{10} ~Τα αδέρφια~

960 55 0
                                    


10

Χλόη

Ηταν παρασκευη.
Φυσικα θα πηγαινε και ο αδερφος μου σε αυτο το παρτι που με καλεσε ο Λουκας.
Δυστυχως θα γινει στο σπιτι τους οποτε θα ειναι και ο Νικος εκει.
Τι να φορεσω?
Διαλεξα ενα μαυρο φορεμα.
Ηταν κολλητο και πηγαινε ως λιγο πιο πανω απο τα γονατα.
Ηταν ανοιχτο στους ωμους μου και μακρυμανικο.
Ειχε στο λαιμο επισης κατι σαν αλυσιδα.

Εφτιαξα μπουκλες το μαλλι μου

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Εφτιαξα μπουκλες το μαλλι μου.
Εβαλα μπεζ γοβες.
Βαφτηκα.
Μπεζ κραγιον.
Λιγο τα ματια μου.
Μη ξεχασω το αρωμα μου.

Το σπιτι ηταν γεματο.
Παντου ειχε ατομα.
Αλλοι χορευαν.
Καποιοι επιναν.
Και υπηρχε και ατομα που δεν καναν τιποτα.
Καπου μεσα σε εκεινο το χαος ειδα τον Λουκα.
Ο αδερφος μου ειχε εξαφανιστει καπου αναμεσα στα ατομα που χορευαν.
Πως περνας τωρα για να πας σε αυτον?
Προσπαθωντας να περασω τα ατομα ενιωσα ενα χερι να με πιανει σφιχτα απο τον μπρατσο.
Γυρισα να κοιταξω ποιος ειναι.
Ο Νικος.
Με τραβηξε κοντα του.
Κολλησα πανω του.
„Χορευουμε!“ διεταξε αγρια.
Γιατι να κανω οτι μου λεει?
Αλλα γιατι να μη το κανω κιολας?
Ωρα για παιχνιδι.
Του χαμογελασα και αρχισα να χορευω μαζι του.
Μα οχι οπως πιστευε αυτος.
Τριβομουν πανω του.
Τον κολλουσα πανω μου.
Τον αγγιζα.
Λογικα ειχε μεινει.
Τι εγινε Νικολακη?
Εκει που νομιζα πως τελειωσαμε και πηγα να φυγω με επιασε γερα απο τους γοφους και με τραβηξε πανω του.
Ηταν απο πισω μου.
„Τι νομιζες? Μετα απο αυτο θα σε αφηνα τοσο ευκολα?“.
Καπως ηλπιζα να μη το κανει.

~Τα αδέρφια ~Donde viven las historias. Descúbrelo ahora