Every Good Girl Needs A Bad Boy

40: Ακόμα με πονάει...

~ Δάφνης Ποβ ~

Πετάω τα παπούτσια μου σε μια άκρη. Κανείς δεν είναι εδώ πάλι. Ευτυχώς. Πάω στη κουζίνα και πίνω λίγο παγωμένο νερό.

Ανοίγοντας το ψυγείο παρατηρώ κουτάκια μπύρας στο πλάι. Βρε λες?

Μπα, δεν μου αρέσει η μπύρα έτσι κι αλλιώς.
Ξανακοιτάω το ψυγείο.
Παίρνω μία στο χέρι μου και την ανοίγω.

Εκείνη τη στιγμή ακούω κλειδιά στη πόρτα. Αφήνω γρήγορα τη μπύρα πίσω μου στον πάγκο αγχωμένη και κάθομαι μπροστά της. Ας ελπίσουμε να μην είναι οι γονείς μου.

Γουρλώνω τα μάτια μου. Ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που θα περίμενα να δω σήμερα.

Μάλλον θα περιμένει να έρθει ο Αντρέας από τη προπόνηση.

"Γειά σου, όμορφη" λέει και έρχεται προς το μέρος μου.

Όμορφη?

"Γεια" απαντάω κοφτά.
"Συμβαίνει κάτι?" Ρωτάει με προβληματισμό.
"Πολλά..." Απαντάω και δεν δείχνει να εκπλήσσεται. Χαίρομαι που δεν ρωτάει περισσότερα, κυρίως επειδή αυτά τα "πολλά" έχουν να κάνουν με εκείνον.

Κάθεται στη ψηλή καρέκλα από το πάσο της κουζίνας και μου κάνει νόημα με το χέρι του να κάτσω δίπλα του.

"Μπα , καλά είμαι κι εδώ" λέω αμήχανα και αλλάζω το βάρος του σώματος μου από το ένα πόδι στο άλλο.

Σηκώνεται και έρχεται απειλητικά κοντά μου, με ένα χαμόγελο.
"Μου κρύβεις κάτι?"
"Τι; Όχι, όχι βέβαια, τι να σου κρύβω; Καμιά μπύρα;" Γέλασα αμήχανα, καταλαβαίνοντας ότι καρφώθηκα μόνη μου.

Με μια κίνηση με μετακίνησε απαλά στο πλάι και έπιασε το κουτάκι στο χέρι του.
"Μπύρα; Όντως τώρα; Νόμιζα ότι την μισούσες." Είπε και γέλασε σιγανά.
"Μην κοροϊδεύεις, μια δοκιμή ήθελα να κάνω" είπα με παράπονο και πήγα να την αρπάξω από το χέρι του. Σήκωσε όμως ψηλά το χέρι του σε σημείο που και να πηδήξω, δεν θα φτάνω.

Όσο μυαλό δεν έχει, άλλο τόσο μπόι έχει.

"Πάρε δική σου αν θες" θύμωσα. Ήπιε μια γουλιά από τη μπύρα ΜΟΥ και έπειτα έγλυψε τα χείλη του αργά.

Μου τράβηξε τη προσοχή και το βλέμμα μου κόλλησε κατευθείαν εκεί.

Έκανε ένα βήμα κοντά μου, έσκυψε αργά και παρατήρησα το χέρι του, να απλώνεται προς το μέρος μου. Ω θεέ μου, θα με αγκαλιάσει? Ένιωσα το πρόσωπο του σε μικρή απόσταση από το δικό μου , μύρισα το άρωμα του λαιμού του και κοίταξα το σαγηνευτικό χαμόγελο του, που ήταν απλωμένο στο πλασμένο στην εντέλεια, πρόσωπο του.