Wolfs 1&2 Voltooid✔

vier

Pov Lena
Jullie verklaren me vast voor gek, maar...

Als ik bij Helph ben, lijkt het wel alsof ik hem al jaren ken!

En ik voel me veilig....

Als ik aan hem denk word ik,......warm vanbinnen.....

Alsof ik......

Verliefd ben?

Ik schud de gedachte van me af, wie is er nu verliefd op een wolf?!

Ik laat me zuchtend mijn hoofd op de rug van Helph rusten, terwijl hij verder loopt.

Ik zie dat we het bos uit lopen in de richting van mijn huis.

Als we helemaal bij de bosrand zijn staat Helph stil.

Hij kijkt me schuin aan, en ik begrijp wat hij wil zeggen.

Ik moet afstappen.

Ik spring met tegenzin van de rug van Helph.

Ik knuffel hem aarzelend en laat hem daarna los.

Hij kijkt me doordringend aan en rend dan de bossen weer in.

Een leeg gevoel vult mijn hart nu hij weg is.

Ik loop sloom naar mijn huis aan de overkant van de straat.

Ik pak mijn huissleutel en loop naar binnen.

"Lena?" Roept een stem vragend.

Ik zucht, het is Thobi, die stem herken kk uit duizenden.

'Ja?' Antwoord kk geïrriteerd.

"Je bent er!" Roept hij blij en hij rend op me af.

Hij slaat zijn armen om me een en knuffelt me helemaal fijn.

Zijn neus is wat opgezwollen en zijn linker oog is een beetje blauw.

Ook op zijn kaak zit een blauwe plek, maar hij lijkt er geen last van te hebben.

"Waar was je?" Vraagt hij duidelijk bezorgt.

'Bij een vriend.' Lieg ik.

Ik wil niet dat andere mensen van Helph weten.

Hij is mijn geheimpje.

"Toch niet bij die jongen van tekenen?" Vraagt hij boos.

'Eerlijk gezegd, ja!' Roep kk boos, waarna kk naar mijn kamer ren.

Hij stelt zich aan!

En hij claimt me.

Alsof ik geen andere mannelijke vrienden mag hebben?!

Cass is toch ook een vriend?!

Waarom mag kk wel met Cass omgaan, maar niet met Finn?

Thobi moet me wat ruimte geven, hij heeft toch ook wel vrienden die vrouwelijk zijn?

Toch?

Ik laat me achter over op mijn bed vallen en kijk terug op de dag.

Ik haal me het gezicht van Finn voor mijn geest.

Die ogen.....

Zijn ogen zijn vel blauw, ze lijken wel licht te geven, net als die van Helph......