İçime dökülen bir kül yığını gibi.
Gidişinin bir kaç kare yansıması var içimde,
Ne kadar buruşuk,
Nasıl eziyetli...
Bilmelisin.
Babası ve abisiyle yaşayan lise son sınıf öğrencisi Sevda Şura.Yaşadığı kayıpların onu etkilemesinin ardından gelişen o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımın ellerimden alındığı gün.Annemi son gördüğüm gün. 11Ocak... Sahi hepimiz yaralanmışken babamda bir çizik bile neden yoktu? Ustaca hazırlanmış bir komplo muydu yoksa?Yoğun bakımda üç kişi hayat mücadelesi verirken o kadınlamı fingirdiyordu acaba?Abimle beni kurtaran mucizenin anneme gücü yetmemişti.
Beş yıl dedi..Beş yıl..Demek annemi aldatıyordu bu lanet adam.Eğitim insanı ehlileştirmezmiş bunu anladım.Annem ne kadar naifse babam o kadar hödüktü.Öğretmen bir anne ile mühendis bir babanın kızı olduğumdan herkes çok şanslısın derdi.Ama öyle değil işte.Küçüklüğümden beri onların kavga seslerine uyanarak yaşadım.Belki de kurtuluşdu annem için.Acılarından arınmaktı.Belli ki tutunmak istemedi hayata.
Üzerime bir mont alıp taksiye atladığımı hatırlıyorum sadece.Kendimi birden mezarlıkta buldum.
Kalk yarasına merhem olduğum kalk Ben geldim uyan da bir bak Yatma öyle sessiz, öyle nefessiz n'olur Yatma öyle çaresiz Aç gözlerini yaşadığını bileyim Gülersen güleyim Ağlarsan gözyaşını sileyim oynat kirpiklerini bulutlar uçsun gözlerinde Bahar yağmurları yıkasın saçlarını Ölmek gerekiyorsa ben öleyim... Kalk anam kalk, Allah aşkına kalk Ben geldim uyan da bak Kime bu nazın, kime bu küsün bu inat niye Konuş benimle, Allah aşkına konuş Yatma öyle sessiz, öyle nefessiz kurban olduğum Bir ses ver, bir nefes yaşadığını bileyim...
Sevgi Şura...Hiç yakışıyor mu o soyad sana.Sileceğim onu hiç merak etme anne.Seni bu azaptan kurtaracağım.
Burak'ın Gözünden.
En son dün hastaneden çıkarken konuştum.Nerede bu kız? Bu saate kalmaz uyanırdı.Belki yüz kere aradım.Başına bir şey gelmesin.Yok, yok hayır ne olacak ki?Figen? Yoksa.Hayır canım...
Düşüncelerimi telefon böldü.Sevda diye isme bakmadan heyecanla açtım.Arayan Can'dı.Ürkek bir sesle konuşuyordu benimle.
''Burak, Sevda senin yanında mı?''Sanki yanımda olmasını umarak yalvarıyordu bana.
''Hayır abi.Ulaşamıyorum ben dün geceden beri.İşten geldi uyudu.Sonrası yok.Evde değil mi?Ben, ben hemen geliyorum abi.''Dinlemeden telefonu kapatıp fırladım.Neredesin Huma'm?Hiç yapacağın şeyler değil bunlar.Habersiz ortadan kaybolmazdın.Olanları kafana takıp bir yere yığılmandan korkuyorum.
''Allah'ım bana güç ver.''Birden geçen hafta söyledikleri aklıma takıldı.
''Annemin ölüm yıl dönümü geliyor Burak.Ona mezarında rahat uyuması için ne yapabiliriz?''Bu sözleri hatırladığımda telefonuma bakıp tarihi gördüm.Hemen yolumu değiştirip mezarlığa doğru sürdüm motoru.Abisine de kısa bir mesajla mezarlıkta olabileceğini söyledim.Arayıp vakit kaybedemezdim.
Motordan inip koşarak mezarlığı kolaçan etmeye başladım.Sabah saatlerinde kimse olmazdı burada.İniltilerin geldiği yöne doğru döndüğümde Huma'yı gördüm.Huma'm...
