" Γεωργίου στον πίνακα!"
Τσίριξε η καθηγήτρια των αρχαίων.
"Γεωργίου μίλησα, δεν ακούς?"
" Ρε Δάφνη ξύπνα τι έπαθες? Η κ. Παπανικολάου (τυχαίο) σε φωνάζει στον πίνακα." Με σκουντηξε η Ελένη και ξύπνησα από τον λήθαργο μου.
"ε; Τι; Πώς? Γιατί;" Επικοινωνία με τον περιβάλλον: 0.
"Αα καλααα στον κόσμο σου είσαι πάλι... Ποιον σκέφτεσαι;"
Είπε με ένα πονηρό χαμόγελο πιο μεγάλο και από του Τζόκερ και της εδωσα μια μουτζα όλη δική της.
"κανέναν"
Απάντησα αδιαφορα και κοίταξα στον πίνακα.
"Αστα αυτά φιλενάδα σε ξέρω πολύ πιο καλά από όσο νομίζεις.."
"κορίτσια σταματήστε να μιλάτε εκεί πίσω."
Τσιριξε πάλι και άρχισε να μοιράζει ωριαίες αποβολές ακόμα και σε κάποιον που εβηξε.
Ουρλιαζε πάλι για τη "κακή μας συμπεριφορά" και όλα τα παιδιά κάλυψαν τα αυτιά τους για να μην σπάσει κανένα τύμπανο.
" θα μου πεις μετά..."
Ψιθύρισε η Ελένη.
"Οχι"
" αυτό ήταν σαν να παραδέχεσαι ότι κάποιον σκεφτόσουν αλλά δεν μου λες..."
Ψιθιροφώναξε και μου έδωσε μια ελαφριά μπουνιά στο μπράτσο.
" Αουτς ρε σκάσε θα μας βγάλουν έξω!Αυτή δεν με συμπαθεί και θα μπλέξω"
Της ειπα αλλά εκείνη στον κόσμο της.
"Μα γιατί δεν μου λες? Μήπως ει-"
"Ως εδώ και μη παρέκει! Γεωργίου βγες έξω αμέσως! "
Όχι ρε γαμωτο...
"Συγγνώμη κυρια εγ-"
" ΤΩΡΑ! "
Φώναξε σαν υστερική καρακάξα (?) Και νομίζω πως από εδώ και πέρα θα χρειαζομαι ακουστικό βαρηκοΐας...
Βγήκα έξω και κοίταξα στο προαύλιο. Φακ μαι λαιφ, τώρα πρέπει να κάτσω εδώ πέρα μόνη μου άλλη μισή ώρα... Κάνει και λίγο κρύο...
Κάθησα στο παγκάκι μαζεμένη για να μην κρυώνω τόσο και άρχισα να παίζω με ένα βραχιόλι στο χέρι μου για να περάσει η ώρα καθώς κλοτσούσα τα πετραδάκια στο προαύλιο ανοίγοντας λακούβα. Ουαου η ζωή μου δεν ήταν ποτέ τόσο ενδιαφέρουσα...
" Επ.. που 'σαι γατούλα;Πώς κι απ' τα μέρη μας?"
Αναγνώρισα κατευθείαν τη φωνή του , βραχνια και σέξυ...
ΤΙ ΛΕΩ ΘΕΕ ΜΟΥ? μα γιατί τέτοια γκαντεμια?
"Σ-σου έχω πει να μ-μην με λες έτσι!"
ΤΙ ΈΠΑΘΑ? ΓΙΑΤΙ ΤΡΑΥΛΙΖΩ; Μαλλον από το κρύο θα είναι...
Ναι σίγουρα είναι από το κρύο... Όχι ότι αναβες με αυτή τη μπλούζα που διαγράφονται τέλεια τα καλογυμνασμένα του μπράτσα ή το υπέροχο άρωμα του , ας μιλήσω για τα πανέμορφα μάτια του και-
YOU ARE READING
Every Good Girl Needs A Bad Boy
Romance"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μω...
