Έφτασα στο σπίτι και ανέβηκα γρήγορα στο δωμάτιο μου. Έτσι και έχει πάρει τηλέφωνο ο διευθυντής τους γονείς μου ,την έβαψα.
Πέταξα την τσάντα και τα παπούτσια σε μια άκρη και κατέβηκα στην κουζίνα.
"Μαμά? Μπαμπά? Αντρέα?" Φώναξα χωρίς να πάρω καμία απάντηση. Πάλι μόνη.
Υπέροχα. Τώρα τελευταία γίνεται όλο και πιο συχνά.
Έτρεξα στη κουζίνα χοροπηδώντας και έβγαλα από το ντουλάπι το καλαμπόκι για να φτιάξω ποπ κορν.
#Κάψιμο_στο_Netflix_ορ_γουατ
#ταινιομάνια_μόνο_γιατί_δεν_έχουμε_λεφτά_ούτε_για_το_κυλικείο_λολ
Πήρα τα ποπ κορν και κάθησα με φόρα πάνω στον καναπέ. Κλασικά τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι , κουβέρτα κι ας μην κάνει κρύο και τηλεκοντρόλ στο χέρι.
Μετά από κάνα δίωρο ταινίας, ακούω κλειδιά στη πόρτα.
Μπήκαν μέσα στο σπίτι ο Αντρέας με τον Άρη με ένα τσιγάρο και ένα πιτόγυρο στο χέρι.
«Τι κάνει η κοριτσάρα μου?» λέει ο Αντρέας παιχνιδιάρικα και μου ανακατεύει τα μαλλιά.
«Ρε σκατόπαιδα για μένα δεν έχει πιτογυρο?» είπα απογοητευμένη. Δεν είναι ότι πεινάω, αλλά ένα πιτόγυρο θα το έτρωγα.
«Φυσικά και έχει , αδερφούλα μου» είπε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Χαμογέλασα. Τι καλό αδερφό που .
«Στο σουβλατζίδικο» είπε και μου έφυγε το χαμόγελο.
Τι βλαμμένο.
Σηκώθηκα με φόρα πάνω , έτοιμη για μάχη , αλλά το χαζό είχε τρέξει ήδη με το άλλο το χαζό τον Άρη στο δωμάτιο του γελώντας σαν πεντάχρονα.
Ακούω το κινητό μου να χτυπάει, έχω μύνημα.
Από: Τζέισον
Προς: Δάφνη
Θες να πάμε καμιά βόλτα σήμερα το βράδυ? <3
Ξεφυσηξα. Δεν έχω καμία όρεξη για βόλτες αυτή τη στιγμή. Δεν θέλω να κουνηθώ ούτε ένα μέτρο από τον καναπέ μου.
Από: Δάφνη
Προς: Τζέισον
Συγγνώμη αλλά δεν νιώθω πολύ καλά αυτή τη στιγμή. Κάποια άλλη φορά <3
Απενεργοποίησα το κινητό. Δεν νιώθω καν τύψεις που του είπα ψέματα. Είμαι τόσο κακός άνθρωπος?
Έπιασε το κινητό στο χέρι και πήγα να το ανοίξω. Μήπως να πάω? Υποτίθεται, ότι είμαστε μαζί...
Έτρεξα στο μπάνιο και έριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου. Σύνελθε Δάφνη. Δεν του αξίζει αυτή η συμπεριφορά.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Every Good Girl Needs A Bad Boy
Romance"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μω...
