Huma Kuşu

32.Korkuyorum

HER ŞEY İÇİN ÖZÜR DİLERİM.

Büyük harflerle yazılmış kargacık burgacık bir yazı.Tanıdığım hiç bir insanın yazısına benzemiyordu.Ya da tanınmak istemiyordu.

''Bu çocuk daha ne kadar uğraşacak.Onun yazısı mı bu?'' Asaf kağıdı alıp incelemeye başladı.

''Onun yazısı değil.'' omzumdan düşen çantamı yerden alıp ayağa kalktım.

Elindeki kağıdı alıp daha aydınlık bir yere doğru ilerledim.Asaf'da arkamdan ilerliyordu.Büyük lambanın altına geldiğimde duraksadım.Kağıttaki bazı harflerin mürekkebi akmış ama hala net şekilde okunuyordu.Kısa ve özdü.Başka hiç bir yerinde bir yazı yoktu.Kağıt bir hastahaneye aitti.Sol üstünde hastahanenin amblemi vardı.Sıradan herkese dağıtılan kağıtlardan.

Kağıdı çantama tıkıştırdım.Sessizce arabaya yürüdüm Asaf'la.Yolu yarılayana kadar ağzımızdan tek bir kelime dökülmedi.

''Biraz daha iyi hissediyor musun?'' vitesdeki eliyle yanağıma dokunup saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı.Başımla onaylayıp yanağındaki elinin üstüne elimi koydum.

''Annem adına özür dilemekten yoruldum.Bize gelmemesi için onu uyaracağım.Sana ne dedi de bu kadar üzdü?''

''Evlenmemizi istemiyormuş.Ben bunu zaten biliyorum ama canım sıkıldı yinede.'' olan bütün şeyi anlatacak ne gücüm,ne de moralim var.

Histerik bir kahkaha attı. ''Başka ne dedi?''

''Oğlunu elinden alırsam bana günümü gösterecekmiş.'' onun umursamaz tavrı beni de gülümsetmişti.

''Kaybedecek bir şeyin var mı Sevda?'' dudağının sol tarafı yukarı kıvrıldı.

''Sadece sen...Sahip olduğum tek iyi şey sensin.'' başımı iki yana sallayıp başımı eğdim.

''O zaman evlenelim.'' arabayı durdurdu.

''Zaten evleneceğiz Asaf.'' kontağı kapatıp bana doğru döndü.

''Hayır Sevda,hemen evlenelim.Kimsenin ne istediği umrumda değil.'' parmaklarını parmaklarımın arasına geçirdi.

''Asaf,okullarımız bitsin.İşimizi gücümüzü halledelim.Ne acele-'' sözümü hareketleriyle kesti.

''Hemen evlenelim Sevda.Daha fazla beklemek istemiyorum.Anneminde çenesi kapanmış olur.Geciktikçe olmayacak gibi hissediyorum.'' dudağını kıvırıp gözlerini hızlı hızlı kırpmaya başladı.İşte o bakışlara zaafım vardı.

''Asaf sana hayır diyemediğim için böyle yapıyorsun değil mi?'' gözlerimi onun masum bakan gözlerine diktim.

Sıcak dudaklarını dudaklarıma yaklaştırıp araladı.Uzunca bastırdığı dudaklarını dudaklarımdan çektiğinde geriye çekilip hala kapalı olan gözlerimi farketti.

''Bir türlü alışamayacaksın değil mi?İlk gün ki gibi şaşırıyorsun her seferinde.Ama ne yalan söyleyeyim hoşuma gidiyor.Hep ilk gün ki gibi kalp atışlarını hissetmek çok güzel.'' bu son cümleleri fısıldayarak söylemişti.Bense yanağımın kızarıklığını soğuk elimle hafifletmeye çalıştım.

''Asaf,uğraşma benimle.'' yanağının sıkılmasından nefret ettiği için.İki yanağını birden tutup hırpaladım. ''Koca bebeğim.''

''Evlenme konusunda anlaştık sanırım.'' başımı salladığımda arabayı tekrar çalıştırdı.

Eve geldiğimizde vücudumun dermansızlaştığını hissettim.Saatlerdir tek lokma yememiştim.Akşamları geç saatlerde yemekse hiç huyum değildir.Bu yüzden direk merdivenleri birer ikişer çıkıp üzerimi değiştirdim.Asaf'ın odasına yöneldim pijamalarımı giydikten sonra.