Wolfs 1&2 Voltooid✔

veertien

Pov Finn
Ik loop als wolf lanks het huis waar Lena naar binnen is gegaan.

Ik kom lanks het raam en met mijn weerwolven gehoor versta ik woorden.

"I love you!" Zegt Lena, en het is duidelijk dat ze het niet tegen mij heeft.

In mijn dromen misschien....

"I love you to!" Hoor ik een hese jongens stem zeggen.

Het steekt in mijn hart dat Lena van een ander houd.

Ze zou van mij moeten houden!

Ik ben haar Mate!

Ik huil kort naar de maan en ren daarna met alle kracht die ik heb het bos in.

Ik ren er door heen en alles vervaagt om me heen.

Ik heb zo mijn best gedaan om Lena verliefd op me te laten worden.

Alles voor niets.

Misschien dat ik het anders aan moet pakken.

Als het niet liefdevol kan, dan maar haatvol!

Een diepe grom rold over mijn tong en lippen.

Mijn wolf neemt de controle over en ik laat het maar gebeuren.

Het boeit me toch niets.

Pov Lena
Een angstaanjagend gehuil klinkt door de kamer.

Ik schrik er eerst van en ik wil naar het raam rennen, want het is duidelijk wie er huilde.

Helph.

Alleen een arm om mijn heupen houd me tegen.

"Ik bescherm je wel tegen een wolf. Niet bang zijn!" Fluistert Thobi.

Ik knik en ga weer lekker liggen.

Eigenlijk wil ik naar Helph, wat nou als hij gewond is?

Maar ik kan niet zomaar wegrennen, dan moet jk Thobi weer wat uitleggen.

En zeggen dat Helph mijn vriend is klinkt ook raar.

Ik sluit mijn ogen en concentreer me op de rustige ademhaling van Thobi.

Daardoor val ik uiteindelijk in slaap.

Een rusteloze dan wel, maar ja.

Ik slaap tenminste.

Pov Thobi
Finn blijft maar door mijn hoofd spoken.

Ik zag wel hoe Lena naar hem keek tijdens de tekenles.

En hoe ze bloosde om zijn complimentjes.

Het is overduidelijk dat ze hem leuk vind, alleen ze zegt dat ze van me houd.

Mijn hard geloofd haar, alleen mijn hoofd nog niet.

Wat nou als ze het niet meent?

Vind ze me wel echt leuk?

Zal ze me verlaten als ze Finn kan krijgen?

Allemaal dat soort vragen spoken door mijn hoofd, ik wil haar niet kwijt!

Maar ze vind Finn leuker dan mij, misschien....

Misschien moet ik het maar gewoon opgeven..

Ze zal me toch ooit alleen laten....

Zo moet je niet denken!
Je moet voor haar vechten!

Misschien....