~Τα αδέρφια ~

{4} ~Τα αδέρφια~

4

Χλόη

Περασε γρηγορα η μερα.
Χαιρετησα τις κολλητες μου και πηγα στον αδερφο μου.
Με περιμενε οπως ειχαμε συμφωνησει στο αυτοκινητο.
„Πως ηταν η μερα σου?“ με ρωτησε ενω ξεκινησε για το σπιτι.
„Μη ρωτας. Εσενα?“,
„Μπορω να πω μια χαρα“.
Τον ρωτησα γιατι και μου εξηγησε πως γνωρισε την καινουργια μαθητηρια, πως ηταν πολυ γλυκια και διαφορα αλλα.
Φτανοντας στο σπιτι πηγα να κανω ενα ντουζ. Το χρειαζομουν μετα απο αυτην την ημερα.
Ο Λουκας ηταν το ιδιο ομορφος και ο Νικος το ιδιο μαλακας.
Οσο τον σκεφτομαι θυμωνω.
Γιατι μου συμπεριφερεται ετσι? Βασικα γιατι ασχολειται μαζι μου? Περνουσαν διαφορα απο το μυαλο μου οσο το ζεστο νερο κυλουσε στο σωμα μου και με χαλαρωνε.

Το απογευμα ηρθε πιο γρηγορα απο οτι περιμενα.
Το ιδιο και ο Νικος.
Του ανοιξε ο αδερφος μου.
„Νικο? Τι κανεις εσυ εδω?“,
„Δεν σου ειπε η αδερφουλα σου?“ γελασε.
Ποσο σπαστικος που ειναι.
„Οχι δεν μου ειπε!“,
„Θα εχει τους λογους της“ μπουκαρε στο δωματιο μου.
„Δεν σου εχουν μαθει τροπους?“,
„Οχι, εσενα?“.
Στριφογυρισα τα ματια μου.
„Σου εχω πει να μη στριφογυριζεις τα ματια σε εμενα!“. 
Πεταχτηκε η σκηνη στο μυαλο μου. Αυτο που ειχε κανει στην ταξη. Κουνησα ελαφρα το κεφαλι μου για να διωξω αυτες της σκεψεις.
„Κατσε εκει να ξεκινησουμε“.
Του εδειξα το γραφειο μου. Πηγε εκατσε εκει χωρις να πει κατι παραπανω. Πηρα τον υπολογιστη μου και πηγα καθισα διπλα του. Καθομασταν και μαθαιναμε αρκετες ωρες τον ρολο μας.
Καπως ετσι φτασαμε στο φιλι.
„Αυτα για σημερα. Τα ξανα επαναλαμβανουμε αυριο“.
Εκλεισα τον υπολογιστη μου και σηκωθηκα για να φυγω απο κει.
Μα με επιασε απο το χερι και με ξανα τραβηξε στην καρεκλα που ημουν. „Δεν εχουμε τελειωσει ακομα μικρη“.