενώ εγώ γούρλωσα τα μάτια μου.

μαρκ: ναι!

είπε με αυστηρό ύφος

εγώ τον κοίταξα με νεύρα αιφνιδιασμένη με την απάντηση του και με το που πηγα να μιλήσω να διορθώσω τη βλακεία του Μάρκου με φώναξε ο λυκειάρχης!!

λυκ: Μελίνα, Μελίνα παιδί μου έλα λίγο

σαστισμένη όπως ήμουν ακολούθησα τον διευθυντή.

λυκ: Μελίνα παιδί μου μπορείς να πάρεις τον Μάρκο και να πάτε στη τάξη σας, θα σημειωθεί στο απολυτήριο σου και να ξέρεις πως τα πανεπιστήμια τα κοιτάνε αυτά!!

μου είπε αλλά το δικό μου μυαλό έτρεχε αλλού..

μελ: σας ευχαριστώ πολύ να πηγαίνω.

Άρχισα να περπατάω στους διαδρόμους τσαντισμένη χωρίς να ξέρω για ποιόν λόγο ακριβώς.. έφταιγε το ψέμα του Μάρκου ή ότι ήθελα να είναι αλήθεια; Τι στο καλό έφταιγε πια;;

το περπάτημα μου διακόπηκε. ακόμα μια φορά ο ενοχλητικός-αξιαγάπητος- αναξιόπιστος-ψεύτης-γοητευτικός-ειμαι ερωτευμένη μαζί του γαμώτο μου, με σταμάτησε παίρνοντας με σηκωτή και πηγαίνοντας στα ντουλαπάκια των πρωτοετών που δεν υπήρχε ψυχή.

μελ: ασε με μωρέ!

τσίριξα σχεδόν. πίεζα τα νύχια μου στο δέρμα του αλλά αυτός δεν αντιδρούσε.

μαρκ: ποιος ήταν αυτός που χάρηκες τόσο πολύ που τον είδες;

με ρώτησε αφήνοντάς με κάτω και κρατώντας με απο τη μέση. εγώ είχα βάλει τα χέρια μου στο στήθος του ώστε να μπορώ να τον κρατάω σε απόσταση.

μελ: δεν σε αφορά!