Huma Kuşu

29.Her şey başa sarıyor

''Sevda odana git!'' gözlerini hızlı kırpmasından çok sinirli olduğu belliydi babamın.

''Hayır ne oluyor ya?'' kapıyı kapatıp Asaf'ın yanına geçtim.

''Git dediysem git!Asaf'la özel konuşacağım.'' tam konuşacaktım ki Asaf eliyle işaret etti.

''Benim Sevda'dan gizlim yok.Konuşalım.'' babam durduğu yerden hareketlenip koluma yapıştı.Odaya doğru götürmeye başladı.Debelenip kolumu çekmeye çalışsamda kurtulamadım.

''Serhat Bey, bırak Sevda'yı.'' beni babamın ellerinden kurtardı.İkimiz odaya girdik.

''Sevda, sana zarar vermesini istemiyorum.Burada bekle.Konuşup gider.'' bir yandan acıyan kolumu tutup ovuşturuyorum.

''Sana da zarar vermesin.Vallahi polisi ararım bir şey olursa.Bekliyorum burada seni.''

Elleriyle yanaklarımı tutup burnuma öpücük kondurup odadan çıktı. Babamı Asaf'a karşı bu kadar sinir yaptıran şey neydi? Figen mi onu dolduran?Yoksa bilmediğim şeyler mi var?Sesli konuşurlarsa her halükarda buradan duyabilirdim.Uzun bir sessizliğin ardından gerçekten benden saklanan bir şeyler olduğunu anladım.Dışarıda bile konuşuyor olabilirler.

Çarpılan kapı sesini duymamla babamın bulunduğum odaya pat diye girmesi bir oldu.Kolumdan tutup sürüklemeye başladı.Ve ona engel olmaya çalışan Asaf'ı görebildim.

''Evlenmiyorsun Sevda.Kalmayacaksın burada.Kimse sözünde durmadığına göre evlenmenede gerek kalmıyor.'' dediklerine anlam veremiyordum.Asaf beni tekrar babamın ellerinden kurtardığında olduğumuz yerde durduk.Herkes birbirinin yüzüne bakıyordu.

''Ne sözü?Çocuk oyuncağı mı bu?Bir evlen,bir evlenme!Hayatıma kimse yön veremez artık.''

''Bunun gerçek bir evlilik olmayacağı konusunda seni çok uyardım.Sen kızımı baştan çıkarmayı başardın.Bunun bedelini kötü ödeyeceksin!'' babam Asaf'ın dibine girmiş ve parmağını yüzüne yüzüne sallıyordu.

''Bu saatten sonra ne istersek onu yaparız.Sizden izin alacak değiliz!Sevda isterse evlenir benimle,istemezse de bu iş olmaz.Siz babasınız, baba! Kızınızı hiç düşünmüyorsunuz.Yaşadıklarından zerre haberiniz yok.Öldürülmeye çalışıldı,kaçırıldı!Hangisinde yanındaydınız?Bırakın bu kız artık mutlu olacağı bir şey yapsın.Ne zaman isterse o zaman evlensin.Kimle isterse onunla evlensin.'' babam biraz mahçup tavırlarla susarak Asaf'ı dinledi.Yutkunup benim suratıma baktı.

''Sen,evlenmek istiyor musun?'' soru karşısında aslından hiç bir şeyden emin olmadığımı farkettim.

''Ben, ben Asaf'la mutluyum.'' yüzünde açan bütün renkleri görebiliyorum Asaf'ın.

Babam başını sallaya sallaya kapıya doğru ilerleyip çıktı.Evde oluşan kasvet babam gitmesine rağmen dağılmamıştı.Asaf koltuğa oturmuş stresden dizini sallıyordu.

''Asaf,bana bir açıklama yapmayacak mısın?'' karşısındaki koltuğa oturdum.

''Duydun işte.''

''Neyi duydum Asaf?Babam neden benimle olmanı istemiyor?''

''Bilmiyorum Sevda.Umrumdada değil!'' koltuktan kalkıp merdivenlere doğru ilerledi.

O yavaşça ilerlerken ben kalkıp ondan önce merdivenleri çıktım.Kendimi odama kapattım.

Kırık bir sandal bulsam, girip içine ağlarım, diyen şair gibiyim. Bana ait her şeyi yitirdim. Beni sevenleri uzaklaştırdım kendimden. "Sen de gitme." dedim giden herkesin arkasından ama kelimelerim öylesine sessizdi ki duyamadı kimse. Zaten asıl söylemem gerekenleri hep bastırdım ben. Duygularıma hep sustum.