~Τα αδέρφια ~

{37} ~Τα αδέρφια~

37

Χλοη

"Υποσχεσου μου πως δεν θα τα πεις πουθενα...",
"Το υποσχομαι.."
Πηρε μια βαθια ανασα και με εσφιξε.
"Ο μπαμπας μου, βασικα δεν τον λες μπαμπα ακριβως, τελος παντων, αυτος ο ηλιθιος παλια ηταν με την μαμα μου...μολις εμαθε πως εμεινε εγκυος την παρατησε και πηγε σε άλλη...μα δυστυχως για αυτον έμεινε και εκεινη εγκυος...Η μονη διαφορα ειναι οτι σε εκεινην εμεινε και δεν την αφησε οπως την μαμα μου...μετα απο καιρο εμφανιστηκε παλι μαζι με την αλλην και χωρις θρασος ηθελε να γνωριστουν και να τα πανε ολοι μαζι καλα...η μαμα μου φυσικα και τους εδιωξε...τοτε ημουν 2 ετων..."
Κοιτουσε την θεα που ειχαμε μπροστα μας.
"Οταν εκλεισα τα 15 η μαμα μου αρρωστησε...αρρωστησε ασχημα...δεν ηθελε να μεινω μονος...τοτε ειναι που γνωριστηκα με τον Λουκα...ναι...γνωριζομαστε μολις 4 χρονια...δεν τα πηγαιναμε ποτε τοσο καλα μα για εμενα ειναι αδερφος μου...θελει δεν θελει...εχει ενα προβλημα με τα νευρα του...οταν τον πληγωνουν η οτι δηποτε ξεσπαει σε νευρα...σε πολλα νευρα...δεν ελεγχει τον εαυτο του...ο βλακας ο μπαμπας μας μας εχει και τους δυο γραμμενους...εγω πηρα απο αυτον την αδιαφορια και ο Λουκας τα νευρα...τα ελλατωματα οπως βλεπεις..."
Τον κοιταξα σοκαρισμενη.
Ειναι τοσα πολλα.
Μου τα λεει ολα.
Μα γιατι?
"Η μαμα μου ακομα παλεβει να γινει καλα...αλλα δεν τα καταφερνει...δεν ξερω ποσο καιρο θα προσπαθει ακομα...ποσο καιρο θα αντεξει ακομα..."
Εσφιξε τα ματια του και εβαλε τα χερια του στο προσωπο του.
"Ο ηλιθιος ειναι πλουσιος...εχει μπολικο χρημα...αλλα δεν τον νοιαζει τιποτα...δεν βοηθαει την μαμα μου...μεχρι που την εκβιαζει και την κοροιδευει κιολας...τον μισο τον μπασταρδο...τον μισο οσο τιποτα αλλο στην ζωη μου..."
Εσφιγγε τα ματια του.
Χαιδευα απαλα την μεση του.
Δεν ξερω τι να κανω.
Δεν ξερω πως να φερθω.
Δεν περιμενα ποτε να μου ανοιχτει ετσι.
Και ολα αυτα που μου ειπε.
Ειναι τοσο απαισια.