~Τα αδέρφια ~

{8} ~Τα αδέρφια~

8

Χλόη

„Γεια σου Λουκα.“ κρατουσα την τσαντα στην αγκαλια μου και τον κοιτουσα.
„Γεια σου Χλοη.“ καθοταν σε ενα παγκακι μονος.
Ενταξει Χλοη ειναι η ευκαιρια σου.
Πηγα καθισα διπλα του.
„Εισαι καλα?“.
Κοιταξε μπροστα του και στηριχτηκε πισω στο παγκακι.
Σηκωσε τους ωμους του και γελασε πικρα.
„Μολις χωρισα. Δεν ξερω αν νιωθω τοσο καλα μετα απο αυτο.“.
Χωρισε.
Τελεια, επιτελους!
„Ααα, για αυτο εφυγε η Δαναη τρεχοντας.“,
„Ναι, ναι για αυτο.“
Τι να κανω τωρα?
„Εμ, θελεις να μου μιλησεις για αυτο? Ισως να νιωσεις καλυτερα“ του χαμογελασα και αφησα την τσαντα διπλα μου. 
„Δεν ξερω αν ειναι τοσο καλη ιδεα.“,
„Λουκα μπορεις να με εμπιστευτεις. Αληθεια. Ξερεις, δεν ειμαι μια απο αυτες που δεν μπορει να κρατησει το στομα της κλειστο.“.
Ναι αφου δεν το ανοιγεις και καθολου Χλοη.
Γελασε. Αχ τον εκανα να γελασει.
„Ναι, δεν εισαι“ με κοιταξε και χαμογελασε.
„Με απατησε με τον κολλητο μου σε ενα παρτι εχθες.“
Εμεινα.
Ενταξει δεν το περιμενα αυτο.
Αρχισε να γελαει με την φατσα που ειχα κανει.
„Εεεε, ουαου δεν το περιμενα αυτο.“,
„Ουτε εγω Χλοη. Καθολου.“,
„Ξερεις Λουκα ολα για εναν λογο γινονται, ισως να μη ηταν η σωστη για εσενα. Αξιζεις πολυ καλυτερη απο την Δαναη!. “ ειπα καπως σοκαρισμενη απο τον εαυτο μου.
Του χαμογελασα.
„Ισως να εχεις δικαιο.“,
„Οχι ισως! ΕΧΩ δικαιο!“ γελασα, το ιδιο και αυτος.
„Σε ευχαριστω Χλοη. Νιωθω καπως καλυτερα.“.
Τον εκανα να νιωσει καλυτερα.
Κανεις προοδο Χλοη.
Μειναμε ακομα λιγη ωρα εκει.
Μιλουσαμε για διαφορα.
Με καλεσε και σε ενα παρτι που ειχε κανονισει για το σαββατοκυριακο.
Σιγουρα θα πηγαινα.
Αλλα δυστυχως μας διεκοψε το κουδουνι.
Με αγκαλιασε σφιχτα και με ξανα ευχαριστησε.
Με ειχε στην αγκαλια του.
Ημουν στην αγκαλια του.
Ακουσα καποιον να βηχει απο πισω μου.
„Αντε Λουκα! Θα αργησουμε!“.
Ο Νικος.