Η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού!

Part 18

Ξύπνησα κουλουριαμένη στον καναπέ. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να ετοιμαστώ να πάω στο σχολείο να τον βρω και να τον ρωτήσω στα ίσια τι τρέχει με το κεφάλι του. Να τον πάω στον καλύτερο ψυχίατρο εν ανάγκη. 
Μετά όμως αποφάσισα πως το να κάνω βιαστικές κινήσεις δεν θα με ωφελήσει πουθενά. ίσα ίσα θα φανώ αδύναμη και ηλίθια. Θα πάω κανονικά για καφέ με την Άρια και την Κάτια και θα κάνω σαν να μην τρέχει τίποτα όπως πριν απο δυο μήνες.
για την ώρα.
Αφού τελείωσα με τους πρωινούς καλοισμούς μου και όλα τα σχετικά προσπαθούσα να αποφασίσω τι θα βάλω. τελικά επέλεξα αυτά: 

και αφού πήρα τη τσάντα μου βγήκα έξω από το σπίτι μου να περιμένω τα κορίτσια. Δεν πέρασαν δυο λεπτά, πήδηξα μέσα στο κάμπριο και φύγαμε για την καφετέρια. Είχα καιρό να πάω, οφείλω να πω ότι μου είχε λείψει. 

αρ: λοιπόν όλα καλά με τους γονείς σου;

ρώτησε η Άρια καθώς έπαιζε με το κινητό της.

μελ: όλα εντάξει, συνεχίζουν κανονικά τις δουλειές απλά χρειάστηκαν βοήθεια..

είπα κοιτάζοντας πότε θα έρθει ο καφές μου.

κατ: πάντως ο Μάρκος μας είχε τρελάνει, όλο μας ρώταγε εμείς πάντως λέγαμε ότι δεν είχες επικοινωνία με εμάς. δεν τον καταλαβαίνω αυτόν τον άνθρωπο. απ τη μια μας είχε πρήξει και απο την άλλη ούτε που σου απάνταγε.. έχει κάποιο πρόβλημα;

φλυαρούσε η Κάτια. 

μελ: και εγώ αυτό ακριβώς σκεφτόμουν! τέλος πάντων ας αλλάξουμε θέμα γιατι θα φλιπάρω στο τέλος..

είπα καθώς έβλεπα τους καφέδες να παίρνουν θέση στο τραπέζι μας. 

αρ: σύρμα!!!! 

λέει η Άρια και εγώ με την Κάτια κοιτάξαμε αυτόματα την είσοδο. Ο Μάρκος πάλι εδώ με περέα. μα τι σκέφτεται τέλος πάντων... 

ήπια νευρικά το καφέ μου προσπαθώντας να μην τον κοιτάζω..

αρ:καρφώνεσαι!

ανακοίνωσε η Άρια αλλά δεν της έδινα σημασία. η καρέκλα δίπλα μου κουνήθηκε αλλά ούτε που γύρισα να τον κοιτάξω, τον κατάλαβα απο το άρωμα του, καθόταν δίπλα μου..

μαρκ: γεια σας κορίτσια 

είπε χαμογελαστά, τώρα είμαι σίγουρη ότι πάσχει απο ψυχική διαταραχή, στην καλύτερη περίπτωση απο νευρικό κλονισμό..