Wolfs 1&2 Voltooid✔

dertien

Pov Lena
De uitdrukking op Thobi's gezicht verzacht na mijn woorden.

Ik komt naast me staan en slaat zijn gespierde arm om me heen.

"Het komt wel goed..." fluisterd hij zachtjes in mijn oor.

Maar hij heeft het fout.

Het komt niet meer goed!

Ik laat mijn tranen lopen en snik hard.

"Ach, wat is er Lena?" Vraagt een bekende stem.

Ik draai me om met waterige ogen, en kijk naar de moeder van Thobi die voor mijn neus staat.

'M-mijn....' verder kom jk niet, omdat ik zo hard moet huilen.

"Ach gossie.." zegt ze en ze pakt me uit Thobi's armen en neemt me in een knuffel.

Ik huil flink bij haar uit en laat haar dan langzaam los.

"Wat is er nou precies gebeurd?" Vraagt ze moederlijk.

Ik zucht en haal diep adem om niet weer in tranen uit te barsten.

'Mijn ouders bleken mijn ouders niet te zijn, en ze hadden een contract met mijn echte ouders die dus vandaag is afgelopen. En nu zorgen ze niet meer voor me en ben ik al mijn spullen kwijt.' Leg ik uit.

Ik probeerde het kort te houden, alleen dat lukte niet echt.

"Waar moet je nu dan heen?" Vraagt Thobi aan me.

"Blijf maar lekker een paar weekjes hier!" Zegt Thobi's moeder, Gabriëla.

Ik glimlach dankbaar naar haar, en kijk Thobi daarna onzeker aan.

Hij glimlacht naar me, en daardoor weet ik dat hij niet echt boos op me is, waar ik blij mee ben.

"Je mag wel bij mij op de kamer slapen, en ik heb nog wel een trui voor je als pyjama!" Zegt Thobi.

Ik glimlach naar hem en vergeet even alle problemen waar ik momenteel mee moet dealen.

Even genieten van het leven, ookal is het niet zo leuk!

Thobi neemt me in zijn armen en samen lopen we naar zijn kamer.

Ik trek mijn pyjama, Thobi's te grote shirt, aan.

Ik kruip naast Thobi in zijn 2 personen bed en hij neemt me in zijn armen.

"Je bent de mijne babe!" Fluisterd hij in mijn haren, waardoor een warm gevoel door mijn buik glijd.

'I love you!'