Every Good Girl Needs A Bad Boy

2: Η παλιά Δάφνη

Φτάσαμε στο σχολείο δυστυχώς, μετά από κάνα δεκάλεπτο περπάτημα και κουτσομπολιου.

Περάσαμε τα κάγκελα του σχολείου και το βλέμμα μου στάθηκε στο προαύλιο, που δυστυχώς ο πολυαγαπημένος μου Κώστας (ειρωνείααα) ήταν στη μέση του με την εξίσου πολυαγαπημένη μου Λίλα και φιλιοντουσαν. Απλά ιου.
ΓΚΕΤ Ε ΡΟΥΜ ΜΠΙΤΣΙΖ

Η Λίλα είναι τόσο αντιπαθητική, πάντα είχε πρόβλημα με εμένα, χωρίς λόγο , απλά με αντιπαθούσε και εγώ το ίδιο. Μάλλον φταίει που είναι πιο ψεύτικη από τις κούκλες που έχω κρυμμένες κάτω από το κρεβάτι μου!

Εεε .. εννοούσα ... Τις κούκλες που είχα στα 7 μου και τις πέταξα όλες... μην πάει το μυαλό σας πουθενά αλλού...
*χαμογελάει με όλα της τα δόντια *

Η Λίλα επιτέλους ξεκόλλησε από πάνω του και έφυγε με τις ψωνάρες τις φίλες της χαζογελωντας, περιττό να σας πω πως το αστραφτεροφούξια κραγιόν της είχε πασαλειφθεί σε όλο το πρόσωπο του Κώστα και μάλλον ακόμα κι αυτός αηδιασε.

Εμ Λίλα Δεν ήθελες? Λούσου τα τώρα! Γγκρρ μου την σπάει παρά πολύ αυτή η κοπέλα.

Ο Κώστας χαιρέτησε την παρέα του και ήρθε κοντά μου. Τι θέλει από την ζωή μου επιτέλους;!

"Καλημέρα γατούλα" ρώτησε με παιχνιδιάρικο ύφος και τοποθέτησε ένα τσιγάρο στα χείλη του. Απαγορεύεται στο σχολείο , δεν το ξέρει?

Και να το ξέρει, τον νοιάζει? Όχι.

"Μην με λες έτσι βλάκα." Αναφώνησα και τον κοίταξα έντονα.
" Χμμ...είσαι πολύ ευγενική."
Είπε με ένα ειρωνικό ύφος. Φύσηξε προς τα έξω τον καπνό και έμεινα να κοιτάζω τα χαρακτηριστικά του.

Μέχρι που επέστρεψα στη πραγματικότητα.

"Σκάσε δεν έχω όρεξη."
"Και γιατί να μην σε λεω έτσι; Μου αρέσει" πήγε να βάλει το χέρι του στα μαλλιά μου παιχνιδιάρικα, αλλά το έπιασα με το δικό μου και το έδιωξα.

" Δεν με νοιάζει, εμένα δεν μου αρέσει"
Ειπα με ψυχρό βλέμμα και τον κοίταξα ευθεία στα καταπράσινα μάτιατου.
"Παλιά σου άρεσε"
"Παλιά..."

Κοιταξα κάτω ενώ θυμόμουν τις φορές που με έλεγε έτσι όταν ήμασταν μικρά. Όμως τώρα με ποιο δικαίωμα μπλέκεται πάλι στη ζωή μου;

Προσπαθούσα τόσο καιρό να ξεπεράσω όλα αυτά που είχαν γίνει , και αυτός έρχεται μια ωραία μέρα και μου συμπεριφέρεται όπως τότε, σαν να μην έγινε τίποτα. Για εκείνον μπορεί να μην ήταν τίποτα. Για εμένα όμως ήταν.