Wolfs 1&2 Voltooid✔

2. acht

Pov Finn
Ik schrik op wanneer ik merk dat ik bijna in slaap val.
Ik moet wakker blijven!

Ik ben al de hele avond een halve nacht wakker gebleven.
Als er iets met Lena zal gebeuren wil ik niet dat er niemand voor haar is.

Ik blijf naar haar lichaam kijken in de hoop dat ze haar ogen opent.
Ik hoop het...

.

Ik schrik wakker als ik een rare piep hoor.
Ben ik dan toch in slaap gevallen?
Shit...

Ik hoor een deur open gaan en een dokter komt mijn kant op rennen, hij duwt me een beetje opzij en ik wil in de eerste instantie boos worden. Maar bedenk me dat hij Lena beter moet maken, dus stap maar naar achteren.

De dokter voert allemaal testjes uit en spuit een aantal dingen in Lena.
Het apparaat die naast het bed staat spuit bloed haar lichaam binnen, wat me de rillingen geeft...

"Ik heb slecht nieuws voor u meneer." Vertelt de dokter met een stem vol medelijden.
Ik voel de tranen alweer op komen wanneer ik me besef dat ze dood is.
Echt dood.
En dat allemaal door Thobias!!!!

"Ze ligt slechts in een koma, maar de baby is er slechter aan toe." Verteld hij me.
Ik ben opgelucht om te horen dat ze niet dood is, en ergens ook wel blij dat de baby misschien wel dood is.
Ze is immers zwanger van Thobias in plaats van mij!

Ik moet echt mijn best doen om niet groot te grijnzen en bedank de dokter voor deze informatie.

Ik loop het ziekenhuis uit en ren de bossen in.
Ik verander in Helph en ren naar het huis van Thobias toe.
Hij moet weten dat zijn baby dood gaat!

Voor dat ik de bossen uitloop verander ik terug naar mezelf in mens vorm, en daarna steek ik de straat over.

Ik neem de moeite niet om aan te bellen en trap de deur gewoon open.
Ik loop meteen door naar de woonkamer waar ik Thobias aantref, zoals ik hem hier heb achter gelaten.

Hij ademt zwaar en het stof van zijn gescheurde kleding is in zijn huis vast gaan zitten.

Hij kijkt met angstige ogen naar mij, met allemaal bloed over zijn gezicht.
Ik zie dat er een hap uit zijn wang is, wat me laat grijnzen.

'Zo Thobias, ik heb goed nieuws.' Grijns ik.
"Ik weet niet of de betekenis van "goed", het zelfde voor ons zijn." Zegt hij met zware adem.
Ik grinnik en knik.
'Misschien.'

Ik pak een appel die in de fruitschaal ligt en neem een hap.

'Weet je wat ik nu zo leuk vind aan onze vriendschap?' Vraag ik.
Wanneer Thobias niet vraagt wat het is, besluit ik maar gewoon  verder te gaan.

'Als er iets is met 1 van ons, dan is dat helemaal niet erg!' Zeg ik met de nepste glimlach ooit.
Het enige wat Thobias doet is angstig mijn kant op kijken.
Dat hij bang voor me is geeft me een soort zelfvertrouwen.

'Je weet wel, Lena?' Zeg ik tegen hem terwijl mijn grijns mijn gezicht verlaat.
'Ze is zwanger van een baby.' Vertel ik en ik zie Thobias' kaak verstrakken.
' Ze was zwanger van jouw.' Ga ik verder.

Ik zie Thobias naar adem happen.
En dat is niet door mijn verwondingen.

'De baby gaat dood.'