11

7.1K 620 224
                                    

Bilinmeyen : Öff ya

Bilinmeyen : Ah ah ah

Bilinmeyen : Öfff

Şahdamarım : Ne oldu?

Bilinmeyen : Mutsuzum mutsuz

Şahdamarım : Niye?

Bilinmeyen : Sen sor diye fhfhdh

Şahdamarım : Hı çok komik

Bilinmeyen : Ama gerçekten mutsuzum.

Şahdamarım : Nedense inanasım gelmedi.

Bilinmeyen : Yok ya cidden öyleyim.

Şahdamarım : Anlat o zaman

Bilinmeyen : Elime geçen bir fırsatı alıp çöpe attım.

Şahdamarım : Ne fırsatı?

Bilinmeyen : Söylemem.

Şahdamarım : Söyleme.Napayım?

Bilinmeyen : Ayy merak edip belli etmemeye de çalışırmış.

Bilinmeyen : Bu çok tatlı ama yine de söylemeyecem

Şahdamarım : Amaaan

Şahdamarım : Ben niye soruyorsam

Şahdamarım : Ne yaparsan yap

Bilinmeyen : Ben hiçbir şey yapmıyorum da sen ne yapıyorsun?

Şahdamarım : Nasıl ne yapıyorum?

Bilinmeyen : Yani şuan ne yapıyorsun?

Şahdamarım : Kardeşimin salak arkadaşıyla uğraşıyorum.

Bilinmeyen : Aa naptı ki?

Şahdamarım : Durduk yere bayıldı. Şimdi uyuyor beyefendi.

Bilinmeyen : Hee hangi arkadaş ki bu?

Şahdamarım : Cenk tanıyor musun?

Bilinmeyen : Nasıl biri? Anlat belki tanıyorumdur.

Şahdamarım : Salak tatlı bir şey işte

Şahdamarım : Her dakika gülen uzun saçlı bir çocuk.

Bilinmeyen : Tatlı?

Şahdamarım : Evet tatlı

Şahdamarım : Nolmuş ki?

Bilinmeyen : Bilmem;)

Bilinmeyen : Çocuğa tatlı diyorsun önemsiyorsun falan

Şahdamarım : Sinan neyse Cenkte o benim için.

Şahdamarım : Saçmalama.

Bilinmeyen : Tamam özür dilerim.

Bilinmeyen : Bir daha demem böyle bir şey.

Şahdamarım : Deme zaten

Bilinmeyen : Neyse tamam görüşürüz

Şahdamarım : Görüşürüz.

---

Sinanın odasının kapısı yavaşça açıldığında kafamı yorgana gömerek hemen gözlerimi sildim.
Üzülünce ağlayan bir insan değildim. Daha çok sinirlenince ağlardım.Şuan ağlıyor olmam,benim için nadir bir durumdu.

Bana kardeş gözüyle bakıyordu,başka hiçbir şey değil.Tatlı,sevimli falan diyordu ama,bunlar zaten küçük kardeşimize söylediğimiz şeyler değil miydi?

Yatağın kenarının çöktüğünü hissettiğimde gerilmiştim.Bir şey anlayacak diye ödüm kopuyordu.

"Öyle nefes alabiliyor musun?"

Cidden alamıyordum ya.Zaten çok kullanılmayan beynime oksijen gitmiyordu.
Yorgan yavaşça üzerimden çekildiğinde gözlerimiz buluştu.
Ben ona aşkla bakıyordum ama onun gözlerinde şefkatten başka bir şey yoktu.Bu yine de iyiydi.En azından beni umursamıyor diye üzülmezdim.

"Niye ağladın?"

Elini gözümün kenarına getirip yavaşça sildi.Böyle yapma.Umutlarım artıyor.

"Ağlamadım."

Kısık çıkan sesim ağladığımı belli ediyordu.Zaten gülümsemesi de inanmadığını gösteriyordu.

Biraz daha yaklaşıp yüzünü yüzüme yaklaştırdı.Yine bayılmasam iyiydi.

Gözümün ıslak  kenarına bir öpücük kondurduğunda,istemsizce gözlerimi kapatmıştım.Onu uzun zamandır tanıyordum ama ilk defa böyle bir şey yaptı.Ağladığımı ilk kez görüyordu.Büyük ihtimalle bundandı.

Uzunca bir süre öyle kaldı.Şimdi hüngür hüngür ağlayacaktım.
Neden yapıyordu ki bunu?
Neden?
Kardeşini böyle mi öperdi insan?

Yastığa yayılan uzun saçlarımı okşayarak geri çekildi.
Gözleri yüzümün her tarafını dikkatle inceliyordu.
Yine salaklığım sonucu böyle bir kanıya varmıştım.İncelenecek kadar güzel veya yakışıklı değildim.

"Ben işe gidiyorum.
İyice dinlen tamam mı?"

Ayaklandığında,nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle kolunu tuttum.Başını döndürüp elime baktı.

"Gitme."

"Neden kalayım?" sesimizi biri duyacakmış gibi sessizce konuşuyorduk.

Doğru.Neden kalsın ki? Niye kalsın? Adam işlerini bırakıp benim başımda mı bekleyecekti? Hem ben hasta bile değildim ki.Heyecandan bayılan salağın tekiydim.

"Tamam git."

Bana garipçe bakıp bileğini elimden kurtarıp odadan çıkıp gitti.
Kapı sesi geldiğinde herkesi kovduğu bu evde yalnız kalmıştım.Bir kalbim vardı kovmadığı,onu da şimdi kovdu kendinden.

Yorgana sarılıp yine ağlamaya başladım.Sesim duyulur mu diye korkmadan ağlıyordum.Az önce mutfakta mutluluktan havalara uçan ben,şimdi hüngür hüngür ağlıyordum.

Seviyordum ne yapayım?
İçime atıp duruyordum her şeyi.
Mutluyken insanlara mutluluğumu anlatmak için uğraşır dururdum ama ağladığımda kimse yanımda olmazdı. Bir yorgan,bir yastık,bir de gece bunlar bana yetiyor da artıyordu.

Yalnızlığımla yine başbaşaydım.

-----

Çok minnoş değil mi bunlar?

Sizleri seviyorum ha.💜

Elephantorange.

Şahdamar [Texting]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin