Wolfs 1&2 Voltooid✔

2. veertien

Pov Finn
"Lena leeft nog!" Hoor ik iemand roepen.

Zou het echt zo zijn?
Zou mijn lieve Mate nog in leven zijn?
Zou ze alles hebben over leeft?

Ik spring van geluk naar achteren en schreeuw het uit.

'LENA LEEFT NOG!!!!!
MIJN LIEVE LENA LEETT NOG!!!!!'

'WOEHOE!' Shcreeuw ik nog en ik ren zo hard als ik kan naar het ziekenhuis.
Zodra ik in het bos ben verander ik in mijn wolf en ren ik zo hard als ik kan naar mijn Mate.

.

Ik verander terug en ren de straat over.
Ik negeer alle toeterende auto's en ga naar binnen.

Ik weet zo waar Lena ligt en ik ren erheen.
Ik gooi de deuren open en ren naar haar bed toe.

De glimlach op mijn gezicht verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze vraagt: "Wie ben jij?"

Pov Lena
Ik probeer voor de zoveelste keer mijn ogen te openen.
Maar me lukt me niet.

Ik ben wakker, maar slaap...
Ik heb mijn ogen open, maar kan toch niets zijn behalve duisternis.

Ik hoor stemmen, maar de woorden die ze spreken komen niet bij me binnen.

Ik blijf rondlopen in de duisternis, opzoek naar een afwijking van het eeuwige zwart...

Dan, zie ik in de verte eindelijk een klein licht puntje.
Een klein stipje die steeds groter word wanneer ik er naar toe begin te lopen.

Het is te fel voor mijn ogen dus knipper ik vaak om ze te beschermen.

En dan eindelijk!

Kan ik iets anders zien dan duisternis...

Ik zie een kamer.
Een witte kamer.
Het lijkt op een kamer uit het ziekenhuis...

Dan zie ik allemaal draadjes die uit mijn lichaam naar een machine lopen.
Ook hoor ik de hele tijd om de seconde een piep.

Mijn buik doet pijn en ik heb ongelofelijk veel dorst.
Ik kan niets anders doen dan kijken...

Dan gaan de deuren van de kamer open en komt er een man binnen.
Ik denk dat het een dokter is.

"Aah! Je bent eindelijk wakker!" Zegt hij blij en hij checkt wat apperaten.
Wakker?

'Hoelang heb ik geslapen dan?' Vraag ik hem.
"Een paar maanden." Antwoord hij.

Ik krijg een frons in mijn voorhoofd.
Heb ik zo lang geslapen? 
Maar ik was toch al wakker?
Alleen in zag niets...

"Je lag  in een coma nadat je in elkaar was geslagen." Legt de dokter uit.
De frons word dieper en ik probeer me te bedenken wat er ke gebeurt.

'Ben ik in elkaar geslagen?' Vraag ik hem.

Hij krijgt een serieuze uitdrukking op zijn gezicht en zijn ogen worden groot.

Hij knikt en begint dan wat testjes uit te voeren...

Daarna verdwijnt hij en niet veel later gaat de deur open.
Er loopt een jongen van mijn leeftijd naar binnen met een grote glimlach.

'Wie ben jij?'