~Κωστας Ποβ~ (😊)
Νιώθω μια ενόχληση στο σώμα μου. Ανοίγω αργά τα μάτια μου και παρατηρώ γύρω μου - όσο μπορώ βέβαια γιατί η όραση μου είναι θολή- το μέρος που βρίσκομαι. Επικρατεί σκοτάδι σχετικά, αλλά μπορώ να καταλάβω ξεκάθαρα πως είναι δωμάτιο νοσοκομείου.
Πώς στον πούτσο βρέθηκα εδώ? (Κώστα πιπέρι στο στόμα)
Κοιτάζω τα χέρια μου, στα οποία υπάρχουν σωληνάρια ορού και κάτι άλλες μαλακίες που δεν τις ξέρω.
Τα τραβάω και βγαίνουν από το δέρμα μου, ώστε να μπορώ να σηκωθώ και να φύγω από εδώ μέσα. Το ρολόι στο δωμάτιο δείχνει 03:00 το ξημέρωμα.
Η πληγή στο πλευρό πονάει σαν διάολος αλλά πρέπει να φύγω γρήγορα. Νιώθω να ζαλίζομαι, αλλά καταφέρνω να σηκωθώ στα πόδια μου και να περπατήσω.
Τι ηλιθιότητα είναι αυτό που φοράω? Σαν τις ρόμπες της γιαγιάς μου είναι. Το βγάζω κι αυτό και βάζω τα ρούχα μου.
Κακή ιδέα. Είναι γεμάτα με αίμα. Γαμώτο.
Μπαίνω στο μπάνιο και κοιτάζω το πρόσωπο μου. Φτου σου αγορίνα μου, ακόμα και ετοιμοθάνατος παραμένεις κουκλί ζωγραφισ-
"ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ" Ακούγεται μια φωνή από το δωμάτιο.
Ωχ. Η Δάφνη. Δεν τολμώ να βγω έξω, θα με πετροβολίσει που σηκώθηκα.
Την ακούω να κάνει γύρους στο δωμάτιο.
"ΚΑΛΆ, ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΆΚΑΣ?"
Μου ξεφεύγει ένα γελάκι αλλά το σταματάω γρήγορα για να μην με καταλάβει. Από πότε βρίζει? Και μόλις με είπε μαλάκα?
" Να του χώσω εγώ μια μπουνιά μόλις τον βρω να χαλάσει η όμορφη μούρη του. Τι στο καλό έχει στο κεφάλι του?"
Μα καλά, σε ποιόν μιλάει? Οκευ, αρχίζω να φρικαρω.
Ανοίγει απότομα η πόρτα του μπάνιου και τσιρίζει.Τρόμαξε.
"Κώστα..."
Με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια και αμέσως πέφτει πάνω μου και με αγκαλιάζει. Δάκρυα φεύγουν απ' τα μάτια της και νιώθω τη καρδιά μου να χάνει έναν χτύπο.
"Το ήξερα. Το ήξερα πως θα ξυπνήσεις." Είπε και με κοίταξε χαμογελαστή.
Αμέσως έπιασε τα μάγουλα μου με τα χέρια της και με έφερε απότομα κοντά στο πρόσωπο της, ενώνοντας τα χείλη μας δυνατά. Ξαφνιάστηκα, αλλά ανταποκρίθηκα αμέσως. Τα χέρια μου τυλίχτηκαν στη μέση της και την έφερα ακόμα πιο κοντά μου. Τώρα νιώθω τελείως καλά.
YOU ARE READING
Every Good Girl Needs A Bad Boy
Romance"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μω...
