Η εκδίκηση είναι γένους θηλυκού!

Part 42

Μάρκο: Ντειβιντ δεν ξέρω κατα πόσο θα είναι καλό να σου τα πω όλα παίρνει μπάλα όλους μας

ντειβ: έχουμε όλο το βράδυ μπροστά μας..

Μαρκο: πφφ... λοιπόν όλα άρχισαν τον καλοκαίρι του 1975....

Nτειβ: να υποθέσω Λονδίνο..

Μαρκο: ναι όταν είχαν τελειώσει οι γονείς μας το πρώτο έτος..

{...} 

πλευρα Μελίνας: 

Μελ: Φράνκο τι λες;;; πως γίνεται αυτο;; εγώ ξαδερφη με τον Τζο;; ο Τζό  έχει φέρει όλες αυτές τις καταστροφές γιατι;; επειδή δεν εζησε τη ζωή που πιστευει οτι του άξιζε;; να πάει να τη φτιάξει όχι να χαλάσει τις ζωες των αλλων..!!!

Φρανκο: δεν καταλαβαίνεις βρε Μελίνα.. είσαι ιδια η μηρέρα του Μάρκου.. οπου φαίνεται πίσω απο το θάνατο της έφταιγε απλά κάποιος απο αυτους που αναλάβαν τον Τζο και τον κάναν όπως τον καναν.. μπλεγμένος ως το κόκαλο είναι..

Μελ: το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θέλω να ζήσω μια τέτοια ζωή.. 

Φρανκο: μπορείς όμως να ζησεις χωρίς τον Μάρκο;

Μελ: Φράνκο πραγματικά δεν μπορώ να το συζητήσω άλλο..

Ντειβ: μελιναα!!! μελινα!!!

η φωνή του Ντειβιντ ακουγόταν σε όλο το σπίτι.. 

κοιταχτήκαμε για μια στιγμή με τον Φράνκο και τρέξαμε κάτω.. 

μελ: τι έγινε;;

ρώτησα ανησυχα..

ντειβ: μολις μας τηλεφωνησαν τους πιάσανε!! τους πιασανε όλους!!! 

μελ: πως τι; δεν υπάρχει πια κινδυνος;

ντειβ: κανένας!! είναι τόσο μπλεγμενοι που θα φανε τρειςισοβια και λίγα λέω.. 

μελ: σοβαρά τώρα;; 

είπα και έτρεξα στην αγκαλιά του Ντέιβιντ, η ξαφνική ηρεμία... ποσο όμορφο συναισθημα..

ένιωσα το βλέμμα του Μάρκου πάνω μου, μια ξαφνική ζήλεια ζωγραφιστηκε στα μάτια του, όμως δεν καταλάβαινα γιατί...

Ντειβ: αρα θα γυρισουμε με την ησυχεια μας στην Ελλάδα!!

Μελ: έπρεπε ήδη να είχαμε πάει.. 

Φρανκο: νόμιζα οτι θα θέλατε να γυρισετε πίσω στην Αμερική..

μελ+ντειβ: ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!! 

Φρανκο: ωραία σε λίγο ξημερωνει τι θα θελατε να κάνουμε;;

Μαρκο: εμένα με συγψωρείται λίγο.. 

Έβλεπα τον Μάρκο να βγαίνει στο μπαλκόνι.. με ένα στενάχωρο βλέμμα..

Ίσως έφτασε η στιγμή να κάνω το μεγαλύτερο βήμα της ζωής μου ως τώρα...

Ήξερα πως θα έπρεπε να πάρω κάποτε αυτη την απόφαση αλλά ήξερα πως θα έπρεπε να είναι την κατάλληλη στιγμή.. και ποια είναι καλύτερη στιγμή απο ένα ταξίδι στην Ιταλία χωρίς άλλα προβλήματα.. 

Μελ: πάω να του μιλήσω..

Ντειβ: Μελίνα.. 

Μελ: τι είναι..;;

Ντειβ: τίποτα.. πήγαινε..

κατευθύνθηκα προς τη Βεράντα..

Μελ: μου μίλησε ο Φράνκο..

Μαρκ: μου είχε πει πως θα το έκανε όσο και αν επέμενα για το αντίθετο..

μελ: γιατί; έπρεπε να ξέρω..

Μαρκ: όχι Μελίνα δεν έπρεπε.. τώρα θα νιώθεις και εσυ αυτο το μούδιασμα.. όπως ακριβως το νιώθω και εγώ..

Μελ: απλά δεν καταλαβαίνω αφου ο Τζο ήθελε τόσο πολύ να μας κάνει κακό γιατί μας χωρισε κι δεν μας αφησε να πιστευουμε οτι είμαστε ξαδερφια..

Μαρκ: δεν γινόταν γιατι εγώ το ήξερα...

Μελ: τα ήξερες όλα αυτα και δεν μου είπε τιποτα;

Μαρκ: δεν το θεωρησα αναγκαίο να γνωριζεις.. δεν ήθελα, ήθελα απλα να ζεις στη ρόδινη ζωή σου όπως πάντα..

Μελ: και που ηξερες ότι η ζωη μου ήταν τόσο ρόδινη όσο πιστευεις; που ήξερες τι είχα περασει πριν ερθω σε αυτο το καταραμενο σχολειο και ποσα πραγματα περναγα καθημερινα σε αυτό το σχολείο εξαιτίας σου.. και πόσα υπέφερα γιατί ηξερες ότι σε είχα ερωτευτεί τα ήξερες όλα αυτα ήξερες τα συναισθηματα μου και τι αποφασισες; να με αφησεις να πληγωνομαι καθημερινα.. 

Μαρκ: Μελίνα δεν είναι ετσι δεν περιμενα ποτε ότι θα σε ερωτευομουν πραγματικά αλλά καταλαβε με..

Μελ: να καταλάβω τι;;

Μαρκ: ουτε εγω απ οτι βλεπεις εχω ρόδινη ζωή..

Μελ: φτιάξτη! όπως προσπαθώ τόσο καιρό να τη φτιάξω και εγώ!!

Μαρκ: μακριά απο μένα;;

Μελ: αυτό δεν μπορώ να το ξέρω..

Μαρκ: Μελίνα.. ξέρω ότι είσαι σε δίλημμα..

Μελ: δεν είμαι.. 

και έλεγα την αλήθεια.. αν είσαι αναμεσα σε δυο επιλογες.. διαλεξε τη δευτερη γιατι αν αξιζε η πρώτη δεν θα υπήρχε δευτερη... αλλα για μένα ποια είναι η πρώτη και ποια η δευτερη;;;