{17} ~Τα αδέρφια~

906 51 2
                                    


17

Χλόη

Περασαν γρηγορα οι ωρες.
Οπως συνηθως.
Πηγα στο ντουλαπακι μου οπου με περιμενε ο Λουκας.
„Φευγουμε?“ ρωτησε με ενα χαμογελο και παλι στα χειλη.
Ο Νικος εχει πιο ωραιο χαμογελο.
Ελεος πια.
Παλι αυτον σκεφτομαι?
Του εγνεψα και πηγαμε σε μια καφετερια.
Ηταν γεματη αλλα ευτυχως βρηκαμε ενα αδειο τραπεζι.
Καθισαμε εκει και πηραμε της καρτες.
Τι να πιω?
Ενα Latte Macchiato οπως παντα.
Παραγγειλαμε τα ποτα μας και πιασαμε την συζητηση.
Δεν ξερω γιατι σκεφτομαι τον Νικο τοσο πολυ.
Λογικα επειδη με παρατησε μεσα στο σκοταδι μονη μου!
„Χλοη? Με ακους?“ κοιταξα τον Λουκα.
„Ε ναι φυσικα“ του χαμογελασα.
Πρεπει να βυθιστηκα πολυ στις σκεψεις μου.

Εβδομαδες μετα.
Με τον Λουκα βγαινουμε συχνα.
Πολυ συχνα.
Καθε μερα μη πω.
Ειναι αυτος που ερωτευτηκα.
Αυτος που ημουν ερωτευμενη.
Μισο.
Μολις τωρα ειπα οτι ημουν ερωτευμενη?
Ακομα ειμαι σωστα?
Δεν φευγουν τοσο ευκολα τα συναισθηματα.
Με τον Νικο δεν εχει ξανα γινει κατι.
Ουτε με εχει κοιταξει.
Βασικα με κοιταει.
Αλλα οταν τον κοιταω εγω κοιταει αλλου.
Δεν ξερω τι να πω πραγματικα.
Δεν περιμενα τα πραγματα να εξελιχθουν ετσι.
Με την καμια ομως.
Πως γινεται να ειμαι με τον Λουκα αλλα να σκεφτομαι τον Νικο?
Μαλακια μου.
Μεγαλη κιολας.
Αχ δεν ξερω τι να κανω πραγματικα.
Με περιμενει ο Λουκας να παμε μια βολτα.
Φορεσα μια μαυρη μπλουζα που ηταν ανοιχτη στους ωμους, με μια μπορντο φουστα και μποτες που πηγαιναν ως τα γονατα.

Εκανα μπουκλες το μαλλι μου και εβαλα το κλασσικο μου αρωμα

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.

Εκανα μπουκλες το μαλλι μου και εβαλα το κλασσικο μου αρωμα.
Κατεβηκα γρηγορα κατω μολις μου εγραψε μηνυμα ο Λουκας πως εχει ερθει.
„Επππ“ τον κοιταξα με ενα χαμογελο.
„Ευυυ εισαι πανεμορφη και σημερα“ με αγκαλιασε σφιχτα.
Παντα το εκανε οταν βρισκομασταν.
„Σε ευχαριστω και εσυ δεν πας πισω“ γελασα το ιδιο και αυτος.
Ξεκινησαμε την βολτα μας.
Εκει που ειχαμε πιασει την συζητηση το βλεμμα μου επεσε σε ενα συγκεκριμενο ατομο.
Ναι σωστα καταλαβατε.
Τον Νικο.
Καθοταν σε ενα παγκακι και φασωνοταν με μια κοπελα.
Ιου!
Μα καλα γιατι με αηδιαζει αυτο?
Ειχα κολλησει να τους κοιταω.
Καποια στιγμη κατεβηκε στον λαιμο της.
Τα βλεμματα μας συναντηθηκαν.
Μολις ειδε οτι ημουν με τον Λουκα το βλεμμα του αγριεψε και αρχισε να την φιλαει πιο αγρια.
Αυτη το απολαμβανε.
Την ηλιθια.
Κοιταξα γρηγορα αλλου.
Τι ειναι αυτο που νιωθω?
Ζηλια?
Αχ θεε μου.

~Τα αδέρφια ~Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz