Every Good Girl Needs A Bad Boy

51: Δεν σου αξίζω

Άναψε το τσιγάρο του και απελευθέρωσε από το στόμα του τον καπνό με έναν σέξυ τρόπο που με έκανε να μην μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.

"Το ξέρεις ότι πρέπει να το κόψεις κάποια στιγμή αυτό? Σε καταστρέφει." Του είπα κάπως θυμωμένη. Τώρα τελευταία είναι όλο με ένα τσιγάρο στο χέρι.
"Είμαι ήδη κατεστραμμένος, μωρό μου" είπε και σήκωσε το βλέμμα του στο ταβάνι, κάνοντας κυκλάκια στον αέρα με τον καπνό. Προσπάθησα να αγνοήσω το πώς με αποκάλεσε και το πόσο ωραία ακούστηκε όταν βγήκε από τα χείλη του και να επικεντρωθώ στην ουσία της πρότασης του. Τι εννοεί ότι είναι ήδη κατεστραμμένος?

"Μπορείς να μου το εξηγήσεις αυτό?" Ρώτησα διστακτικά, μπερδεμένη από τα λόγια του.

Γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου και χαμογέλασε πλατιά.
"Όταν μάθεις, ίσως να μετανιώσεις που ρώτησες." Είπε ακόμα με ένα πικρό χαμόγελο και μισο-έκλεισα τα μάτια μου, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω τις προτάσεις του.

"Μπορείς να μην μιλάς με γρίφους?" Τον ρώτησα εκνευρισμένη ανεβάζοντας λιγάκι τον τόνο της φωνής μου. Το ηλίθιο γελάκι του με εκνεύριζε απίστευτα. Περίμενα να νευριάσει που του φώναξα, όμως δεν έκανε τίποτα. Απλά ξεφύσηξε.

Σηκώθηκε από τον καναπέ αργά, έσβησε το τσιγάρο του στο τασάκι μπροστά του και άρχισε να προχωράει προς το υπνοδωμάτιο, σέρνοντας ελαφρά τα παπούτσια του στο πάτωμα.

Τι σκατά έχει πάθει?

Σηκώθηκα κι εγώ και τον ακολούθησα διστακτικά. Τον βρήκα να κάθεται στο πάτωμα ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο. Τον πλησίασα και κάθησα δίπλα του στο πάτωμα. Τελικά αυτό το βιβλίο ήταν ένα άλμπουμ με φωτογραφίες.

Κάθησα δίπλα του και τον κοίταξα αργά. Το άρωμα του γέμιζε τον χώρο. Βαριά, αντρική κολόνια, ιδανική για μια παρουσία σαν τον Κώστα.

Παρατήρησα για άλλη μια φορά το ποσό όμορφος είναι, πόσο θεϊκά πλασμένα είναι τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, η φωνή του, οι κινήσεις του.

Γύρισε και με κοίταξε, τα βλέμματα μας κλείδωσαν και έμειναν εκεί.

"Μπορείς να σταματήσεις να με κοιτάς έτσι και απλά να με φιλήσεις?" Ρώτησε εκείνος με μια πικρία που δεν έχω ξανά ακούσει να βγαίνει από μέσα του.

"Τι?" Ρώτησα. Φυσικά και κατάλαβα τι είπε, απλά η συμπεριφορά του είναι τόσο διαφορετική, περίεργη και περίπλοκη που δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται.