Wolfs 1&2 Voltooid✔

drieëndertig

Pov Finn
Lena zakt op haar knieën nadat ze het mes in haar borst stak.

Ik probeer me los te worstelen uit de grip van de man, maar als hij dat niet toe laat grom jk hard en bijt hem hard overal.

Ik ren naar Lena toe en kniel naast haar neer.

Zayn doet het zelfde, maar ik werp hem een dodelijke blik.

Als hij er niet was geweest hadden ik en Lena hiet allang weg kunnen zijn en was ze nu ongedeert.

Conclusie, het is zijn schuld.

Ik til Lena op in brijdsteil en loop met haar naar buiten.

Ik weet dat de Alpha me achter na zal gaan dus begin ik te rennen en hoor zijn voetstappen achter me.

Waarschijnlijk was hij nog een beetje geshockeerd door de actie van Lena en dat snap ik.

Daardoor komt hij nu pas achter me aan.

Ik ren nog sneller als jk al deed en ga de bossen in.

Gelukkig ligt mijn pack niet ver van die van deze Alpha.

Door mijn wolven bloed en de woede ben ik sneller dan normaal en daardoor blijf ik de Alpha voor.

Ik ren na een tijdje mijn terrarium o P en ik ga gelijk naar de packdokter om  Lena te laten na kijken.

De dokter neemt Lena over en ik draai me om naar de Alpha.

"De enige reden dat ik je niet onderweg heb vermoord is omdat Lena in gevaar is." Zegt hij.

' En door wie komt dat? Even denken.....jouw misschien?!?!?!' Vraag ik verwijtend.

De Alpha weet dat ik gelijk heb maar dat geeft hij niet toe.

'Als jij niet wilde dat ik perse dood ben, zou Lena nu niet in levens gevaar zijn, besef je dat eigenlijk wel?' Vraag ik.
Hij is misschien ouder, ik ben nu degene met de wijze woorden.

De Alpha valt stil en loopt naar de deur.
Hij kijkt achterom en zegt: "Ik krijg jouw nog wel!"

Pov Lena
Ik loop door het duister, het lijkt wel dat ik dit nu al dagen doe.

Mijn benen doen pijn, maar ik kan ze niet stoppen, ze blijven zoeken naar een sprankje licht.

Ergens ver weg zie ik iets, het lijkt op een klein lichtkorreltje zo klein als een zandkorrel.

Ik loop erheen en voor even vergeet ik de pijn in mijn benen die ik al die tijd heb gevoeld.

Ik rijk mijn hand uit naar het licht en ik probeer het vast te pakken.

Als mijn vinger het licht raakt, begin ikzelf licht te geven.

Ik knipper in mijn ogen om er zeker van te zijn dat ik het echt zie.

De duisternis om me heen verdwijnt in een kleurrijk licht, waar ik in verdrink.

"Alisha?" Vraagt een lieve, zachte, vriendelijke stem aan me.

'Ik ben Lena.' Zeg als antwoord.
"Ik denk dat ik de naam van mijn eigen dochter wel weet Alisha!" Zegt ze weer.

Ik schrik van haar woorden en kijk goed naar de vrouw die voor me is verschenen.

Veel trekken lijken op de mijne.
Ze heeft dezelfde ogen en haar gezicht vorm lijkt op de mijne.
Haar haar heeft de zelfde kleur als het mijne en haar lippen ook.

'Wie ben je?' Vraag ik, maar nadat de woorden mijn mond verlieten bedenk ik me wat voor een stomme vraag het eigenlijk is.

"Ik ben jouw moeder en de maan godin." Zegt ze als antwoord.

'Maar mijn ouders zijn dood, dat heeft Zayn me zelf gezegd.' Zeg ik.

"Ik ben ook overleden, ik ben hier in je droom. En je moet wakker worden om de packs te herenigen!" Vertelt ze me.

'maar hoe?' Vraag ik verwar aan haar.

"Je bent mijn dochter en je hebt dus ook mijn krachten, je kan jezelf en anderen helen met je kracht.
Heel jezelf." Dat is alles wat ze zecht voordat ze verdwijnt.