~Τα αδέρφια ~

{24} ~Τα αδέρφια~

24

Χλοη

"Νικο μιλα μου. Σε παρακαλωωω.. δεν αντεχω αλλο! Θελω να μιλησουμε να τα λυσουμε ολα. Και αν ειναι..Να γινουμε φιλοι?"
Αρχισε να γελαει.
Να γελαει δυνατα και πολυ.
Τα λακακια στα μαγουλα του εμφανιστηκαν παλι.
Ποσο λατρευω τα λακακια του.
Και το χαμογελο του.
Και το γελιο του.
Και κατσε καλα Χλοη.
"Γιατι γελας?" τον κοιταξα απορημενη.
Τοσο αστειο του φανηκε αυτο που ειπα?
"Εμεις οι δυο" εδειξε με το δαχτυλο του αυτον και εμενα.
"Φιλοι?" γελασε ξανα και με κοιταξε σοβαρος.
"Αποκλειεται! Δεν γινεται να ειμαστε φιλοι Χλοη! Δεν βλεπεις?"
Ηρθε πιο κοντα μου.
Ο δεν ειναι καλο αυτο.
Καθολου καλο.
Εβαλε το χερι του στο σβερκο μου και με τραβηξε κοντα του.
Τα χειλη του ακουμπουσαν σχεδον τα δικα μου
Φιλα με! Θελω να πω μα δεν τολμω
"Θελεις να σε φιλησω ετσι δεν ειναι? Να πιεσω τα χειλη μου πανω στα δικα σου...Ετσι δεν ειναι?!"
Αρχισε να χαιδευει το μαγουλο μου με τον αντιχειρα του απαλα.
Το σωμα μου αντιδραει πιο γρηγορα απο οτι η λογικη μου.
Δεν μπορω να κανω κατι.
Με εχει δεμενη.
Δεν μπορω να ξεφυγω απο αυτο.
Και ουτε θελω.
"Νικο..."
Εβαλε το δαχτυλο του στα χειλη μου ετσι ωστε να σταματησω να μιλαω.
Τον κοιταξα στα ματια.
Τι υπεροχα ματια.
"Σσςςς.."
Το βλεμμα του ηταν στα χειλη μου.
Χαιδεψε με τον αντιχειρα του το κατω χειλος μου.
Αυτοματα το δαγκωσα το οποιο τον εκανε να παρει μια κοφτη αναπνοη.
"Γαμωτο Χλοη τι μου κανεις?"
Με κοιταξε στα ματια.
Τα ματια του κρυβουν τοσα συναισθηματα.
Τοσα πολλα, μπερδεμενα, που δεν μπορω να τα ξεχωρισω.
"Δεν γινεται να ειμαστε φιλοι! Δεν θελω να ειμαστε φιλοι! Καταλαβες?"
Πριν προλαβω να απαντησω, βαζει τα χερια του στα μαγουλα μου με τραβαει και με φιλαει.