Huma Kuşu

26.Bir kere öpebilir miyim?

Evde yalnız olduğumdan kendimi temizliğe verdim bir kaç gündür.Güzel bir duş alıp üstümü giymek için odama girdim.Yatarken giydiğim en rahat kıyafetimi üzerime geçirmeye başladım.Pat diye odama giren bilin bakalım kimdi?

''Kaç kere uyaracağım Asaf?''

''Offf, alışamadım bir türlü.Sende kitle kapını giyinirken.'' cama doğru ilerleyip arkası dönük bir şekilde giyinmemin tamamlanmasını bekledi.

''Sadece anneni arıza sanardım, ailecek arızasınız sanırım.'' giyinirken mırıldandım.Duyacak olacakki hafiften gülümsedi.

''Evet var bir tuhaflık.'' beni onaylarcasına konuştu.

''Sana da geçmiş işte DNA'dan.'' yanına gidip giyindiğimi belli etmek için orada konuştum.Ben söylerken gülümsesemde onun suratı düştü bir anda. Bu ani duygu değişimleri beni korkutuyor.

''Ben özledim seni.'' gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.

''Her gün aynı evin içindeyiz ya zaten.'' romantikliğe olan bakış açım son zamanlarda sadece bu.

''O gün, bana sarıldın ya hani.Hep öyle olsun istedim o dakikadan sonra.Bu yüzdende o günden beri özlüyorum.'' ellerini nereye koyacağını bilmez bir tavrın içindeydi.

''Hep yanındayım bak.Bir yere gitmiyorum merak etme.O günden beri iyi şeylerin olacağını hissediyorum.'' elini iki elimin arasına alıp 'bana güven' demeye çalıştım.

''Şu cümlelerin binde birini duymak için yıllarımı verdim.Bana sarıldın ya artık beni sevmesen bile üzülmem.Sanki bütün beklediğim zamanların acısı uçup gitti.'' eliyle elimi sıktı kaçıcakmışım gibi.

''Hmm, yeter o zaman sana.Sevmesemde olurmuş nasılsa.''

''Hayır,hayır.Keşke sevsen.Azıcık ucundan bana ısınsan benim sevgim ikimizede yetecek.''

''Her şey düzelecek,bana yaşadığım acıların hafiflediğini hissettiriyorsun.'' o gün ki kadar duygu yüklü olmasa da hafifçe sarılıp bıraktım.

Gözlerinin içinden gülücükler saçıyordu resmen.

''Birbirimize bakarak karnımız doymaz bence.Çok açım ben hadi mutfağa gidelim.'' omzuna hafifçe dokunup mutfağa doğru işaret ettim.

Yemeğimizi yiyip bulaşıklarıda hallettikten sonra koltuğa yayıldık yan yana.Aynı evin içindeydik ama ev hayatına birlikte pek adapte olamamıştık.Haber saati olduğu için televizyonda hiç bir şey yoktu.Boş boş izledikten sonra aklıma tanışma partisi geldi.

''Asaf, okulda her bölüm tanışma eğlencesi yapıyormuş.Bizimkide yarın.Aslında gitmek istemiyorum,ama sen gelirsen belki giderim.'' yaslandığım koltukta biraz dikelip Asaf'a yöneldim.Pijamalarıyla o kadar şirin duruyordu ki.

''Onun yerine başka bir yere gidip eğlenebilirdik fakat ortamını tanımak istiyorum.Malum olanlardan sonra daha fazla zarar görmeni istemiyorum.''

''Tamam o zaman.''

Bir insanın yalnız olma sınırı nedir?' diye sorsalar inanın bana uzayın sınırının olmadığı kadar diyebilirim. Git gide yalnızlaşan ruhum hala düşmeye devam ediyor çünkü.

Burak çarem olmuştu benim, gözleri sanki bir dağı örten çimen örtüsü kadar güzel görünürdü. Ah o güldüğünde gerçekten huzur kalbimin kapılarına dayanırdı. Beni aldatıp yoluna başkalarıyla devam etmeyi tercih etti.

Dostlarım vardı hem de sayısız. Ama en karanlık gecede bir kibritin verdiği ışık kadar etmedi hiçbiri. Ben yandım onlar ellerini ısıttı. Ben ağladım onlar ellerini yıkadı. Bu şekilde uzar gider. Yani ailemden bile hayır gelmedi bana. O kadar yalnızım.